Mały chłopiec (wulg.) [M]

Pierre de Ronsard

Mały chłopiec bawił się małym zabawkowym stateczkiem na brzegu jeziorka. Zamoczył łapki, buciki oraz kolorowe nogawki. Wnet przyszli źli chłopcy, zabrali mu malutki okręcik, a jemu samemu wtłukli. Gdy skończył płakać i starł ostatnią łezkę, a na horyzoncie w dalszym ciągu jawiły się sylwetki odchodzących w dal łobuzów, zapytał:
- Dlaczego mnie uderzyliście? Dlaczego zabraliście moją zabawkę? Czy ja wam coś kiedyś zrobiłem? To nie było wasze jezioro, ani tym bardziej statek! Złamaliście święte prawo własności i czujecie się bezkarni! Tylko ja, biedny, zostałem bez niczego, a wy na mojej krzywdzie tylko zyskaliście. Kto wam dał takie prawo? Jestem jeszcze malutki!
- No i chuj!
Chłopczyk takiej właśnie brutalnej odpowiedzi doczekał, niczego więcej. Ze strachu postanowił już tu więcej nie wracać, mimo iż, jak się okazało, chłopcy nigdy później tędy nie przechodzili. A lepszego miejsca do zabawy trudno było szukać w całym lesie. Tak to już jest, że nie mamy żadnego realnego wpływu na zło, które nas spotyka. I trzeba nam się jemu podporządkować.

mapple

Cóż za życiowy tekst. W dodatku z morałem... Uroniłam nawet kilka łez, kiedy już przeschła pierwsza fala czarnego humoru, która mnie zalała.
Chociaż, dla podniesienia tragizmu i zachowania drabble'owych zasad, mógłby kończyć się na ordynarnej odpowiedzi łobuzów. W ogóle to takie uniwersalne słowa. Nawet wszyscy politycy ich używają, wypowiadając się na temat bulwersujących społeczeństwo spraw. Tylko jakoś tak ładnie to robią.

Hien

Tekst moim zdaniem średni. Nie ma drabblowego ładunku emocji, nie wywiera za bardzo wrażeń. Przynajmniej na mnie.
Nienaturalność wypowiedzi chłopca dałoby się znieść, gdyby w tekście był widoczny wyraźny błysk, faktyczna zabawa z czytelnikiem. Ale w tekście nie ma za wiele, to drabble, ale jakieś takie niedrabblowate. Drabble winno wywoływać jakieś emocje, bazować a to na zaskoczeniu a to na poruszeniu czytelnika. To jest napisane raczej w stylu pouczenia od rodziców, pozbawionego jakiegokolwiek prawdopodobieństwa, jakby straszyli dzieciaka potworem spod łóżka. Może to celowe, stylizowanie tego nieco na wypowiedź kierowaną do dziecka, ale coś tu niedomaga. Może oszczędność wstępnego opisu sytuacji.
Chociaż to drabble w ogóle niedrabblowate. Drabble ma równo 100 słów, to ma ich chyba więcej.
Zaś słowo "wtłukli" nie pasuje ani do dziecięcego stylu ani do literackiego. No i ciągłe powtarzanie "chłopiec" i "chłopcy", przez co tak krótki tekst ma kilka nieładnych powtórzeń.
Klarowny przekaz końcowy też jakoś mnie nie rusza, z reguły psuje on nieco wrażenia stylistyczne. Taka historia z morałkiem, która raczej nie zostanie w pamięci. Czarny humor, wspomniany przez mapple, także nie. Może przywykłam do bardziej drastycznych przejawów czarnego humoru.

mapple

Hien

Nie popieram w tej kwestii działalności futurystów i z tego co wiem, nikt się błędami ichnimi nie przejmował, bo to tak jakby zwracać uwagę wariatowi, że to nielogiczne, by był grzybem, mimo iż on tak uważa.

I proszę nie dawać tekstów po angielsku, tylko je tłumaczyć. Nie każdy ma obowiązek znać ten język. Na szczęście.
Zaś wypowiedź nic do tematu nie wnosi. Oficjalnie upominam o pisanie komentarzy sensownych, bo i poprzednia wypowiedź nie wnosi za wiele, bo to, że cię poruszył, to nie jest konstruktywny komentarz.

mapple

Przepraszam, jak wygląda konstruktywny komentarz? To zupełnie poważne pytanie, może odrobinę zabarwione ironią i rozbawieniem, ale w gruncie rzeczy poważne. Daję takie opinie, jakie sama chciałabym dostać jako autor; odnoszące się do tekstu, choć czasem będące luźną impresją, niekoniecznie trafną. Jesteśmy na forum literackim, czy piszemy analizę na lekcji języka polskiego w liceum?

Co do fragmentu przekopiowanego z wikipedii: uznałam, że językowo jest na tyle prosty, że zrozumie go osoba z wykształceniem polskim podstawowym, ale rzeczywiście, jesteśmy na polskojęzycznym forum, kajam się i tłumaczę ogólny sens: drabble, wbrew powszechnemu przekonaniu, nie musi "bazować na zaskoczeniu bądź poruszeniu czytelnika", ale po prostu przekazywać pewną interesującą treść w zwięzły sposób. I owszem, uważam że to sprostowanie jest sensowne i nieco wnosi do tematu, bo osobiście nie przepadam, kiedy ktoś wypowiada się w kategoryczny sposób na jakiś temat, nie wiedząc o nim nic. Każdy ma prawo do własnej opinii, ale żeby zgrywać fachowca w danej dziedzinie, trzeba chociaż poznać jej podstawy.

Cóż, jeżeli wytknięcie powtórzeń uważasz za zgrywanie fachowca, to nie zamierzam tracić czasu na kłótnie. Odsyłam do tematu o komentarzach, przemaglowane tam są ze wszystkich stron. Komentarze bazujące na "podoba mi się/nie podoba mi się" są i będą kasowane.
Mal.

Pierre de Ronsard

Bajkopisarz

"Mały chłopiec" to fikcyjna historia, silnie naładowana emocjonalnie, ukazująca problem natury moralnej, ale również prawnej. Pokazuje rozdźwięk między abstrakcyjnym pojęciem prawa podmiotowego (w tym przypadku prawa własności), a realną niemożnością jego egzekwowania.

Zdecydowanie tekst można zaliczyć do nurtu naturalizmu. Idealistyczna postawa chłopca konfrontowana jest z brutalnością chuliganów, która przejawia się zarówno w czynach jaki i w języku. Akcentowany jest również wpływ niesprawiedliwości na życie bohatera.

Wspomniany wyżej kontrast, w warstwie językowej, jest tak duży, że odebrałem go jako element humorystyczny.

Hien

Naturalizmu? Bardziej by mi tutaj pasował realizm, pani Bajkopisarzu. Naturalizm zdaje się znacznie chętniej zajmuje się drobiazgowym, nieraz niezbyt ładnym opisem, a tutaj mamy jedynie ogólne przedstawienie sytuacji. Sam realizm także mi niezbyt pasuje ze względu na wypowiedź chłopca, która nie pasuje do dziecka, aczkolwiek sam opis sytuacji z pewnością bardziej realistyczny niż naturalistyczny.
Niemniej jednak moim zdaniem całość wyglądałaby lepiej, gdyby forma była idealna - niestety, ten ton wypowiedzi nie jest idealny i nie wprowadza bezbłędnie w świat. Nawet wybierając taki styl można z niego wyszlifować perełkę.

An-Nah

To zabawne, ale, może w świetle tego, co tu sie ostatnio dzieje, skojarzyła mi się ta miniaturka z internetem.
Internauta dobrze się bawi w jakimś kawałku sieci, kiedy nagle zjawia się banda trolli (nie ważne, rzeczywistych, czy urojonych, ja nikogo z forumowiczów tutaj za trolla nie uważam), robi swoje i zniechęca użytkownika do forum/portalu/whatever. Użytkownik zbiera zabawki i nie wraca do tego kawałka sieci, mimo, że trolle dostają bana. Ten kawałek sieci już zawsze temu konkretnemu internaucie będzie się kojarzyć z trollami, zapewne kompletnie niesłusznie.
Mechanizm dokładnie ten sam - nie lubimy wracać tam, gdzie nam, ordynarnie mówiąc, dano wpierdol.

Tyle względem treści. Względem formy - nie wiem, ja chyba też oczekuję od miniaturek i drabbli elementu zaskoczenia. Czegoś mi tu zabrakło, czegoś, co zamieniłoby zwyczajny opis pewnej sytuacji (nie ważne, jak prawdziwej i, jak widać, możliwej do odniesienia do innych) w coś więcej. Możliwe, że tym czymś byłby właśnie element zaskoczenia.

Cedalia

Hm... tekst co prawda mnie nie wzruszył, ale wstrząsnął.
Tak, tak, autor zwrócił uwagę nam na coś brutalnego.
Dlaczego brutalnego? Posłużył się małym chłopcem do przekazania czegoś więcej.
Chłopiec zaprezentował postawę tchórza ( jak dla mnie odzwierciedlenie człowieka)
Bał się postawić bo wiedział, że brutale są silniejsi.
Nie można mieć temu chłopcu tego za złe, bo on odzwierciedla nas.
Można to przenieść do naszych lęków (każdy z nas je ma) My jesteśmy w takiej sytuacji owym chłopcem, a lęki "łobuzami"
Inny przykład, często jest tak, że jak widzimy łobuzów, którzy znęcają się nad słabszym my nie reagujemy bo też się boimy.
Smutne jest to, że najczęściej musimy ustępować takim brutalom.
Czytając Twój tekst przypominałam sobie także siebie w wielu sytuacja w których zachowałam się jak tchórz.
Istotne jest zwrócenie na to uwagi, za co podziw dla autora.
Nie wiem czy dobrze interpretuję tekst, wydaje mi się, że można interpretować go na wiele sposobów.
Jak dla mnie drabble nie wywołało u mnie wzruszenia, ale pewien stan zastanowienia się nad sobą i nad swoim "tchórzostwem"
Duży podziw jak dla mnie, tekst dobry, lubię kiedy mogę zastanawiać się nad znaczeniem opowiadania.

kasieńka

Pierre de Ronsard