Gdy wirował świat...

Laj-Laj

Głęboki smutek w spojrzeniu Twym
Wielka tęsknota rozwartych ust
Księżyca blask
co w tamtą noc
rozświetlał Cię

Złaknione serce uwagi Twej
Węzeł gordyjski splecionch rąk
i tamten chłód
co w ognia żar
zamienił się

Choćbym przeżyć mógł
Nawet tysiąc lat
Przebiec milion dróg
To nie zaznam nigdy już
Takich przeżyć jak te
gdy wirował świat...

Nasza muzyka wciąż we mnie gra
Rozdziera duszę kładąc do snu
Spokojny szept
w umyśle mym
swobodnie drży

A gdy przetnie mą
Drogę życia kat
Zamknę oczy i
Wrócę do tych pięknych chwil
w których tańczyłaś Ty
gdy wirował świat...

Pierre de Ronsard

Piosenka ballada. 1 zwrotka: proste, relatywnie piękne, ale trywialne. Dobrze, że nie czyta się tak łatwo, bo czytelnik ma co robić - wwiercając się. 2 zwrotka: coraz lepiej aż do węzła metafory gordyjskiego rąk: potem piosenkowy banalik. 3 zwrotka to hańba. Ale wirował świat, więc można wybaczyć. Reszta dość równa, co nie znaczy, że wiersz jest dobry. Nie mówię, że poeta ma się bawić słowami, pisać nie wiadomo jakie twory i pozować na nie wiadomo kogo. Każdy ma swój styl, a Twojego (który ja zapamiętałem i subiektywnie postrzegam) tutaj nie ma. Wirował świat i podkusił Cię do napisania tejże nierówności. To zbyt proste jak na Ciebie i twoje poetyckie możliwości. Pewnie miałeś jakiś osobisty powód Smile

Laj-Laj

To, że ten wiersz jest taki, a nie inny sprawiła piosenka "As the world falls down" w wykonaniu Davida Bowie, z filmu "Labirynt". Bo słowa, które pisałem są pod melodię tego utworu i lekko nawiązują tematyką. Dlatego stylistycznie do mnie nie pasują, bo to nie mój rytm, a poza tym to jednak piosenka...