Memorandum dla dżdżownicy

Laj-Laj

To chyba był wtorek. Padało.
Choć nie pamiętam dokładnie
Wiem za to gdzie to się stało
I że to bardzo nieładnie

I jak tą pościel z bawełny
Puszczoną przez maglownicę
Tak płaską ją zobaczyłem
Na tym chodniku - dżdżownicę

Przeląkłem się i załkałem
Na straszną tę sytuację
Choć rozważałem przez chwilę
Doustną resuscytację

Niestety było za późno
Na czyn heroiczny taki
Bo wokół naszej dżdżownicy
Walały się własne jej flaki

Natenczas wróciło wspomnienie
Jak byłem małym chłopczykiem
W swym malczym akcie sadyzmu
Krajałem je w poprzek patykiem

Lecz wtedy to co innego
Bo w szkole nam powiedzieli
Że dwie dżdżownice powstaną
Jak jedną na pół się podzieli

A teraz jestem dorosły
Inaczej patrzę na życie
Więc dzisiaj zabójcy dżdżownicy
Umieściłbym widły w odbycie

Na dworze słońce już zaszło
Kałuże powysychały
Westchnąłem nad losem dżdżownicy
Zginęła na polu chwały

Przeniosłem ją w trawę zieloną
Tuż nieopodal chodnika
Chociaż się strasznie brzydziłem
Tak więc użyłem patyka

Wybudowałem jej kopczyk
I dla świętego porządku
Pogrzeb zorganizowałem
Z katolickiego obrządku

Później dzień cały myślałem
Czy organizując pochówek
Nie zadeptałem przypadku
Stu pięćdziesięciu dwóch mrówek

Morał jest prosty, człowieku
Nie unoś głowy wysoko
Bo możesz zdeptać robaczka
I ptak może nasrać ci w oko

KarolinaBas

Laj, Twoje memorandum rozbawiło mnie i za to,dziekuję! Oj, nie - zebym nie współczuła dżdżownicy... Fajny, satyryczny wiersz, z głębokim przesłaniem, zaiście świetą prawdą, by nie nosić głowy zbyt zadartej.Lekko sie czyta Twoje wersy, niemalże płynnie i lubie osobiście wiersz rymowany.Nie wiem skąd pomysł na "dżdżownicę" ale jak dla mnie,trafiony w dziesiatkę. Wszystko co jest słowem pisany ma za zadanie wzbudzać emocje i w przypadku Twojego wiersza, emocje były! Dziękuję! Pozdrawiam serdecznie!

Laj-Laj

Dziękuję ślicznie:) Kiedyś produkowałem lirykę niemal codziennie, ale czasu coraz mniej i natchnienie jakby mniej hojne...
Akurat parę tygodni temu miałem trochę czasu i usłyszałem słowo "memorandum". Nie wiem czemu, ale od razu przyszedł mi do głowy ten tytuł Smile

(tak chyba działa wena, nieprawdaż Wink

)
Lubię wywoływać emocje pisaniem i zawsze żałuję, że nie mogę tego zobaczyć.
Niedawno przypomniałem sobie kilka moich wierszy, które tu zacząłem zamieszczać półtora roku temu. I sam siebie nie poznaję Razz

Widać duże przejście tematyczne, ale z reguły wiersze "ku uciesze" były znacznie mniej komentowane.
I tak - rymy wychodzą mi znacznie lepiej niż wiersz biały, którego jakoś nie czuję.
Dzięki za komentarz i pozdrawiam.

KarolinaBas

Laj, jeżeli Twoje wiersze sa tutaj, to z pewnoscia je odnajdę. Co prawda nie wiem, jak inni podchodza do Twojej twórczości,ale jeżeli chcesz wiedzieć, jak czytelnik - czyli ja, odebrałam Twój wiersz - to choc nie możesz zobaczyc, to śmiało moge napisać,że mozesz byc z siebie dumny. I zaskoczenie, i usmiech gościł na mojej twarzy. Pozytywna reakcja, wiec pisz, by czytelnicy mogli poczuc te radosną poetyczna frajdę Twojego autorstwa! Pozdrawiam!

Pierre de Ronsard

Laj ma niesamowity talent do pozyskiwania fanek, ale nie o tym chcę mówić, nie, nie jestem zazdrosny.
Chodzi mi o zakończenie, które spieprzył. Cała ostatnia zwrotka i morał umywa się do reszty jak Stiller do Oliviera. Ty zawadiako! Piękna całość, piękny story-telling, buntowniczy język, obrazoburcze (a może owadobójcze?) pomysły, profanacja świętości, paranoja. Ale zakończenie... nie chodzi o to, że mistrz rytmiki się pośliznął. Ptak nie na miejscu, nijak ma się do poprzednich cząstek. Dlaczego skupiasz tyle uwagi na człowieku... ach, Twój wiersz. Daję 5+/6.

Morał jest prosty, człowieku
Wiersze pisać potrafisz
Nie zniżaj się więc do kolwieku
Choć się czasem zagapisz

Laj-Laj

Ech, to jest wiersz typu parodia, a więc i wyolbrzymiony morał musiał się pojawić. Musiała być taka pointa i basta:P Zabieg zamierzony, więc nie doszukiwałbym się tutaj spartolenia. Miało być śmiesznie i tyle Smile

Rozkładanie tego na części pierwsze chyba nie ma większego sensu. Ale dziękuję za niezwykle wysoką ocenę. Jestem zaszczycony Wink

Mała_mi

Wiersz mnie rozwalił na łopatki:) Laj, zawsze jak zdecydujesz się napisać coś z przymrużeniem oka, wychodzi ci coś naprawdę fajnego. Wierszydło naprawdę mnie śmieszy. Śmieję się za każdym razem, gdy to czytam, a czytałam już razy kilka. "Memorandum dla dżdżownicy" kojarzy mi się z twórczością Tuwima, a Tuwima uwielbiam.
Zgadzam się z Pierre, że morał jest najsłabszym punktem wiersza, aczkolwiek jest przyzwoity.
Podsumowując, wiersz jest naprawdę świetnym rozweselaczem i paszcza mi się uśmiecha za każdym razem gdy go czytam:)