Co ostatnio czytaliście?

Aniss

Jeżycjada jest naprawdę świeta, tak, te wspomnienia...
Ostatnio nie miała przez dłuższy czas styku z żadną poważniejszą literaturą, ale wróciłam niedawno do Tolkiena i Władcy pierścieni. Właściwie o wiele bardziej podoba mi się to dzisiaj, niż te kilka lat temu, kiedy jeszcze czytałam raczej kryminały, do których od czasu do czasu jeszcze zaglądam. Montgomery jakoś nie czytałam poza Anią właśnie i Pollyanną.

Alice

Eee... z tego, co wiem, to "Pollyannę" napisał/a Eleanor H. Porter a nie Lucy Maud Montgomery Wink

. Ale "Anię" i wszystkie "Emilki" jak również "Złoty gościniec" uwielbiam i kocham. W tej sekundzie czytam "Jadę sobie" pani Filipczak i walczę z mdłościami. Sześciocentymetrowe karaluchy... brr...

Aniss

Naprawdę nie Lucy? Ojć, jaka gafa! Ale dzięki za uwagę, nawet nie sprawdziłam, tylko wygóglowałam, czy zapis imienia jest poprawny... Ale i tak mi się podobała Smile

Hien

W tańcu Joanne Harris. Chociaż nieco już osłabł mój entuzjazm i obecnie dostrzegam więcej wad a mniej wczuwam się w teksty, to jest to jedna z ksiąg, które czytam co jakiś czas ponownie. A potem się zobaczy. Tiendriakow, Tołstoj, Dostojewski, by doprawić nieco Lessinga (trzeba lekturę kiedyś przeczytać, nii?)

Alice

"Dziki świat" Ali Kuchcińskiej-Sussens. Mam mieszane odczucia. Ciekawie się robi tak na ostatnich 50 stronach. Przedtem jest nuda dłużyzna, autorka chyba nie wie za bardzo, jak opowiedzieć swoją historię. Potrafi rozwodzić się przez kilka stron nad urodą domu w Nelspruit a zdrady męża i inne tego typu wydarzenia streścić w trzech zdaniach, przez co odbieram ją jako osobę pozbawioną emocji. Śmierć ojca skomentowała "było nam bardzo przykro. Tata odszedł.". I tyle. Ani słowa więcej na temat bólu czy żalu. Raczej jestem na nie.
Teraz oblizuję się już na "Gottland", ale na razie tata mi zwędził i muszę przeprowadzić akcję dywersyjną w celu pozyskania lektury xD.

Miedziana

Tolkien.
Uznałam, że czas najwyższy się przełamać i zapoznać z klasyką gatunku.
Nie będę udawać, że jestem zachwycona, bo język szanownego autora mnie okropnie drażni, ale skoro cieszy się ogólnoświatową sławą, to najwyraźniej wina leży po mojej stronie, jako, że należę do mniejszości. Obiecałam sobie dobrnąć do końca, ale 2 część tej grubej książki "Władcy Pierścieni" wydaje się nigdy nie skończyć.

Korci mnie "Świat Dysku".

Cypisek

Dzisiaj skończyłam "Ani słowa prawdy" Piekary i zaczęłam "Świat według Garpa" Irvinga. Co prawda miałam zamiar wziąć coś Vonneguta, ale korci mnie zobaczenie filmu "Co gryzie Gilberta Grape'a", który jest na podstawie książki Irvinga nakręcony, a wolę najpierw przeczytać, a potem oglądać.
Wracając do Piekary, to czytało się miło, ale nic poza tym. No, w sumie wciągnęło mnie to, ale spodziewałam się czegoś lepszego. Piekarę lubię, nawet bardzo, ale po prostu nic nie przebije Mordimera. Oczekiwałam lepszego poczucia humoru (a może raczej jego większą ilość). Ale w sumie polecić nawet mogę. Na rozluźnienie, po ciężkim dniu - jedno opowaidanie (a no bo to opowiadania są). Czyta się szybko i miło.

Hien

Z Gilbertem Grape'em mamy dobre wspomnienia, dobrze nam się czytało. Bez jakichś ochów i achów, ale mile wspominamy. Filmu żeśmy nie oglądali.

A ostatnio powtórzyliśmy sobie W tańcu Joanne Harris (albo zrobiliśmy się nieczuli - to możliwe, albo wyrastamy - mniej możliwe), a teraz próbujemy ponownie męczyć Nathan der Weise w oryginale, a tym gorzej nam idzie, że czeka nas jeszcze Faust w oryginale i stos notatek. A korci nas do Effie Briest i Anny Kareniny, nie mówiąc już o Zoli, MacLeanie i fińskich księgach, co czekają na półkach.

Ome

"Historia i pamięć" Le Goffa oraz "Gender dla średnio zaawansowanych" Iwasiów. Pierwsze fascynujące (czekam niecierpliwie na te partie, które dotyczą starożytności i okresu średniowiecze-XVII wiek), drugie pobudzające, trudno się oderwać. Świetnie się zresztą czyta na tle "Własnego pokoju" Woolf oraz "Twórczego pisania dla młodych panien" Filipiak.

Vespergold

Ostatnio przeczytałam raz jeszcze serię Zwierzeń Georii Nicolson autorstwa Louise Rennison - książki są dobre na odprężenie i delikatne odmóżdżenie. To typowa książka dla nastolatek.

Natomiast teraz powracam raz jeszcze do Rzeźnika Drzew Andrzeja Pilipiuka i mam zamiar przeczytać Nację Terry'ego Pratchetta, podobno bardzo fajna książka xD

Lill

"Rzeźnik drzew"? Niektóre opowiadania mi się podobały, ale parę po prostu przeskanowałam wzrokiem. Różnica jakościowa potężna.

Ostatnio? Strasznie dużo, a obecnie "Rosyjska Orchidea" Daszkowej. Fabuła genialna, biję pokłony przed autorką, ale... tłumaczenie tragiczne. Powtórzenie na powtórzeniu, zero interpunkcji, zła odmiana imion odojcowskich, niekonsekwencja w transkrypcji... Dramat po prostu.

Aniss

Właśnie niedawno skończyłam Filary ziemi Kena Folletta, a teraz czytam Władcę Pierścieni. "Filary..." to saga historyczna o trudach ludzi średniowiecza, fantastycznie napisana, jak każda jego książka, właściwie. A Tolkiena chuba każdy kojarzy.

Hien

No dobrze. Ostatnio czytamy jak szaleni.
Bajki rozebrane, wspomniane wcześniej przez Lill. Nawet jeśli większości baśni nie znam, to i tak było ciekawe.
Córka czarownic Terakowskiej. Dla przypomnienia.
Tajemnicza historia wampirów Lecouteux czytamy, chociaż mamy mieszane uczucia przez ciągłe twierdzenie autora, że wampir = wilkołak.
Nocny patrol Łukjanienki. A co.
Nathan der Weise Lessinga - trzecie podejście do lektury po niemiecku.
A kuszą nas jeszcze Wichrowe Wzgórza, Biegnąca z wilkami, Fantastyczne samobójstwo zbiorowe Paasilinny, Wilkołactwo Słupeckiego, Świat bez kobiet pani Graff...

roślinawędrowna

"Między nami dobrze jest" Doroty Masłowskiej, dramat w żaden sposób nie może czarować, bo zamierzony i osiągnięty efekt jest wprost odwrotny - odpychające przedstawienie naszego kraju. Zasiedziałam się na balkonie i mimo wszystko przeczytałam za jednym zamachem i poczułam się odstraszona całą nijakością ukazanych bohaterów. Ponura historia, szarzy ludzie, więc nie może się podobać, można jedynie wyciągnąć wniosek, że trzeba uważać na swój wizerunek, żeby się do nich nie upodobnić. Wkrada się owszem wiele wariacji, jest trochę jak we śnie.

"Dzień świra" Marka Koterskiego, arcygenialne i ubawiłam się przy tym, że dziękuje bardzo za to autorowi. Żałuję, że nie oglądałam filmu, ale przynajmniej nie wiedziałam, co się zaraz wydarzy. Co za człowiek z głównego bohatera, który cały czas przekazuje swoje myśli (samobójcze, o natręctwach, wściekłości, o poezji). Komedia niesamowita, świetnie napisane, trochę mi ten szalony styl Gombrowicza przypominał, a potem co raz bardziej facet traci kontakt z rzeczywistością i zabawa z czytaniem cały czas jest urozmaicana na co raz to inne sposoby. A tyle gagów, dziwnych scen, absurdalnych pogawędek, wymian zdań i czynów bohatera, że jest tego całe zatrzęsienie. : )

Pierre de Ronsard