Książki, przy których płaczecie

Sanai

Ja płaczę praktycznie pod koniec każdej książki, którą czytam, niezależnie od gatunku. Ostatni raz popłakałam się przy lekturze "Wampira Lestata".

noise

Bajkopisarz

Proszę o skasowanie tego posta, bo pomyliłem temat.

Artifice

Jestem osobą, której mówią, że ma serce z kamienia. Tak więc nie płaczę przy żadnej książce. Nawet przy najsmutniejszym zakończeniu nie ronię ani jednej łzy. Taki już charakterek, którego raczej nie da się zmienić.

Bajkopisarz

Również nie płaczę przy żadnej książce, ale gdybym miał podać jakąś wzruszającą to pewnie "Stąd do wieczności".

cheeza

Ostatnio jakoś nic mnie nie wzruszyło na tyle żebym miała się popłakać. Wogóle to dość wrażliwa jestem, ale dany teskt musi mieć dobry klimat, być napisany z wyczuciem, tak żeby czytelnik, czyli taka sobie na przykład ja, zrozumiał przeżycia bohatera. Inaczej nie ma wzruszenia. niepamiętam przy którym opowiadaniu A.D.XIII się popłakałam, ale któreś z nich mocno mną poruszyło. Wogóle to bardzo polecam i pierwszy i drugi tom, tego zbioru polskich pisarzy fantastów. Wciągające.

Zebra

Jedyna książka na której sie kiedykolwiek popłakałam to Pies, który jeździł koleją... Przy czytaniu książek nie płacze ale przy tej to ryczałam xD

Atanvarne

Dość rzadko płaczę przy czytaniu. Ostatnio łzy pociekły przy "Hobbicie", gdy Thorin umierał. Pamiętam jeszcze, że płakałam pod koniec książki "Marley i ja".

Velicia

Ja po prostu nie wytrzymuję. W każdym momencie, który wymaga kilku łez, u mnie powstaje całe jezioro. Nie, żebym była jakaś specjalnie nieszczęśliwa, że łzy płyną przy każdej okazji. Nie. Płaczę, kiedy ludzie są bardzo szczęśliwi- są to łzy szczęścia. Płaczę, gdy...no...oni tego potrzebują. Dobrze, głupie wytłumaczenie. Ale wolę być BARDZIEJ emocjonalna niż mniej. Przepraszam Cię, najdroższy Arystotelesie, ale mam pewne trudności ze znalezieniem "złotego środka" Very Happy

Alice

Płakałam przy końcu KAŻDEJ powieści o Harrym Potterze. Kiedy umierał Marley z książki "Marley i ja" Johna Grogana. I pod koniec drugiej książki tego samego autora, "Najdłuższa podróż do domu". Po słowach "Tato, Jezus zabierze cię dziś do domu. Zabierze cię już za chwilę" długo, dłuuuugo nie mogłam się uspokoić. I oczywiście w najsmutniejszych momentach mojego ukochanego "Władcy Pierścieni."
A co ciekawe, przy "Psie, który jeździł koleją" nie uroniłam ani łezki. Jakoś nie mogłam się na to zdobyć, choć czułam się do tego zobowiązana xD.

Mała_mi

Alice

Ad rem xD
1) "Harry Potter i Kamień Filozoficzny" - po tym, jak Gryffindor wygrał Puchar Domów wzruszyłam się tak, że aż do łez. I kiedy Hagrid dał Harry'emu album ze zdjęciami rodziców, też ryczałam.
2) "Harry Potter i Komnata Tajemnic" - kiedy Harry uwolnił Zgredka to nie mogłam się powstrzymać. No po protu nie mogłam! I jeszcze ta uczta na koniec! Wszystko się dobrze kończy! Łzy płynęły ciurkiem.
3) "Harry Potter i Więzień Azkabanu" - ten zdrajca Pettigrew uciekł! I Harry nie zamieszka z Syriuszem! I jeszcze Lupin zrezygnował! Tym razem to był płacz z bezsilności i rozczarowania.
4) "Harry Potter i Czara Ognia" - wiadomo, śmierć Cedrika, pojawienie się cieni rodziców Harry'ego i jeszcze powrót Voldemorta... za dużo wrażeń!
5) "Harry Potter i Zakon Feniksa" - umiera Syriusz. Nie mogłam przepuścić okazji, żeby się przy tym nie poryczeć.
6) "Harry Potter i Książę Półkrwi" - śmierć Dumbledore'a z rąk Snape'a. Więcej chyba nie muszę wyjaśniać xD.
7) "Harry Potter i Insygnia Śmierci" - tu płakałam od słów: "Harry. Dzielny chłopcze. Dzielny, bardzo dzielny mężczyzno." aż do końca. Umarli i Tonks, i Lupin, i Snape, i Fred, i moja najukochańsza Bellatriks też...
Teraz to już chyba wszystko jasne, co? ^^
EDIT: Że ja? Slytherinowi? No, wiesz? <robi obrażoną minę i nadyma się wewnętrznie>

Pierre de Ronsard

W pustyni i w puszczy
Zakończenie przeczytałem dwa razy. Piękne Smile

Mowa pana Rawlisona i jego ufność... coś niebywałego.

Fafkulcowa

Hm, jest taka książka, nazywa się chyba "Kocham cię, życie. Mona" czy coś takiego- opowiada o dziewczynce chorej na białaczkę. Poza tym płakałam chyba też przy "Kamieniach na szaniec". Ogólnie zdarza mi się to, gdy ktoś umiera albo cierpi ale to normalne Wink

Aszka