Po nocnej libacji - ver 2.0

Laj-Laj

Drodzy czytelnicy, nie da się ukryć, że mój wiersz jest odpowiedzią na swego rodzaju zakamuflowane wyzwanie Waldemara K., które rzucił w jednym ze swych komentarzy. A że połechtało mi dumę, to postanowiłem działać. Efekty oceńcie sami. Zapraszam do komentowania również tych, którzy nie mają poczucia humoru i wyobraźni Razz

Najpierw stosowny cytat z klasyka:

Waldemar Kubas

Laju-Laju, no to będziesz miał pierwszy komentarz:
Poszło Ci ładnie i zgrabnie, wiersz płynie lekko i jest zabawny, tylko że kac pomylił Ci się ze świrem. Więc może wszędzie tam, gdzie występuje słowo „kac”, podmienić je na „świr”? Nie będzie wprawdzie rymów, ale co tam, z rymami czy bez, wiersz i tak jest lepszy od tworu Waldemara K.

Zresztą przy Twojej łatwości tworzenia, jeśli tylko nie dopadnie Cię leń, w trymiga wysmażysz nowy wiersz o świrze. Całkiem możliwe, że jeszcze dzisiejszego wieczoru.

Laj-Laj

Z ogólnoludzkich doświadczeń wynika niezbicie, że kiedy człowiek ma kaca, to wtedy każdy najdrobniejszy dźwięk irytuje i wzmaga ból. Delikwent jest wówczas bardziej wyczulony na bodźce wzrokowe i słuchowe. Więc nie ma tu oznak szaleństwa, a jedynie celowo przerysowane hałasy, spowodowane przez potwornego kaca.

roślinawędrowna

Tu się zgodzę z Waldemarem, mogę Waldku, szukasz przyjaciółki? ; ) To by było coś ciekawego, gdyby o szaleństwie padły te same słowa, bo zwykle to już twórcy w tej tematyce wpadają w kompletny kosmos, że przydałyby się coś prostego, bardziej na miejscu, w końcu nie wszystkie świry podają się za kosmitów. Końcówka prawdziwa, po tym jak łapę ostrą schizę, wolę być już grzeczna, nie pic, słuchać innych i w ogóle trzymać się tego świata. Ale do kaca też jak najbardziej pasuje, ale w tym wypadku porządna hiperbola, zaraz mi się skojarzyło słowo z hipermanią, gdy już Waldek nasunął swoją propozycję zmiany odrobinę sensu.
Widać, że wszystko zostało dokładnie przemyślane lub napisane przy dużo bardziej bystrym umyśle, niż taki jaki posiadam w danej chwili, może zawsze nawet nie mam wyobraźni, tylko skąd te moje wymysły niekiedy. Też dobrze napisane, tylko Pierre poruszył duszę, nawet rogatą.