Mój wiersz

lenciowata

Byliście przy mnie,kiedy było miło.
Wspólnie dzieliliście swoje troski i zmartwienia, ale nigdy o mnie nie pytaliście.
Kiedy zamknęłam swoje życie na klucz nikt już nie przychodził.
Teraz wiecie, że gdy mnie nie ma - Wołam o pomoc i przyjaźń.
Ale prawdziwych przyjaciół nie ma... pozostał tylko koc i ciepła herbatka.
Bo mnie to nigdy nie opuści.

Nie wiem zbytnio czy nadaję się to na wiersz.
Więc proszę o szczere, złośliwe wręcz opinie Wink

Lill

To ja ci złośliwie powiem, że owszem, może nie znam się na poezji, no ale nie aż tak, żeby to uznać za wiersz. Przekaz za prosty jak na poezję - i w ogóle za prosty, bo idziesz w banał, maj dir. Kojarzy mi się boleśnie z takimi wierszami na "blogaskach", takimi w stylu "a, muszę się wygadać, potnę to na wersy i będzie wiersz". Żeby poezja była taka prosta...
Do poprawy wszystko - przekaz, środki stylistyczne, rytm i czego tam jeszcze poezji trzeba Wink

poprawności językowej. Ona też do poprawy.
Mal.