Miłości tęsknota

ana

Życie bez smaku i życie we strachu
Gdy Ciebie nie ma me życie omdlewa
Jest jakas pustka z pięknymi meblami,
Niepokój złączony z tęsknotami

I tylko chwile gdy Ciebie widzę
tuż przy mnie blisko,
lub za mgłą z daleka
mają żar i czuję siebie
i wiem to, że dla Ciebie
gdy się pojawisz i mnie poprosisz
zostawię wszystko
w tym jednym celu,
żeby być blisko

Bo z Tobą wiem, że ożyję,
pragnienia wrócą, zmysły odczują
prawdziwe smaki, zapachy natury,
radość istnienia i chęć do tworzenia

Lill

Gdyby to zaśpiewał zespół w stylu Sumptuastic (żeby nie było, lubię ich czasem posłuchać), byłoby sympatycznie.

Jako wiersz wygląda dość blado. Brakuje mi jakiegoś kunsztu, rytmu, czegoś zaskakującego. Wiersz o miłości napisać łatwo, ale trudniej napisać wiersz o miłości, który wryje się w pamięć czytelnika. Ten wiersz zaraz zapomnę, bowiem nie ma w nim prawie nic charakterystycznego. Pobaw się czasem słowami, wyjdź poza konwencję, poszukaj nowych słów, nowych metafor dla miłości, bo na pewno to potrafisz. Czujesz emocje, teraz naucz się opakować te emocje tak, żeby czytelnik też je poczuł i zapamiętał.

Bardzo mi się spodobał jeden wers:

ana

Dziękuję Lill za opinię i rady. Też miałam odczucie, że ten wers jest najlepszy i zdawałam sobie sprawę, że podejmuję łatwy temat i prosto go opisuję. Tylko, że tak go chciałam napisać, prostymi słowami przekazać emocje. Zdaję sobie sprawę, że Tacy wyrafinowani czytelnicy jak Ty oczekują ambitniejszych wierszy i będę się starać pisać ambitniej choć niewiem czy podołam, ale będę się starać.

Hien

To nawet nie o to chodzi, by wiersz był ambitny. Sporo jest na forum wierszy po prostu ładnych. I o to chodzi - żeby był ładny, bo w tym temacie więcej chyba zrobić się nie da. W końcu tego typu wierszy napisano już mnóstwo. Tutaj psują przede wszystkim rymy - dokładne, gramatyczne, a przez to banalne. Rytmu też konkretnego nie ma, przez co wiersz nie płynie, po prostu rytm ułatwia odbiór.

A co do wersu, który znalazła Lill - też uważamy go za najlepszy w całym utworze. Ma w sobie to coś, czego nie ma reszta wiersza - pewną nietypowość wyrazu, ale i prostotę, co w tym temacie się liczy zawsze na plus.