Dziedzitwo Paoliniego

Nitocris

Jestem bardzo i niezwykle ciekawa co sądzicie o Dziedzictwie Paoliniego?

Spotkałam się z wieloma pozytywnymi opiniami, ale także z kilkoma negatywnymi, ale bardziej podchodzącymi pod neutralność. A co wy sądzicie?

Moim zdaniem książka jest okropna. Najgorzej wydane 20 zł w moim życiu na Eragona i jeszcze \gorzej na najstarszego, którego do dziś nie przeczytałam. Książka jest po prostu straszna. Jest to zlepek wszystkich popularnych w Ameryce książek fantasy. Motywy się powtarzają (rana na plecach). Wątki są wyciągnięte z innych książek lub filmów(La Guin, Tad Williams, WP, Ostatni Smok, a nawet na upartego Tolkien). Niekonsekwencja wypadków. I po części nawet i Mary Suizm. Można na jego podstawie napisać książkę "Jak nie pisać". Film był jeszcze gorszy. A soundtrack to po prostu masakra.

A co wy sądzicie?
Dopatrzyliście się jakiś ciekawych niekonsekwencji?
Wątków podobnych do innych książek?

Czekam na Wasze wypowiedzi.

Przenieście proszę temat, bo pomyliłam działy.

I słusznie, a poza tym o Poalinim i jego książkach już była mowa. Zamykamy i przenosimy do archwium. M.

caislohen

Podobieństwo do innych książek fantastycznych (dokładniej fantasy) może tłumaczyć młody wiek Paoliniego. Gdy zaczynał pisać, nie miał doświadczenia. Ale Najstarszy był zdecydowanie lepszy od Eragona, lecz nadal nie tak zachwycający.
Przeczytałem dwie części Dziedzictwa i mam mieszane uczucia. Z jednej strony kolejna historia, długa, barwna, ale z drugiej wiele podobieństw i niezbyt oryginalne, świeże pomysły. Cóż, czytałem tą opowieść z ciekawości. Wszyscy byli pod wrażeniem, każdy się zachwycał. Chciałem to sprawdzić, przekonać się co takiego niezwykłego kryje Dziedzictwo.
Rozczarowałem się. Sądziłem, po wielu rekomendacjach, że przeczytam niezapomnianą książkę fantasy. Była to tylko kolejna lektura. Najstarszego kończyłem z potem na skroni, ledwo co przewracałem ostatnie stronice.

Moim zdaniem, niekonsekwentnym zabiegiem było stworzenie postaci Dziedzictwa. Stały się one zbyt sztuczne i przewidywalne. Śmieszyły mnie opisy Razaców i Urgali (nie wiem czy dobrze napisałem, bo piszę z głowy, jeśli źle - niech ktoś mnie poprawi). W ogóle nie mogłem sobie wyobrazić tych istot.
Równie dziwne, dla mnie szokujące, było umieszczenie stutysięcznej armii w bitwie (na końcu Najstarszego). Taka ilość przyprawiła mnie o mdlenie i nijak nie mogłem sobie wyobrazić takiej ilości w bitwie. Ale szokująco było, tutaj autor mnie obudził.

Co do wątków z innych książek. Wspomniała już o nich Nitocris. Wiele było na siłę, niepotrzebnie. Wszystkie stworzyły książkę nieoryginalną.

Za jakiś czas ma wyjść kolejna część (trzecia, nieostatnia) Dziedzictwa, zatytułowana Brisingr (?). Ciekaw jestem czy Paolini dojrzeje w swym pisarstwie i tylko ciekawość skłoni mnie do przeczytania dalszych losów Eragona.

PS. O Dziedzictwie, a dokładnie o Eragonie i Najstarszym Paoliniego, mowa była już na: http://www.zlamanepioro.fora.pl/szafa-moli,7/eragon-najstarszy,34.html

Nitocris

nie wiedziałam o tym temacie, bo nie zaglądam do szafy moli, więc przepraszam.

drugiej części nie czytałam, bo...nie mam czasu. tyle mam książek do przeczytania, że po prostu wolę ruszyć coś innego niż najstarszego.