Literatura rycerska, legendy itp

Mad Len

Co sądzicie o książkach tego typu?
Tristan i Izolda, Ivanhoe, Król Artur i rycerze Ogrągłego Stołu?
Uważacie je za godne uwagi, czy moze wolicie zajmować się raczejbardziej nowoczesnymi książkami taką klasykę pozostawiając nauczycielom Polskiego?

Gothi

Generalnie historie wliczane do kręgu legend [mitów] arturiańskich są niezwykłe, mają ten swój klimat i to, że każdego jest kilka wersji. Niestety jakoś zaczęły mi się podobać od niedawna, a akurat teraz mam coraz mniej czasu na czytanie. Może z okazji wakacji coś się zmieni, na razie żadnych poważniejszych tytułów, niestety, za sobą nie mam.

Drew

Cóż, tak się składa, że "Tristana i Izoldę" oraz "Rolanda" a nawet "Legendy arturiańskie" trzeba tak czy siak przeczytać w szkole średniej.
"Tristan i Izolda" jest bardzo ciekawą książką, ale czytając ją, nie mogłam wyobrazić sobie, że taka historia mogłaby zdażyć się naprawdę. To samo odnosi się do "Rolanda", chociaż ta historia naprawdę mogła się zdarzyć. No cóż, średniowiecze to bardzo daleka epoka. Wink

Kyouri

Nie wiem, czy mogę to "podciągnąć" pod literaturę rycerską, ale zaczytywałam się w Sienkiewiczu i uwielbiam go do dzisiaj. "Potop" znam na pamięć niemalże. Kocham ten język stylizowany na dawny. I kocham rycerzy walczących na miecze, a zarazem osadzonych w naszej rzeczywistości, nie tylko w fantasy...

Mad Len

Tristan i Izolda nie mógł się zdarzyć Wink

ale lubię tą książkę, choć o wiele bardziej podobały mi się historie Okrągłego Stołu i Ivanhoe, oraz Robin Hood (choć to już raczej o rozbójniku a nie rycerzu...XD). Naatomiast Roland... nie, nie, nie. Nie podobał mi się, co więcej to jaki to szlachetny jest KArol, jakie miałw spaniałe motywy wyruszając na tą wyprawę... ble. Autor nową historię stworzył, ale cóż, tak się robiło w sredniowieczuXD

Drew

"Potop" literaturą rycerską? E, raczej nie. Za to "Krzyżacy" jak najbardziej. Wprawdzie czytałam tylko fragmenty, więc za bardzo nie mogę wypowiedzieć się na temat tej książki, ale nie wydaje mi się, żeby była nudną. Kiedyś muszę przeczytać całość.

Kyouri

No właśnie zależy to od definicji literatury rycerskiej. Ja się nie znam na tym, niestety, tak dobrze, jakbym chciała. Może "Potop" jest literaturą szlachecką? O.o

An-Nah

Ja mogę conajwyżej polecic pare pozycji związanych z mitem arturiańskim. Niestety, część czytałam po angielsku i nie wiem wiele o ewentualnych polskich tłumaczeniach, ale wszystkie te ksiażki uważam za warte uwagi. (a mit arturianski to moja miłośc wielka)
Czyli oczywiście kompendium i najbardziej rozległe opracowanie mitu, jakim jest "La Morte d'Arthur" sir Thomasa Mallory'ego (mam tłumaczneie na współczesną angielszczynzę, które i tak jest cięzkie i przez które przebijam sie od lat paru...)
"O Królu Arturze i Rycerzach Okragłego Stołu" Roberta Lancelyna Greena (było tłumacznoe na polski, znakomita pozycja dla kogoś, kto dopiero zaczyna drążyć tą tematyką.
"Once and Future King" T. H. white (było, zdaje się tłumaczone, ja czytałam w oryginale)
"Trylogia Merlina" ("The Crystal Cave", "The Hollow Hills", "The Last Entchantment") oraz "The Wicked Day" Mary Stewart - genialny przykład fantasy historycznej, pełna dbałosc o realizm, jak dla mnie lepsze od "Mgieł Avalonu" (które osobiscie bardzo lubię)
"Mgły Avalonu" Marion Zimmer Bradlay. Nieco rpzesadnie feministyczne i propogańskie (przy zjadliwie antychrześcijańskim podejściu autorki) ale dobre i klasyczne.

I niestety nie jestem sobie w stanie teraz przypomieć więcej... Przydałoby się pogrzebać po księgarnaich za innymi pozycjami, bo odczuwam niedobór Króla Artura w organiźmie Razz

a potop nazwałabym po prostu "książką historyczną".

Migdal

"Tristan i Izolda", król Artur... Tak, przepadam za tym. Chociaż na szczycie usadowiłabym mą drogą "Pieśń o Nibelungach" Smile

Lubię takie historie, ponieważ pociągają mnie stare historie i ich klimat. Jednak przede wszystkim lubię szukać w nich echa dawnych mitów i wierzeń - tu odzywa się moja nawiększa miłość, czyli mitologia ^^
Jeśli weźmiemy na przykład taką "Pieśń o Nibelungach" i zestawimy ją z jej odpowiednikami (np. z "Eddą poetycką", "Eddą prozatorską", "Sagą o Wolsungach" itp.), dowiemy się wielu pouczających rzeczy. Zrozumiemy nagle pobudki bohaterów, odkryjemy sens ich poczynań - które to rzeczy zaciemnione były w "Pieśni..." przez okrycie jej chrześcijańskimi szatami. Podobne zjawisko (zaciemniania znaczenia) miało miejsce w przypadku klasycznej mitologii greckiej, ale to już chyba nie pasuje do tematu tego wątku Wink

An-Nah

Ooo, własnie, tak popieram miłość do Nibelungów... W pełni popieram Smile

Sagi skandynawskie też są fajne. Saga o Egilu, Saga o Njalu... Mrrrrr... *rozmarzyła sie i po raz kolejny stwierdza, ze MUSI wrócić na skandynawistykę*

Migdal

A "Pieśń o Wolundzie" z Eddy? :) Jakoś tak nie mogę się oprzeć jej czarowi, bardzo ją lubię. Jest w moim rankingu zaraz po wszystkich pieśniach dotyczących Sigurda ^^ I w sumie trudno mi stwierdzić, dlaczego...

sleepysis

O krolu Arturze napisano juz tyle ze hoho. Jak dla mnie nic nie zastapi wersji Bernarda Cornwella, na ktora natrafilam jakies 2 lata temu. Wczesniej po ktorejs ekranizacji bardzo zainteresowalam sie tym tematem, chcialam przeczytac ta legende i wciagnac sie w ten swiat. Wypozyczylam cienka ksiazke Krol artur i rycerze okraglego stolu, zaczelam czytac..... i nie moglam nawet dobrnac do polowy. Historia skladala sie z wyliczania ktory rycerz ile ucial komu glow. Nie bylo to do przelkniecia. zadnego stworzenia swiata dookola, zadnych upiekszaczy tylko "Artur jechal przez lat, spotkal woch rycerzy i scial im glowy" i tak naokraglo. jak dobrze ze powstalo wiele bardziej ciekawych ksiazek na ten temat Smile

Sanai

Moim zdaniem takie książki są cudowne i godne uwagi. "Tristan i Izolda" to była jedyna szkolna lektura, którą przeczytałam w całości. Uważam, że takie książki odciągają nas od szarej rzeczywistości, pozwalają nam odetchnąć i poznać wspaniały świat Smile

znikomek

Ja czasami lubię uciec w ten zapomniany już świat średniowiecznych obyczajów i wartości... Legendy arturiańskie wprost uwielbiam!

Pierre de Ronsard