Szkoła

Ibex

Ok, przyznam się - nienawidzę matematyki ! W ogóle nie przepadam za przedmiotami ścisłymi, lecz niestsety trzeba jakoś dać sobie z nimi radę.

Na szczęście ja już wszystko pozdawałam i mam tzn. luz Wink

Sanai

Ja nienawidzę matmy i fizyki [w sierpniu mam poprawkę z matmy i wątpię, że zdam do drugiej klasy;/], ale za to uwielbiam języki obce, zwłaszcza angielski, i historię, zwłaszcza starożytność i średniowiecze. No i informatykę, bo można na necie posiedzieć Very Happy

whyou

Uwielbiam matematykę i informatykę. Kocham. Nienawidzę za to angielskiego i historii. Jestem raczej osobą żyjącą teraźiejszością i mam w nosie przeszłość. Szczególnie Ameryki, czy innych kontynentów.

Irbis

Oczywiście nie cierpię matmy!!! Moje ulubione przedmioty to: Polski, Angielski, Informatyka, Historia i przede wszystkim Muzyka Very Happy

No i pomyśleć że zaraz wakacje się skończą a ja dalej w gimnazjum będe się męczyć! Czy ktoś wie jak zatrzymać ten czas?! Confused

Lill

Chyba jeszcze się nie wypowiadałam, co lubię, a czego nie, a to kwestia wszak zasadnicza.
Ze mną jest właściwie zabawnie, bowiem najłatwiej przychodzą mi te przedmioty, które szczerze mnie nudzą. Uchodzę za, za przeproszeniem, geniusza fizycznego (a to tylko mój kombinatorski umysł), ktoś mi rozszerzoną chemię proponował, na matmie przez pół lekcji piszę prozą bądź wierszem, zrobiwszy zadania na trzy lekcje do przodu... Ale ja tego nie czuję. To są jakieś dziwne geny, mieszanka po dziadku-chemiku, wujku-chemiku i ojcu-fizyku. Kiedyś wszyscy wierzyli, że zostanę geniuszem matematycznym, wysyłali mnie na każdy konkurs, jaki byl. Ba, na te konkursy chodzę do dziś, choć z coraz gorszymi efektami.

Mnie bowiem bawią przedmioty humanistyczne. Polski kocham, chociaż czasem się denerwuję na polonistkę (albo nawet częściej niż czasem). Wszyscy drżą przed drugą liceum, że och i ach, co dwa tygodnie nowa lektura... A mi się to właśnie dopiero podoba! Historię pokochałam ostatnio, z własnej nieprzymuszonej woli ślęczę teraz nad obszernymi dziełami historycznymi, taplam się w tym z lubością i w ogóle jest cudownie. A już języki to moja miłość, zwłaszcza angielski. O tyle to śmieszne, że teraz siedzę na rozszerzonym niemieckim, a angielskiego mam dwie godziny w tygodniu - no ale widziały gały, co brały.

Czego nie lubię? WF-u, ale przez większość życia miałam zwolnienie, to mnie tak bardzo to nie boli. I za geografią nie przepadam, kiedy trzeba uczyć się o hydrosferach, pedosferach i innych dziwnych sferach, które mnie wcale nie bawią.

Dante

Szkoła... placówka, której zadaniem jest przygotowanie do dorosłego życia i wykształcenie dzieci, i młodzieży. Chociaż nie zawsze wykonuje te zadania dobrze.
Osobiście ani nie lubie szkoły ani jej nienawidze, uważam że powinienem do niej chodzic abym w przyszłości nie mieszkał na ulicy.

Pierre de Ronsard

A szkoła ma specjalizować czy poszerzać horyzonty w każdym kierunku? Dla zwolenników drugiej, romantycznej teorii mam wiadomość, że już nie renesans, gdzie w parę tygodni da się ogarnąć medycynę Smile

I szczątkową wiedzę można czerpać z Discovery, a nie ze szkoły.

Lill

Szkoła ma robić i jedno, i drugie, Pierre ;P

Poszerzanie horyzontów fajne jest. Jak u mnie na fakultetach z historii - gadamy o słuszności wojen, o literaturze i o filozofii życia Polaków. Poszerzanie horyzontów jak znalazł.
A na matmie intensywna produkcja prozy oraz poezji xD

Pierre de Ronsard

Wszystko szkoła. ma wychowywać, ma uczyć, ma karmić, ma zaspokajać potrzeby każdego rzędu. Dyskryminujesz matematykę?

kamil2109

Ja także nie przepadam za matematyką. W ogóle przedmioty ścisłe są dla mnie trudne, muszę się do nich bardziej przykładać. Za to np. : z języka polskiego mam szóstkę bez większego wysiłku na półrocze Wink

Hien

Szóstki szybko się skończą, haha *wredny śmiech.*
Powiem tak: za szkołą trochę tęsknię. Coś w tym było. Ale i tak nie wróciłabym do niej, chociaż często marudzę, że było lepiej. Tak naprawdę mam proste studia, gdybym ruszyła mój hieni tyłek do nauki, to pewnie miałabym luz blues i w ogóle można byłoby szaleć studenckim życiem. Ale że mi się nie chce...
Chociaż powiem tyle - by zaliczyć sprawdziany w liceum nie musiałam się za wiele uczyć, a o piątkach nawet się nie marzyło, jak niektórzy marzyli w gimnazjum. A na studiach to trochę nauki trzeba.

Lill

Ja matmę kocham, matma is my love, ale matematyczka to już niekoniecznie. Kobieta nie umie tłumaczyć, a jak zaczynam jej słuchać, to przestaję rozumieć temat. Wolę zajmować się czymś innym, ogarniać tylko, co było na lekcji i potem odpowiednio to tłumaczyć ludziom z klasy. Idealny system, ot.

Mamator

Mam identycznie jak Lill. Matematyka - cudowna. Ale nie z ta nauczycielka! Tak naprawde dobra Pania od matmy mialam tylko w podstawowce. Od tej pory uczyly mnie trzy inne i zadna nie przypadla do gustu. Co to sie dzieje z tymi matematyczkami? Ogolem rzecz biorac stracilam zamilowanie do tego przedmiotu przez nauczycieli. Natomiast teraz uwielbiam biologie! Wybieram sie do Liceum na biol-chem. Wink

O takkk. A na polskim tylko wypracowania ciekawe. Gramatyka? Feeee. Literatura natomiast moze zaciekawic, ale moze tez zanudzic.

Lejwodna

OD zawsze z chęcią uczyłam się polskiego. Dopóki w gimnazjum nie trafiła mi się pewna nauczycielka. Zaczęła mnie denerwować. Doszłam do wniosku, że nie chcę być żadną polonistką (a ona mnie za polonistkę uważała) i wzięłam się za matematykę i fizykę. Rewelacja. Odrzuciłam gramatykę, pisanie wypracowań na bardzo ograniczające tematy i wzięłam się za skomplikowane równania matematyczne i fizyczne. Wydaje mi się, że od tamtego czasu logiczniej myślę, przy okazji stopnie mam lepsze (bo z polskiego wcale się nie pogorszyłam), opowiadaniach poruszam ciekawsze tematy i ogólnie rozwinęłam się lepiej.

Nie cierpię chemii i biologii, od zawsze. Nie potrafię nawet czytac podręcznika, po prostu usypiam. WFu nie cierpię, bo nie po to siedzę rano przed lusterkiem układając włosy i nakłądając makijaż aby po takiej lekcji wyglądać tak jak po wstaniu z łóżka. Poza tym po męczącym wfie zasypiam, nie potrafię napisać żadnej kartkówki, skupić się na lekcji. Sport lubię, ale w wolnym czasie.

Pierre de Ronsard