Ojciec córę nadto kochał

Pierre de Ronsard

Ojciec córę nadto kochał
Ale ona była płocha
Zawstydziwszy bęcwała
Do ogrodu poleciała

A ten za nią w mig! niedobry
Taki w swym ojcostwie krnąbrny
Dorwał łanię, bitwa krwawa
I pogwałcił wszelkie prawa

Córa w płacz, bo tak wypada
Może tym odstraszy dziada?
Ciekną łezki, inne płyny
I od słów przeszliśmy w czyny

Matka widzi wszystko z okien
Jak mąż operuje krokiem
Jak do walca córę sprasza
I pragnienia swe ugasza

Doścignęła ich ta matka
Widzi dziada oraz dziatka
Okiem bada, opisuje
Córkę swoją policzkuje

„Widzę bezeceństwa ja twe
Taką Pan Bóg dał mi dziatwę?
Za wysiłki me matczyne
Ta mi zgrywa łajdaczynę”

Córka padła, gnój dokończył
Matka zbladła, sen się skończył
Zmarła córka, zstąpił anioł
I pokarał pana, panią

Najmniej winni ci, co krzywdzą
A najwięcej ci krzywdzeni
Jedni się drugimi brzydzą
Tak od zimy do jesieni…

Chłop to zwierzę nieroztropne
Zwyrodniałe, gdy ma dzieci
Ja ten temat dalej popchnę
I niech jasno wszędzie świeci

Matkę swoją czcij, i ojca
Cóż za chora to niespójność
Co prowadzi do ogrójca…
Tu się liczy obopólność

Lill · Wysłany: Śro 20:06, 28 Mar 2012 Temat postu:

A ten znowu o religii, no ja nie mogę... Ale słusznie prawisz, wina polać, oj, polać dużo tego wina, niech nam żyje Pierre! Wiersz - świadomie lub nie - stylizowany lekko na ludowo, zwłaszcza w warstwie rymów i rytmu. Napisane bez większych fajerwerków, z początku aż mi się nie podobało... ale końcówka wszystko wynagradza Smile

Popieram, no!

Hien

No i znów niewybredny wiersz, że nie wiemy, czy się krzywić, czy uznać, że jaka to innowacyjna ta poezyja. Ale ten ma jeden - a może nawet dwa duże plusy. Po pierwsze - może i niewybredne to, ale z polotem napisane. Lekkie takie, z humorem, chociaż treściowo wcale takie radosne nie jest. Poza tym przewrotne takie trochę, a puenta wynagradza hienie męki nad fuj treścią, która w sumie aż tak strasznie męcząca - dzięki tej lekkości pióra - nie była, chociaż mocno nam mordę skrzywiła pierwsza połowa wiersza. Ale zakończenie nam tę krzywą mordę wynagrodziło, i tu z Lill się zgodzim, słusznie prawisz. Tak, tak. Właśnie.

Acz w pierwszej strofie się rytm zachwiał.

(A teraz idziem se mordę z powrotem wyprostować.)

Hermi

Tak. Temat niewesoły, ale pióro lekkie. Z całego wiersza w pamięci zostanie mi na pewno ten fragment:

tosia

Wiersz przerażający. Aż nie chcę o tym myśleć. Nie chcę wierzyć, że ludzie potrafią tak krzywdzić drugiego człowieka. Trzeba mieć nadzieje, że takich przypadków będzie jak najmniej. A najlepiej w ogóle..

Nadzieja

Takich dramatów coraz więcej. Niestety ludzie takie rzeczy zamiatają pod dywan... Bo co ludzie powiedzą? A potem te dzieci takie pokaleczone emocjonalnie. Takie rzeczy nie powinny się dziać Sad

maku33

Piękny wiersz, mega. <3

theodos

PIEKNE TO JEST !

Teksciarztworzy.pl

Piękny wiersz. Gratulacje.

Scripta Manent

Całkiem ciekawa twórczość Smile