Niezdecydowany

Pierre de Ronsard

obudźcie mnie, gdy będzie już za późno
zwleczcie mnie, gdy z sił opadnę cały
przyduście aż w konwulsjach się zbarłożę
i powrócę do mych marzeń, które sam przespałem

dajcie mi wreszcie wieczny spokój
przyobleczcie w ciepłe szmaty a smokingi zimne spalcie
i nie gapcie się bo zalegnę wam w oku
jak fosforowy Chrystus na wątpliwym drzewie krzyża

zamknijcie trumnę, kluczyk wrzućcie mi do środka
potem wtrąćcie w piec jak Ethan Brand swój sekret
bym nie musiał śnić w zaświatach o poprzednim życiu
i przylunatykować tu, gdy nie spłoną klucz i kłódka

przyduście mnie, bo będzie wnet za późno
zwleczcie mnie, abym się już obudził
i powrócił do życia, nie przespał go, nie przerwał
lecz dajcie czas bym z mym marzeniem sennym się pożegnał

Hien

Czytaliśmy ten wiersz kilkakrotnie, zanim poczuliśmy, że zaczynamy cokolwiek tu ogarniać - a męczyło nas, bo pierwszy wers uznaliśmy za świetny... tylko że dalej przestawaliśmy rozumieć. Ale teraz osiągnęliśmy pewien poziom pojmowania - a przynajmniej zdolność wyprowadzenia własnej interpretacji.
Interpretacja owa sugeruje, iż wiersz nam się podoba. Na nasze, to wiersz o takich, co przeczekują życie, czekając na kopniaka z niebios - i w gruncie rzeczy obawiają się realizacji własnych ambicyj. Brakuje im jednak stanowczości i siły, więc od innych oczekują owego kopa - nawet gdy teoretycznie zaczynają być zbyt sfrustrowani, by dalej przesypiać. Tyle żeśmy pojęli, może niesłusznie - i sporo zostało niejasne, ale jeśli taka interpretacja być może - to wiersz bardzo udany. A jeśli oficjalna jest jeszcze lepsza - tym lepiej xD
Ogólnie zatem nam się podobuje, ale ile problemu mieliśmy z ogarnięciem tego... Pierre, ty coraz trudniejsze wiersze produkujesz :<

Pierre de Ronsard

Dziękuję za interpretację i wielokrotne przeczytanie - nie spodziewałem się Smile

To bardzo mnie raduje.

Co do Twojej interpretacji, jest ona słuszna, ale chyba tylko wtedy, gdy odniesiemy ją do ostatnich czterech wersów, w których podmiot liryczny prosi osoby trzecie, aby coś z nim pozytywnego zrobiły. Mimo to, w ostatniej linijce się jakoś dziwnie leniwie waha, czy to oby był dobry pomysł. Przez resztę wiersza żyje w swojej mierności i nawet nie chce myśleć o jakiejkolwiek ambicji. Sen i marzenie mu wystarczą. Woli nosić szmaty, byle ciepłe, niż coś bardziej prestiżowego. Rzeczywistość go straszy i przerasta. Trochę tu inspiracji z Flauberta (Bovary), który taką miernotę ganił na każdym kroku, a także z Kafki (słynna przypowieść o odźwiernym). Jeśli już podmiot potrzebuje kopa - to takiego, który przygniecie go do łóżka i nie pozwoli wstać. Wtedy będzie miał nawet usprawiedliwienie.

To tylko moja interpretacja, którą obmyśliłem sobie teraz. Czasem sam mam wrażenie, że nie wiem, o czym traktuje wiersz Very Happy

Nawet teraz: wiersz nosi tytuł "niezdecydowany", a wychodzi na to, że jego nastawienie do życia jest jednoznaczne.
PS. podmiot liryczny nie ma z autorem nic wspólnego, jeśli przyjmiemy nasze godzące w niego interpretacje. No, poza tym fosforowym Jezusem, który sobie świeci w moim pokoju nocą, zakupiony niegdyś na tych Krupówkach w Częstochowie Very Happy

Hien

Huh, w drugiej zwrotce wyczuliśmy raczej dyskomfort (obosze, gapią się!), a w trzeciej już pewną frustrację wyobrażeniem o opcji powrotu jako duch, skoro duchy ponoć wracają tylko gdy pozostawiły po sobie niezałatwione sprawy. Dlatego uznaliśmy, że frustracja z tego trybu narasta. O! Ale dopiero w ostatniej przyjmuje formę pewnego rodzaju półdecyzji. Przynajmniej tak odbieraliśmy ze względu na pewne z trudem uruchamiane skojarzenia. U hien słabo działa kojarzenie.exe :/
Zaś co do smokingów, jako nieznosząca męskiej mody tego typu hiena charakteryzująca się praktycyzmem uznaliśmy, że przedłożenie ponad takie pozerstwo ciepłych, wygodnych ubrań jest godne pochwały xD i może świadczyć o własnym wyborze wreszcie - ciepły, praktyczny ciuch zamiast uniformu, hyh xD
No pacz, jakom skąplikowanom interpretacyję chję stforzył xD

Hermi

roślinawędrowna

Może niektóre zdania wybijają z pantałyku, albo chaos, albo po prostu tak odbieram, nie wiadomo, czy on haruje jak wół według swojego wyśnionego planu ("gdy z sił opadnę"), czy też faktycznie nierób, który pragnie znaleźc receptę na niechcenie.
"lecz dajcie czas bym z mym marzeniem sennym się pożegnał"
To on się ze wszystkiego co powiedział teraz wycofuje? Ta elipsa trudna do zrozumienia, jakby tak przed snem już tracił orientacje w słowotoku.
Może to faktycznie wynika z luźnych skojarzeń i dopiero grubo po fakcie autointerpretacji. Sama przerzucam się na gruntowne planowanie, więc doradzam.
Poza tym ja widzę wielką, współczesną chęc życia pełnią życia, wręcz rwanie ku temu, rozgryzanie jak do tego dojśc, dotrzec, na wszelkie sposoby, dużo poweru zapotrzebowania. I mało kto się pod tym nie podpisze. Temat ważki, czy chodzi także o ambicje, brak talentu, czy rozwiązań filozoficznych by nawiązała się nowa jakośc. Każdy znajdzie coś dla siebie!
Hien, to pojmowanie, że duchy - genialne, haczyk wyłapany, oklaskuję, jak wiedziałam to faktycznie odkryłam to zakamuflowanie.

Dzień później: No tak - niezdecydowany! Boże znowu coś przeoczyłam! : D

Cosette

Zgadzam się z Malarią - wierszydło te do łatwych raczej zaszufladkować nie można. Ale nie podpiszę się pod słowami Hieny. Słowami głoszącymi iż Ty, Pierre de Ronsard, piszesz coraz trudniej, bo przeczytałam jak na razie niewiele Twoich tworów. Więc nie mam porównania.
Chociaż nie zawsze poziom trudności równa się wielowątkowości, to te dwie cechy w Twoim utworze świetnie się zgrały tworząc doskonałe pole do popisu bądź też twardy orzech do zgryzienia dla analityków, znawców, i - chociaż w mniejszej ilości, ale jednak - krytyków, tak przynajmniej sądzę ja.
Niezdecydowanie widać w tej chaotyczności. Aż razi po oczach. Każda strofa wydaje się być nacechowana czymś innym, innym przekazem. Ale nie podoba mi się aluzja do Chrystusa zmarłego na krzyżu. Taka niepasująca mi się tu wydaje.
Najcięższą wydaje mi się strofa trzecia. Czemu przylunatykować?
Najłatwiejsza, tak sądzę, jest ostatnia strofka. Wszystko jest jasne, ale mimo tego i tak bardzo poetyckie. Stanowi doskonałe podsumowanie dla całości.
Podsumowanie... hm, muszę przyznać, że wiersz ten, jego lektura okazała się ciekawą przygodą.
Piąteczka.

Hien

Too bad, Pierre, tym razem wszyscy zgadzają się z przemondżałym polonistom... y, no tak, my nawet polonistą nie jesteśmy xD przykro nam, że musimy tak orzec, ale zasługujesz na dwóję, nie wiesz, co w wierszu miałeś na myśli xD

Ale chyba takie prawo czytelnika, interpretować sobie jak chce i wybierać takie interpretacje, jakie bardziej doń trafiają.

Pierre de Ronsard

Jedni dają piąteczkę, inni dwóję. Wyciągam średnią: 3+. Ale nie kończę dyskusji, zapraszam do dalszego komentowania Smile

destruktor

Wiersz jest efektowny, jak sztuczne ognie na ludowym festynie z okazji dożynek.
Można to przeczytać, a potem się zastanawiać: czy to ze mną coś nie
w porządku, czy z Autorem. Oto dylemat.
Nurtuje mnie wiele wątpliwości, z których przytoczę tylko kilka:
1/ dlaczego szmaty mają być ciepłe, a fraki zimne?
2/ może wystąpić pewien problem techniczny z wrzucaniem kluczyka
do zamkniętej trumny,
3/nie bardzo rozumiem, w jakim celu miałyby spłonąć; klucz (już wrzucony do zamkniętej trumny) oraz kłódka?
4/Odnosząc się do: /.../I powrócę do mych marzeń, które sam przespałem/.../". W odróżnieniu od Autora, moje marzenia sumiennie przespała osobista teściowa.

I tak dalej. I tak dalej.
Nie będę ciągnął tego smutnego tematu,
żeby "nie zbarłożyć się w konwulsjach" Very Happy

kafano

Piękny wiersz, mi się bardzo podoba:)

tosia

Trochę przygnębiający wiersz. Takie przypomnienie o nieuniknionym. I ten apel, aby ktoś go obudził. Żeby ktoś nas obudził. W pewnym momencie zaczęłam się zastanawiać, że nic tam nie zabierzemy. Ani klucz nam nie potrzebny, ani smoking. Ale potrzebujemy ciepła koca, - czyli myśli o nas, ludzi którzy nas kochali...

Nadzieja

Piękny wiersz ale chyba by mi się go lepiej czytało w porze jesiennej. Teraz tak gorąco na dworze. Wszystko żyje. A temat taki bardziej zimowy... Taka pora przemijania. Tak, wtedy to na pewno byłoby nastrojowo...

gornelo

super

theodos

PIEKNE TO JEST !