O manieryźmie

Cosette

Jak jeszcze chodziłam do liceum plastycznego (zmieniłam szkołę w 2012 roku), historyczka sztuki, jako że miałam indywidualne, a przy tym - mało ocen, zadała mi napisanie wiersza o manieryzmie.
Życzę smacznego.

Na obrazie
szum i zgiełk
kolory biją
łączą się
fantastycznie
przeplatają
z dynamizmem
współgrają
czerwone szaty -
krew się sączy
z jedwabiów miękkich
błękit emituje
z tych szat wszelkich .

Pierre de Ronsard

Oj, my mieliśmy w gimnazjum napisać wiersz barokowy, ja napisałem metawiersz, gdzie wymieniałem z nazwy wszelkie środki stylistyczne i każdy opatrzyłem przykładem. Może kiedyś umieszczę w "Cyklu". Twój wiersz zaś uznaję za niezwykle ironiczny. Sporo czasowników w pierwszych fragmentach zostaje powtórzone w słowie "dynamizm", co już jest pewną przesadą i powtórzeniem. Podobnie jest w przypadku nagromadzenia kolorów. Tam, gdzie błękit miesza się niepostrzeżenie z czerwienią, a wszystko odbywa się pod patronatem szat, widzę portret Jezusa od s. Faustyny. Niezła konfuzja. Gdyby ten wiersz był dłuższy, byłoby super. A tak - jest za krótki, żeby napisać cokolwiek więcej niż to, ze jest to spóźniona literatura tendencyjna Smile

Fajny.

Tomasz Kuza

Nie ma nic gorszego niż pisanie wierszy na siłę. Do tego trzeba mieć pomysł, a ten przychodzi, kiedy chce. Inaczej wychodzi to tak, jakby próbować się najeść albo wyspać na siłę. Nie chcę przez to powiedzieć, że wiersz jest zły. Jest po prostu nijaki. Na miarę pracy domowej.

Cosette

Hien

Na początku był chaos. I chaosem pozostał. Takie mamy odczucia w kwestii tego wiersza - raz, że zwykła opisówka, dwa, że interpunkcja stosowana jakoś dziwnie (poprzedzona spacją kropka na końcu to jedyny znak przestankowy w tym ciągu epitetów). Pola do interpretacji nie pozostawia - bo to opisówka, ale entery co dwa-trzy słowa szatkują, jakby co najmniej dziesięć znaczeń dodawało każde zawieszenie głosu przy recytacji. Do tego aż jeden rym - na końcu, a do tego gramatyczny.
Ot, po prostu chaotyczne poskładanie słów, jakie kojarzą się z obrazem - wrzucone do woreczka, powyjmowane na ślepo i złożone w dadaistyczną refleksję nad samym wyglądem - bo co tu dużo mówić, interpretacji obrazu tu nie ma - malowidła. Gdyby pojawiło się coś więcej, a nie tylko powierzchowny opis - byłoby nawet ciekawe, bo ów chaos wcale nie musiał być wadą. Ale tak to tylko nieuporządkowana opisówka.
Niestety wrażenie mdłe i bez charakteru.

gornelo

super

theodos

PIEKNE TO JEST !