Przywitaj sie (stary temat)

Leilong

Ja raczej nie nadaję się do krytykowania, gdyż sama nie mam wysokich lotów umiejętności. Z resztą sami to ocenicie, gdy dodam coś swojego. Dziękuję za przywitanie. Smile

Hien

*Bardzo groźny uśmiech.* Och? Każdy nadaje się do krytykowania, trzeba tylko chcieć.

anitkaz

Śmiem twierdzić, iż krytyka jest cechą wrodzoną Very Happy

Waldemar Kubas

Czołem Złamane Pióra! Oczywiście witam się ze wszystkimi, niezależnie od rangi, jaką szanowne Panie i Panowie posiadacie na forum. Przywitałem się zatem harcerskim zawołaniem, choć nie jestem żadnym harcmistrzem, czy choćby druhem. Również nie harcerzem, bo już nie te lata.

Zacząłem dość bojowo, ale moja skromna inwencja już się właściwie wyczerpała i nie bardzo wiem, co pisać dalej. Resztki pewności siebie, jakie mi się zdarza czasem wykrzesać, gdzieś się ulotniły. Występując przed tak szacownym gremium, dopadł mnie strach. Proszę więc wybaczyć, że na tym zakończę moje krótkie przedstawienie się z Państwem.

Malajek

Cześć, mam na imię Mateusz, mieszkam i jestem z Warszawy. Zawsze interesowałem się fantasy, przede wszystkim stawiam na Wiedźmina, którego uważam za twór genialny i z iskrą bożą. Achaja pana Ziemiańskiego też jest niczego sobie. To na razie tyle o moich gustach literackich. Lubię też dobry film, do moich ulubionych należą Gladiator, Fight Club i Człowiek w Ogniu.
I cóż, pomimo że czasem bywam trochę niesforny, liczę, że się polubimy.
Buziaczki.

Teraźniejszość

Ahoj, towarzysze.
Przywitania bywają rzeczą najtrudniejszą, dlatego, jak zwykle, nie wiem co napisać. Ot, mały problem zawsze pojawiający się, kiedy ktoś pyta się Teraźniejszości "czy mogłabyś się opisać?". Nie jestem wszechwiedząca, ale lubię uogólniać, więc w tym momencie stwierdzam, że pewnie każdy coś takiego w swoim życiu przeżył. Kompletny black-out w sensie, nie?
Z drugiej strony, zawsze to łatwiej się przedstawić, kiedy już się napisze wstęp, czasem długi, czasem krótki, ale zawsze jakiś - na rozruszanie palców, a głównie mózgu, który wprowadza się w stan słowotoku.
Na imię mi Aleksandra, niedługo stuknie mi dziewiętnastka, co niezmiernie mnie przeraża, bowiem okazuje się, że już po osiemnastych urodzinach skóra zaczyna się starzeć co raz mocniej i mocniej. Ergo - już niedługo pojawią mi się zmarszczki. Mimo tego zatrważającego faktu, który co rano wbija się boleśnie w mój umysł, zdaję się być istotą radosną - wyniosłam to z lat moich dziecięcych, kiedy jeszcze starością się nie przejmowałam. Cechuje mnie gadulstwo, ale tylko w odpowiednim towarzystwie i tylko wtedy, kiedy mam coś do powiedzenia, bo - jak wiadomo - lepiej milczeć, niż gadać głupoty. Taka moja dewiza. Uwielbiam czytać - robię to od kiedy nauczyłam się składać literki i będę to robić po kres moich dni. Pisać też uwielbiam, robię to również od bardzo dawna - w domu moim z lat dziecinnych zalegają opowiadania z klas 1-3, pełne złamanych serc, serc rozerwanych sztyletem i potworków, porywających przepiękne księżniczki. Wtedy w mojej głowie nie istniał happy end - gdyby nie to, że nie wiedziałam, czymże jest rosyjska nowela sentymentalna, mogłabym stwierdzić, że jako dziecię pozostawałam pod jej ogromnym wpływem. Aż do końca gimnazjum.
Pragnę zostać milionerką tylko po to, żeby mieć ogromną bibliotekę w domu i móc kupować sobie wszystkie książki, które tylko zapragnę. No i mieć ogromną kuchnię z wszelkim sprzętem kuchennym, w której mogłabym wypróbować te wszystkie przepisy, które uznaję za ciekawe. A jest ich dużo, bo uwielbiam gotować. Bycie milionerką mogę osiągnąć na kilka sposobów - zostać sławnym pisarzem, sławną aktorką albo sławnym językoznawcą. Pierwsze i ostatnie można zawsze połączyć, wiadomo. Na razie przewiduję dla siebie karierę bardziej prawdopodobną, uwarunkowaną kierunkiem studiów, jakie niedawno udało mi się zacząć - bycie tłumaczem literatury rosyjskiej i/lub anglojęzycznej, choć przyznam, że tłumaczenia symultaniczne w Brukseli brzmią równie ciekawie, nieprawdaż? Oczywiście, na jednym kierunku studiów zaprzestać nie mam zamiaru i intensywnie myślę o etnolingwistyce, która powiodłaby mnie w nieznanym, acz z pewnością ekscytującym kierunku.
Na razie jednak siedzę na tyłku i staram się pisać co raz lepiej, aby kiedyś w końcu wydać choć jedną książkę, ewentualnie dwie, góra trzydzieści ;).
Dobrze, kończę już, rozpisałam się troszeczkę, dlatego teraz zakończę tylko jednym zdaniem, ewentualnie dwoma, może trzydziestoma - mam nadzieję, że będzie mi się tutaj miło udzielało.

Pierre de Ronsard

anitkaz

Teraźniejszość zawsze o zawrót głowy przyprawia, jednak coś czuję, że Ciebie polubię, o ile już nie polubiłam. Jeny, już nie mogę się doczekać Twoich tekstów. Lekkość pisania to coś, co niezaprzeczalnie posiadasz. Rozgość się, usiądź na naszych pierzastych poduszkach (bredzę, mam tego świadomość), chociaż, gdyby się głębiej zastanowić, nie mnie Ciebie witać.

Teraźniejszość

Hien

Oj tam, nie martw się, jak dla nas jest się miłym, to i my miło komentujemy, a przynajmniej w stonowany sposób wyrażamy niezadowolenie XD

A póki co, możesz sama pokomentować, ruchu mało, ale może się coś odblokuje ^^

Teraźniejszość

Pokomentuję, nie omieszkam, oczywiście Very Happy

. Lubię komentować.
W zasadzie to i lubię wytykać błędy, takie małe hobby i jednocześnie nadrzędny cel w życiu - wytykając błędy stwarzam w swoim móżdżku pozory, że pomagam zachować ład i porządek oraz uczynić świat lepszym, trochę bardziej idealnym, czyli trochę bardziej bezbłędnym. Wink

Lill

Językoznawca, o *podziw* Ambitnie *powiedziała Lillchen po gramatyce opisowej*
Teraźniejszościo droga, jesteś rocznik 92 aby? Wink

I witamy, witamy! *leci po samowar, no bo wypada przywitać gościa herbatką... po góralsku xD*

Teraźniejszość

Ambitnie, nie ambitnie, ważne że jakieś plany na życie są Very Happy

Trudno mi to będzie osiągnąć z tą wrodzoną niechęcią do nauki, ale cóż, warto próbować.
Tak, tak, ten okropny rocznik 92 (przynajmniej tak słyszałam - w sensie, że okropny).
Ja to zawsze witam chlebem i solą, ale rzeczywiście, wolę herbatkę. Choć, przyznam, na początku przeczytałam "samogon" i mi się mordka ucieszyła Very Happy

B.A.Urbański

Witam wszystkich,

moja przygoda z pisaniem zaczęła się niedawno i dlatego postanowiłem dołączyć do tego forum.
Interesuję się przede wszystkim fantastyką, ale czytam sporo książek dla dzieci i młodzieży (nigdy z tego nie wyrosnę), przygodowych i kryminałów.
Jestem studentem, a moje zainteresowania są dość szeroki, bo zaczynając od medycyny, którą studiuję, przez przedmioty ścisłe (zawsze lubiłem jak coś jest logiczne) aż po historię, zwłaszcza starożytną i średniowiecze.

Dopiero zaczynam pisać i chciałbym dowiedzieć się czy to do czegoś się nadaje. Zawsze miałem bujną wyobraźnię i potrafiłem stworzyć rzeczy czasami wręcz niewyobrażalne... ale wydaje mi się, że największy mój problem tkwi w przekazaniu tej treści i interpunkcji (ehh... te przecinki).

To by było chyba na tyle o mnie Smile

kabat

Hej! Się nazywam Michał. Pisać jeszcze nie umiem, ale w tym gronie na pewno się naucze;) póki co dużo czytam, to mi wychodzi lepiej. Wyróżniam się trochę z moim profilem nauczania; jestem w liceum na mat-fizie Very Happy

nie mam talentu do pisania, ale za to wyobraźnie mam nie od parady (tak myślę). Więc jakoś to będzie. Moim głównym zainteresowaniem, jeszcze przed literaturą jest muzyka, sam gram na gitarze od paru lat. Jakby ktoś chciał porozmawiać o muzyce, a glany i koncerty nie są mu obce to jestem do dyspozycji Wink