Szkoła

roślinawędrowna

Naprawdę mnie ciekawi, czy nauki ścisłe pomagają, czy przeszkadzają w pisaniu. Ostatnio zauważyłam u siebie tendencję do lekkiego pogardzania fantastyką i zamierzam zacząć pisać bardziej rzeczowo, a na razie w tym raczkuję, bo to o wiele trudniejsze. Nie mówcie, że to nie zachwycająca perspektywa, pisać prawdę i tylko prawdę (oczywiście tylko w zakresie prawdopodobieństwa, żebym nie przesadziła z tą prawdą). : D Wszystko, co udowodniono i potwierdzono w oparciu na obecnych możliwościach, tylko na tym się opierać. Chociaż w sumie raz czytałam książkę, w której były wywiady z najlepszymi naukowcami, jeden zajął się pisaniem literatury i mówił mniej więcej, że to niesamowita swoboda móc się beztrosko przyznać, że wszystko, co się napisało po prostu sobie zmyślił, zupełnie inaczej niż w opisywaniu wyników badań. Ciekawe, czy oba sposoby się wzajemnie wykluczają. I przez te moje zastanawianie trochę boję się pisać ostatnimi czasy, bo będę niezadowolona wszystkim, co zbytnio ponaciągałam. Już nawet takie studiowanie kierunków przyrodniczych bardzo ludzi zmienia, kiedyś bym takich problemów nie miała.

Kiedyś byłam bardzo dobra z matmy, ale jak opuściłam większą część pierwszego mojego semestru w liceum, już nie potrafiłam się w ogóle połapać. Całą szkołę średnią tylko przeważnie uczyłam się języka polskiego, a potem na szybko zrobiłam tylko rozszerzenie z biologii, bo bardzo mało jej było (może tylko dla mnie) na humanie. Niestety nie zdążyłam wziąć się za chemię, taka nagła zmiana planów i przeniosłam się całkiem tematycznie i było bardzo mało czasu. Biologia była zawsze przeze mnie uwielbiana, bo łatwo mi do głowy wchodziła. A z chemii mnie chcieli wysłać na konkurs, bo różne trudne zadania wyliczałam według własnych pomysłów i się śmiałam, kiedy prowadząca kółko chemiczne mówiła, że bardzo dobrze rozwiązałam, zupełnie nie wiedziałam, jak mi się to mogło udać. Tylko w tym liceum jakoś mózg mi nie chciał pracować, ale teraz wracam wreszcie do formy, nie biorę już tak silnych leków, więc nie śpię całymi dniami i nocami. Zresztą tej szkoły w ogóle nawet nie pamiętam, jakby się nigdy nic nie wydarzyło, jak sen minęło. : P

Zawsze brakowało mi wyobraźni, aby dobrze pojąć fizykę i z koleżanką układałyśmy opinię o tych, którzy ją lubią, że to są najbardziej odlotowi ludzie na ziemi. Hyhy.

A teraz na studiach uczymy się tak wielu dziedzin i sztuki i fizyki i poprawności językowej (jak coś źle ujmiemy na kolokwium, to już po nas), obserwowania przyrody. Podoba mi się kierunek, z wielką pasją wykładowcy go prowadzą i wszystko okraszają dowcipem.

A "Obłęd" muszę koniecznie przeczytać! : ) Bo szaleństwo to coś, co lubię, choć niektórzy tego nie akceptują.

Lill

Ja jestem genetycznie ścisłowcem i jakoś nie ma to wpływu na moją pisaninę, przynajmniej takie odnoszę wrażenie. Znaczy - wpływ jest o tyle, że na matmie mogę spokojnie tworzyć i nikogo nie obchodzi, że nie zajmuję się lekcją.

A co do szkoły - naszła mnie refleksja. Przedmioty typu plastyka, muzyka, WF powinny mieć odrębny system oceniania, gdzie mniej liczą się naturalne predyspozycje (bądź ich brak), a bardziej włożony wysiłek. Przykład? Moja znajoma nigdy nie umiała rysować, ale zawsze bardzo się starała. I co? Dostawała niższe oceny od dziewoi niesamowicie utalentowanej, która jednak wszystkie prace robiła ewidentnie na odczepnego.
Przykład2? Mój własny. Mam słaby nadgarstek (po złamaniu) i zmiażdżony kawałek kręgosłupa. Pewnych ćwiczeń wykonać nie jestem w stanie. Ale co to obchodzi moich nauczycieli (czyli w większości wymalowane, wybaczcie, zdziry, które na lekcje przychodzą w butach na obcasie wysokości wieży ratuszowej)... Raz w życiu miałam porządną wuefistkę - i ten raz nie starałam się o zwolnienie.

lenciowata

Niestety, nie lubię ścisłych przedmiotów i są dla mnie niesamowicie trudne.
Najwięcej kłopotu mam z fizyką i matematyką.
Lubię polski, historię i wf. <tiaa>
Po za tym EDB i WOS nawet. Biologia też mnie interesuję chociaż się ostatnimi czasy opuściłam w nauce.
Muszę nadrobić zaległości, uzupełnić tematy, których nie mam i poprawić moje kochane jedyneczki ;( ;(
Nie mogę zapamiętać wzorów z fizy ;(

Piwonia

myślę, że podstawa to wyobraźnia, a przecież w geometrii przesztrzennej trzeba ją posiadać.
Mój kolega informatyk ma taki polot, że niewyobrażalne dla mnie czasami są jego wiersze Smile

Voit@z

Też znam chłopaka, który studiując informatykę tworzy wiersze "kosmiczne". Jest to też w dużej mierze w jego przypadku kwestia całkowicie innego doboru słów na dany temat niż u humanistów.

tosia

Najbardziej lubiłam podstawy przedsiębiorczości, a najbardziej nie lubiłam matematyki i wuefu Very Happy

Nadzieja

Ja najbardziej lubiłam się uczyć naszego języka ojczystego!

mikasepel

Osobiście najbardziej lubię angielski i matematykę. Smile

Te przedmioty najbardziej mi podchodzą muszę przyznać.

taziu1231

Ja najbardziej lubię matematykę, mimo, że mam słabe oceny, to czuję, że moje życie się z nią powiąże i wydaje mi się, ze kiedyś w przyszłości będę z niej dobry. Umiem już dodawać nawet. Smile

Osmana · Wysłany: Czw 23:55, 31 Mar 2016 Temat postu:

A ja matmy nie cierpie ale musze się uczyć bo przecież matura