Notatnik Śmierci

Mad Len

Notatnik Śmierci - znany często pod angielskim tytułem Death Note.
Akcja osadzona jest (przynajmniej przez większość czasu) w naszym świecie, acz jest to świat nieco urozmajcony. Mianowicie przez obecność shinigami: bogów śmierci. Jeden z nich właśnie namieszał w naszej rzeczywistości, gubiąc swój Notatnik Śmierci. Jeśli zapisze się w nim czyjeś imię, myśląc jednocześnie o wyglądzie tej osoby ta umiera w sposób wybrany przez zapisującego. Notatnik zostaje odnaleziony przez licealistę, który postanawia przy jego pomocy rozpocząć misję oczyszczania świata z przestępców. Tropieniem tajemniczego mordercy zwanego Kirą zajmuje się genialny detektyw skrywający się pod pseudonimem L.

Od siebie powiem, że anime mi się podoba, choć nie polecam osobom wolącym radośniejsze rzeczy. Dość ponure klimaty, główny bohater - psychopata, pograniczego fantasy i kryminału i coś w rodzaju dylematu moralnego: czy wolno mordować przestępców i czy samemu nie staje się wtedy największym zbrodniarzem?

Hien

Czytałam kiedyś chyba ze dwa tomy mangi Death Note i szalenie mi się spodobało. Nie miałam jednak dostępu do całości, ciężko jest mi więc powiedzieć więcej. Lubię czytać o psychopatach, a Bogowie Śmierci to także jeden z moich ulubionych tematów.
I pomyśleć, że na widok Death Note zaczynam skakać i stawać na dwóch łapach, byle tylko się dorwać. I to ja, osoba nieprzepadająca za mangą.

Caina

(O, nareszcie będę mogła się wygadać na ten temat ^^)

Mam, niestety, opinię jak większość, która skończyła anime. Początek jest według mnie intrygujący, choć, prawdę powiedziawszy, przeskakiwałam z odcinka na odcinek, byleby w końcu zobaczyć np. L, Misę czy w końcu całą resztę. Ale to nie zmienia faktu, że było całkiem miło - te wszystkie knowania Raito miały jakiś smaczek, szczególnie ten z porwaniem autobusu. Jednak dla fanów akcji i przygody to anime może się wydawać nudne, bo więcej tu "myślowych szachów" (termin wymyślony po odcinku z grą w tenisa Laughing

) niż czegoś żywszego. I nie zgadzam się z wieloma, że obecność Misy była stuprocentowo pomylona - że nie powinno jej tu być - ona potrafiła rozładować atmosferę swoją urokliwością. Tak samo jak Ryuk.

Ale, im dalej w to brnęłam, tym coś zaczęło się psuć. Przypominało mi to pisanie ostatnich tomów HP przez Rowling - na szybko, byleby mieć to za sobą. Psychologiczny thriller zmienił się w kryminał, więcej teraz akcji policji niż samego Kiry. I to był błąd, bowiem urok Death Note'u tkwił w szatańskich intrygach Raito i tych jego potyczkach z L. W drugiej serii seria poddała się "zmasowieniu", czyli przypodobaniu się większej ilości widzów - zamiast główkowania mamy tajne akcje policji, co rusz Misa świeciła gołą skórą, zaś ostatnia scena z Takedą to już w ogóle podnieta dla mas.
Przerażała mnie również długość wystąpień niektórych postaci, (tu chciałabym wstawić spoiler, jeśli ktoś już oglądał lub chcę przeczytać mimo wszystko, proszę sobie podkreślić) Mello i Mikami pojawili się stanowczo zbyt późno i zbyt wcześnie z tego świata odeszli. To samo tyczy się Shidoh, nawet nie wiem, po kiego grzyba go tu wcisnęli (chyba, że coś mi umknęło). Przeraził mnie natomiast debiut Matta - osoba, którą ludzie tak chętnie rysowali i pairingowali z Mello, WYSTĄPIŁA TYLKO W DWÓCH ODCINKACH?! Nie tyle nawet odcinkach, co fragmentach odcinków, w jednym widać, jak gra (co wszyscy uznali za jego manie, tak samo jak obżeranie się słodyczami przez L'a i bawienie się zabawkami przez Neara), w drugim umiera i tyle go było. Jego głos słyszymy poprzez jego myśli po rozstrzelaniu, zaś imię po śmierci, przypomniane przez Mello. Chamstwo! Mogli tą postać bardziej rozwinąć, bo była całkiem ciekawa!
Podsumowując - jestem za pierwszą serią, miała w sobie klimat. Druga była już bardziej poddana pod publiczkę, może twórcy uznali, że od tego ciągłego myślenia widzom zmiękczą się mózgi i dali coś bardziej pospolitego i lekkostrawnego. Mogę jeszcze wspomnieć co nieco o grafice - podoba mi się ta naturalność i jednocześnie twarda prostota tej kreski. Człowiek mógł na to patrzeć i oczu nie odrywać przez długi czas Laughing

I tak, od jakiegoś czasu (tj. od ukończenia całej serii) jestem na death note'owie fazie Twisted Evil

Ale nie bójcie się, przejdzie mi Wink

mad_hatter

Sano

Oj, chyba właśnie nie. Akurat to jedna z tych serii, których autorzy w miarę wiernie trzymali się mangi (z tego co słyszałem, bo mangi nie czytałem w ogóle). Czyli winę ponoszą autorzy oryginału.

Bardzo lubiłem do śmie... hem hem... do odcinka 25. Potem obejrzałem ostatni i dałem sobie spokój.

W podobnych klimatach, acz bardziej realistycznie (czyli w bardzo dużym uproszczeniu "dwa razy więcej psychopatów i zero fantasy"), polecam "Monstera".

mad_hatter

Nie całkiem dokładnie, bo DN jako manga to seria jeszcze nie zakończona, a więc końcówka może diametralnie różnić się od anime D:

Sano

???

Manga z Lightem na pewno się zakończyła. Jest zdaje się jakaś nowa seria z innym Kirą, ale o anime na jej podstawie ni widu ni słychu.

Yumikais

Magnę miałam okazję poznać tylko w śladowych ilościach.
Anime maksymalnie mnie wciągnęło, nie mogłam się oderwać Smile

Ogólnie fabuła ciekawa, postacie (przynajmniej w wiekszości) dopracowane i bardzo inspirujące, jako całość - bardzo mi się podobało, więc nie będę rozbierać na czynniki pierwsze.
Miałam też okazję zobaczyć film "Death Note" - to już coś z całkiem innej beczki. Nieszczególnie polecam.

Sanai

O DN dowiedziałam się od mojej koleżanki z klasy, wielbicielki mangi i anime. Pożyczyłam od niej pierwsze 9 tomów DN i muszę przyznać, że przeczytałam je jednym tchem i wciąż mi mało Very Happy

Cosette

Jedno z pierwszych anime, jakie obejrzałam. Jestem w trakcie czytania mangi, wczoraj skończyłam ósmy tom.
Fabuła wciągająca, po prostu klasyk kryminału. Kreska wybitna, anime utrzymane w ciemnych, przygaszonych barwach, oddających klimat serii. No i ciekawe, oryginalne, niepowtarzalne osobistości (Nate x Michael x Lawliet <3 ). Postacią, która najbardziej mnie zafascynowała stał się Raito, bo był bardzo ciekawy pod względem psychologicznym. Fajnie obserwowało się, jak zmienia się on z każdym odcinkiem. Polecam każdemu!

Dante

Dla mnie jedna z najlepszych mang i anime. Porusza wiele ważnych spraw, między innymi ta czy można bezkarnie zabijać przestępców. Ma tez bardzo dobrą, realistyczną kreske.

Vespergold

Osobiście uważam Death Note za jedno z najlepszych anime (nie wiem jak z mangą, nie czytałam) zarówno pod względem kryminalnym jak i logicznym.
Odcinki pochłaniałam jedne po drugich. Aż do 25. Wtedy to wszystko się zmieniło. Zamiast intelektualnych gierek, wymiany "ciosów" pomiędzy Kirą a L. pojawił się średnio wciągający Near (do tego miał brzydkie włosy ;C), a Kira stał się lekkomyślny.
A ostatni odcinek...
UWAGA, SPOJLER!
Strasznie nie podobało mi się zachowanie Raito w ostatnich chwilach życia. Stracił resztki dumy i honoru, zachowywał się histerycznie. Rozumiem - jego plany legły w gruzach, został zdemaskowany, zmieszano go z błotem... Ale bez przesady, naprawdę. To było, delikatnie rzecz ujmując, żałosne.
KONIEC SPOJLERU.
Soł, kreska, faktycznie, jest fantastyczna, realistyczna i generalnie mrómró *.*
Och, RYUUUUUUUUUUUUK! Ryuuk, to bez wątpienia mój ulubiony bohater, na równi z L. Jest uroczy jak je jabłka ♥ xDDD

Hien

O. A hiena w międzyczasie anime paręnaście odcinków oglądnęła... i porzuciła, znudzona i zirytowana. O ile Light był ciekawy na początku, to później zainteresowanie hieny minęło. A że go nigdy nie lubiła, to jak L zabrakło, hiena nie miała po co oglądać.
Raczej do anime nie wrócimy.