W dobroci grzeszności

Pierre de Ronsard

Nieznane mamy w pogardzie
Zaś wielu nie dba o naszą ignorancję
Odarty z myśli kocmołuszy stokrot
Bezbarwne kolorowe idee nie śpią wściekle
Bo to bez sensu, co wyczyniasz
Ty mała przekształcona łachudro
Której do końca jeszcze nie zrozumiałem

Jestem dobry i uczony
Wrzucę cię tam moja słodka
Niejako Na arenę nepotyzmu
Ale nie obawiaj się
Tam gdzie największy z bogów
Zasłał niegdyś królestwo swemu bratu
Tapetując je turkusem swej własnej potęgi

Strzeż się kanibala bo z założenia zły
Nie znam jego czynów nie osądzę
Jego czynów nie znam jego
Ale znam teorię a w teorii jest zły
Człowiek który krzywdzi innych

Pająk ofiarą własnego mechanizmu
Ruchu zastawia sieć na innych
By ośmieszali się przed nim
Jemu ustępowali

Lepszy spokojny kanibal niż upity w sztok
Chrześcijanin dobroć i uczoność wielbi
W Proteusza nie wierzy on ale uznać go jest w stanie