Książka, której nie polecam

Lill · Wysłany: Pon 15:06, 14 Mar 2011 Temat postu:

Inny Świat... *zrywa się z krzesła i zwiewa w stronę toalety*

Wiem, czego nie polecam. Twórczości pana Józefa Szaniawskiego, która to dla niepoznaki nazywa się literaturą faktu. Pan ów wyznaje zasadę, że istnieją dwa typy poglądów: jego oraz błędne. Pan twierdził, że na Hiroszimę spadły "nie bomby, a bombki atomowe... takie tam". Panu się wydaje, że jego kumpel Kukliński uratował cały świat. Pan ma jakiś kompleks mesjański. Pan uważa, że "wyższe idee" tłumaczą bycie wyzutą z uczuć gnidą.
Ogólnie, żenujący człowiek. Jego twory równie żenujące.

Pierre de Ronsard · Wysłany: Pon 23:31, 14 Mar 2011 Temat postu:

Organista BM-13

Herling-Grudziński, Aleksander Sołżenicyn, Richard Pipes i inni - należą do grona mniej utalentowanych autorów powieści political-fiction. Cóż. Niektórym muzy poskąpiły talentu, więc niepocieszeni udają się na służbę do boga zwącego się CIA lub MI5.

Lill

Organisto, już Cię lubię. Jeszcze Serczyk, jeszcze Serczyk, jeszcze frustrat Serczyk!

Lill

"Putin. Człowiek bez twarzy". I nie to, że nie polecam, tylko NIE POLECAM. Napisane przez bezmózgą panienkę, która chce zrobić karierę, ale widać Bozia jej tyłka poskąpiła i nie może zrobić kariery przez łóżko. To spróbowała inaczej. Nie wyszło.
(Przepraszam zatwardziałych wrogów jadu, ale muszę sobie pysiorek otrzeć)

vyvy

wszelkie romanse, romansidła, banalne historie o miłości, typu ona biedna, on bogaty, ona kocha on nie kocha, on kocha inną, lub ona innego. wykluwające się miłości jak kurczęta na wiosnę, rozwijające się uczucia jak listki na wiosnę. ech, ach... spojrzała na niego i czuła, że tego dnia właśnie stanie się coś szczególnego... podszedł do niej, a ona poczuła, ze się rozpływa... złamał jej serce.
poza tym byle jakie naiwne historie życiowe.

robinson_c

a co powiecie o książkach które były lekturami w szkole? Np. Potop, Krzyżacy, Nad Niemnem itp? Takie narodowe eposy? Wg mnie to flaki z olejem, zwłaszcza Nad Niemnem, po prostu tak nudna książka, aż sama polonistka kiedyś w liceum nam to przyznała. A jak Wy uważacie?

Pierre de Ronsard

Nudna, bo nudna, ale omawiamy głównie ze względu na wartość kulturową Smile

chociaż kiedyś pisano po mistrzowsku, z punktu widzenia naszych niewybrednych oczu.

vyvy

"a co powiecie o książkach które były lekturami w szkole? Np. Potop, Krzyżacy, Nad Niemnem itp?"

żadna nie doczytana do końca, aż wstyd się przyznać, ale lektury zawsze mnie odstraszały.
na porządku dziennym były streszczenia, poza tym w tym okresie u mnie czytanie leżało i kwiczało.

chociaż niektóre się nawet podobały, np: Ferdydurke, Medaliony...

Canaris

robinson_c

A co uważacie o książkach podróżniczych, pisanych przez podróżników-niepisarzy, czyli jak np. Cejrowski, Pawlikowska? Spotkałem się w swoim gronie z różnymi opiniami, że autorzy sobie dorabiają a nie znają się na pisaniu, albo, że to ciekawe i interesujące książki? Np. Blondynka w Australii Pawlikowskiej mi się bardzo podobała, a o innych jej pozycjach słyszałem złe oceny, co Wy myślicie? Polecilibyście komuś taką książkę, czy nie? Smile

Pierre de Ronsard

Robinsonie, w takich książkach bardziej liczy się wiedza z danej dziedziny niż walory literackie. Poza tym nie możemy stwierdzić, czy, na przykład, nie wynajęto jakiegoś ghost writera Smile

To tak jakbym oceniał kodekś postępowania cywilnego pod względem literackim.

Lill

Stanowczo nie polecam "Carskiej roszady" Melchiora Medarda. Fabuła potraktowana po macoszemu, intryga mętna, a w ogóle to książka okazała się tanią podróbą Akunina. Miał być postmodernizm, ale ni czorta nie wyszedł.

Hien

Szczeliny Anny Starobiniec. To był... koszmar. Zbiór kompletnie źle napisanych opowiadań, przekombinowanych i chyba nie do końca przemyślanych. Świat przedstawiony... nie został przedstawiony. Zamiast przedstawić go, ałtoreczka siliła się na tajemniczość. Po prostu wiązka naciąganych historyjek, które można wcisnąć w każdy dowolnie wymyślony świat. Mrówki władające grubasem. Jakaś kompletnie niezrozumiała papka o apokalipsie metodą inwazji żuli, o żywych i kiedyś-żywych-a-teraz-robotach. Romans z dzieweczką narodzoną z pleśni. Reszty nie pamiętamy, bo ich bezbarwność była wyraźniejsza niż ich idiotyzm.
Dowód na to, że nawet ruska książka może być denna, jeśli wymodziła ją młoda dziennikareczka.

Hermi

"Dracula: Nieumarły". Oficjalna kontynuacja "Drakuli", bo jednym z autorów jest krewny tego Stokera i podobno korzystał z jakichś notatek wielkiego twórcy najsłynniejszego wampira w historii. Mówię "podobno", bo w to nie wierzę. Tego nie da się czytać. Wyobraźcie sobie fanfik do "Drakuli' napisany bardziej jak scenariusz filmu niż powieść, dodajcie postaci OOC a wyjdzie wam "Dracula: Nieumarły". Ta książka może się podobać tylko wtedy, jeśli nie czytało się oryginału, a nawet wtedy razi nielogicznością.

Nie polecam też wszystkich zabaw z klasyką w rodzaju "Córka Wokulskiego", "Przedwiośnie Żywych Trupów" itp.