Wyobraźnią. Dla pisarzy.

kasieńka

Przebił papier zszywacz zszywką
Kartka atramentem krzyczy
Krzyk jej żal i łzy płaczące
gadające zwierze niesie

Prędkość światła już osiąga
i na gwiazdę nieodkrytą
gdzie samotnik przesiaduje

Cóż uczynić

Wnet podłoga się otwiera
Krzyk przejmuje kilku gości
Czmych z powrotem

Nie ma Krzyku

Lecz są za to łzy radości
Takie rzewne pełne pióra
że się nam planeta zmywa

Chcąc czy nie chcąc proszę państwa
znajdujemy się w Wenecji

Tu pergamin pokazuje
że o dziwo nie ma wody
bo w Wenecji susz panuje

Gdyby jednak rzucić okiem
na to co tu wodę mąci
ciąć komara się odechce
tylko rzec że coś tu trąci

Nie mieć wody mieć co mącić
Toż to mątlik niesłychany

Na ratunek nam przybywa
stalówkowy piękny wąż
gryzie jabłko w ziemię spluwa
już chce swym syczącym szeptem
lecz go rysikowy pan przekłuwa

Jakaż radość niepojęta
pękły wnet autorskie pęta

Nie wiadomo skąd znów woda
jednak wszyscy są szczęśliwi

Nie przemówi nikt pisarzom
że ich czasem zbyt ponosi

Pierre de Ronsard

Znakomite przemieszanie "Filmu" (Kaliber 44) i "Radości Pisania" (Szymborska) i kilku innych. Dawno nie widziałem tu wiersza tak bardzo profesjonalnego i tak bardzo na luzie. Kilka nawiązań do ogólności; trochę hydryczności, może się to kojarzyć z pogodą i nieszczęsną powodzią. Teoretyczna siła wyobraźni jest wielka, może się czasami równać środkom masowego przekazu - gdy w odpowiedni sposób przedstawiona.
Brawo Smile

kasieńka

Dziękuję, Pierre Smile

Nie spodziewałam się aż tak pozytywnej wypowiedzi. Jeżeli mam być szczera, to nie kierowałam się żadnym z dwóch wspomnianych w Twoim komentarzu tekstów. Jakoś tak... samo przyszło Smile

Miałam nadzieję, że więcej osób zechce podzielić się swoją opinią... zwłaszcza, że wiersz kierowany jest do forumowiczów. Bo każdy z nas jest jakimś tam pisarzem. Pozdrawiam Smile