Jak opisywać sceny erotyczne

Lelek

Witam!

Mam 21 lat i piszę swoją drugą książkę. To powieść wojenna z wątkiem miłośnym - jak można domyślić się po temacie, bardzo rozbudowanym. Będzie scena erotyczna i nie wiem, jak ja opisać. Od razu mówię, że wiem, co i jak Laughing

tylko że nie wiem, jak szczegółowo mogę to opisać. Nie mam po prostu pojęcia, czy w literaturze wojennej rozpasana erotyka przystoi. Wydaje mi się, że z ogólnym, bardzo brutalnym charakterem mojej książki odważna scena będzie jak ulał, ale mam wątpliwości. Nie chcę pisać jedynie, że poszli do łóżka, a po kilku godzinach z niego wyszli, ale i nie wiem, co akceptuje rynek. Po prostu poradźcie mi, jak bardzo szczegółowo mogę opisać tę scenę erotyczną. Z góry dzięki.

Pozdrawiam.

Pierre de Ronsard

Poświęć temu osobny rozdział i nie opisuj nic wprost. Metafory, wieloznaczność, delikatność (będzie kontrastem dla reszty powieści).

Albo zdobądź się na oryginalność i wpleć pewną parabolę, jak np. głodny żołnierz czołgający się w mokrych zaroślach celem zaspokojenia głodu. Niech czytelnik sam się domyśla. Jeśli to będzie wyrwane mocno z kontekstu i z 3 jedności - czytelnik się domyśli Smile

Lelek

Rozumiem i oczywiście proszę o dalsze porady innych użytkowników.

Bajkopisarz

Brutalne zaspokojenie żądzy bez zbędnych ozdobników, oto moja recepta. Skoro to opowieść o wojnie pełnej cierpienia i strachu, padają strzały, leje się krew, a koledze z kompani głównego bohatera seria z karabinu maszynowego wydobyła flaki to nie miejsce na platoniczną miłość i niedomówienia. Sam akt powinien być nagły, powodowany silnym impulsem, ocierający się o brutalność.

1. Uważam, że możesz pójść na całość i postawić na realizm sytuacji. Nie bój się nazywać rzeczy po imieniu.

2. Jeżeli w całym tekście nie stosujesz wyszukanych metafor to nie rób wyjątku w scenach erotycznych.

Pierre de Ronsard

Bajkopisarzu - Piórko Wróbla (wesołe są te rangi),
Ja mam do Ciebie brutalne pytanie (odnośnie całej przemocy w książce):
Czy oni mają się bawić w mamę i tatę NA FRONCIE pośród strzałów ?!
Czy żołnierz to już pozbawiona uczuć maszynka do...?
wydaje mi się, że jednak nie... dlatego nie zgadzam się kategorycznie na żadne umęstwianie na siłę, niech piękno będzie pięknem, a wojna wojną. Niech chociaż z tą kobietą (czy kimkolwiek) zazna tego azylu. Dlatego sprzeciw / polemika Smile

Można także obejrzeć 9-ya rota, rosyjski film wojenny z 2005 roku. Może stamtąd ktoś zaczerpnie inspirację?

Lelek

Cóż, nie spodziewałem się aż tak przeciwstawnych opinii wśród forumowiczów Laughing

Bajkopisarz

Lelek

Pierre de Ronsard

Lelek

Pierre, nie zrozumieliśmy się Surprised

Bajkopisarz

Pierre de Ronsard

Wszelkie moje niedorzeczne uwagi wynikają z zazdrości i zawiści po niewybraniu mojego pomysłu Wink

Bajkopisarz

1. Nie widzę sprzeczności między tym, co pisałem powyżej, a trzecioosobowym narratorem.

W "sklepach cynamonowych" Brunona Schulza występuje właśnie koncepcja trzecioosobowego narratora-dziecka, co w niezwykły sposób przekłada się na wizję kreowanego świata opisywanego przez pryzmat pojęć i możliwości percepcji dziecka. Owocem tego jest wszechobecna mityzacją postaci i przestrzeni.

2. Nie mogę się zgodzić z tezą, że to funkcją dialogów jest ukazywanie języka codziennego.

Różna rzeczy można wyczyniać z narracją i nie musimy przenosić się na zachód europy, aby się o tym przekonać. W "Chłopach" można wyróżnić trzech trzecioosobowych narratorów i każdy opisuje zdarzenia własnym językiem i przez pryzmat swoistych dla siebie pojęć. Efekt jest taki, że każdy z nich widzi świat inaczej.

To jeszcze jedno zaprzeczenia jakoby tylko dialogi mały przedstawiać język codzienny. Jeden z narratorów posługuje się gwarą (język codzienny dla ówczesnej ludności wiejskiej).

3. Ona była członkinią ligi antyseksualnej, ale wielokrotnie kochała się z osobami z partii wewnętrznej. Początkowo (za pierwszym razem) adrenalina była, lecz potem popadli w rutynę.

4. Obiektywnie rzecz ujmując to nie było łatwo przechytrzyć Wielkiego Brata, czego kochankowie boleśnie doświadczyli po zatrzymaniu i w czasie tortur. Natomiast takie spojrzenie mamy my jako czytelnicy (chociaż też w ograniczonym zakresie), a nie bohaterowie, którzy widzą świat przedstawiony jedynie ze swojej perspektywy, więc siłą rzeczy widzą subiektywnie.

Czytelnik widzi sytuacje w szerszym kontekście,a przede wszystkim w szerszych ramach czasowych. Główny bohater kupując zeszyt, w którym zwierza się z najskrytszych myśli, codziennie chowa go do szafy i kładzie na nim drobinki pyłu, aby wiedzieć czy ktoś przeszukuje jego rzeczy. Gdy wraca do domu i widzi, że wszystko jest na swoim miejscu to ma przeświadczenie, że przechytrzył Wielkiego Brata, ale na końcu książki dowiadujemy się, że agenci często odwiedzali dom bohatera i przeglądali jego notatki, jednak starali się pozostać niezauważeni i za każdym razem kładli rzeczony pyłek na wierzch okładki zeszytu.

To, że obiektywnie trudno było przechytrzyć Wielkiego Brata to nie znaczy, że bohater nie mógł być przekonany o swoim sukcesie i zachowywać się ostentacyjnie (jak to pod koniec czynił)

Lelek

Cóż, bardzo mi przykro, ale dyskusja przestała już właściwie mnie dotyczyć, stała się tylko kłótnią Pierrego i Bajkopisarza, a więc wycofuję się z tej rozmowy i bęe robił to, co uważam...

Soba

Jak szczegółowo? To zależy od Ciebie. Jednakowoż z autopsji wiem, że scenę taką napisać jest bardzo trudno. Jeśli już mam to zrobić, to wolę jednak skupić się na uczuciach i to też tylko otrzeć się o tę scenę, napisać kilka zdań wstępu, a reszty niech już się czytelnik domyśla. Niektórzy jednak lubią i potrafią pięknie opisywać każdy szczególik miłości fizycznej, co wygląda równie dobrze w horrorze jak i w romansie.