Przyjaźń

Airel · Wysłany: Nie 17:35, 30 Mar 2008 Temat postu:

Prawda? Też mogę żyć bez miłości, ale nie bez przyjaźni - czy też tej miłości mniej konwencjonalnie ujętej.
Nakręciłaś, ale dało się zrozumieć Smile

Malaria - ale to, że mężczyźnie podoba się dana kobieta/kobiecie meżczyzna - nie oznacza od razu pociągu seksualnego, o miłości już nie wspominając. Poza tym... nie jestem taka przekonana co do twojej tezy, równie dobrze można jej nie rozgraniczać na płeć, większość z nas lubi się otaczać ładnymi rzeczami i ładnymi ludźmi.

Hien · Wysłany: Nie 23:17, 30 Mar 2008 Temat postu:

Ładni ludzie są sprawą względną. Mój fatalny gust jest tu słynny.
Ale naprawdę... nie cenię ani miłości ani przyjaźni, bo one nie istnieją. Moje "przyjaźnie" trwają góra trzy lata, jako cała znajomość, a później tylko próbuję ratować i w końcu daję sobie spokój.
Miłość? Nie, ja podziękuję toporem. Rzygać się chce.
Ludziom po prostu nie można ufać, bo to oczywiste, że kolejny chłopak w tym tygodniu jest bardziej zajmujący od starej kumpeli, i to jemu warto poświęcać czas.

Nitocris

ja wierzę w przyjaźń, choć to co ja nazywam przyjaźnią może ja nie być.
wierzę w koleżeństwo, sama mam kilku znajomych, kolegów i koleżanki.
wierzę w miłość, choć kiedyś miałam wątpliwość, ale ktoś mi pomógł uwierzyć.

uważam, że multum koleżanek nie jest potrzebne. lepiej mieć kilku dobrych znajomych, niż setkę nieszczerych przyjaciółek.

Airel

Malaria - ładne rzeczy też są sprawą względną. Chodziło mi o indywidualne upodobania. Poza tym, jak wiadomo, uogólnienia mają to do siebie, że dotyczą tylko dużej części przypadków.
A co do zaufania ludziom, cóż, mam zwyczajnie inne doświadczenia.

caislohen

Wszystko jest względne.
Każdy inaczej definiuje przyjaźń, piękno etc.
Można powiedzieć tak: wszystko jest ładne, lub jeśli ktoś woli - piękne, ale nie zawsze w czyimś guście.

Hien

Czytałam w "Charakterach" o tym, że od dziecka wpaja nam się, że ładne znaczy dobre. Ładnych ludzi zawsze traktuje się bardziej ulgowo, ale ci brzydsi, ze względu na swoją gorszą pozycję, lepiej sobie radzą. Dlatego ja za ideał uważam osobę uznaną przez innych za brzydką - i mam świadomość, że mój gust jest fatalny Razz

Wszystko jest względne, ale moim zdaniem przyjaźń i miłość nie. Może nazwy - owszem. Ale nie sam ich sens, ich sens jest zawsze ten sam. I ten sens jest bajką.

caislohen

Hien

Zawód to chyba za słabe określenie, ale mniejsza z tym.
Uważam, że przyjaźń i miłość nie mają wielkiego sensu w dążeniu do celu, później natomiast można sobie ich poszukać, jak się nie ma nic do roboty. Jakakolwiek miłość zawsze jest formą zniewolenia.

Airel

Zniewolenia? Nie sądzę. Aczkolwiek mam wrażenie, że myślimy o trochę innych wzajemnych relacjach, w końcu każdy ma własną definicję uczuć i zmienność osobnicza jest duża Wink

Myślę też, że rzeczy dzieją się równolegle.

Nitocris

relacje między ludzkie wpływają na naszą tożsamość i poczucie własnej wartości. w pewnym sensie to uzależnienie od drugiego człowieka. ale uzależnienie potrzebne. mając przyjaciela, kolegę, który nas lubi i z którym dobrze się czujemy, podnosi się nam samoocena. ale w pewnym sensie wygląda to tak, jakbyśmy byli zależni od drugiej osoby. to już do osobistego rozstrzygnięcia.

co do miłości, jest ona w pewnym sensie zniewoleniem, ale też w pewnym sensie jest nam potrzebna. musimy mieć jakieś oparcie. poza tym także wpływa na nas pozytywnie. myślę jednak, że jest dobra. tylko, że trzeba pamiętać, że nie można tylko wymagać, ale także dawać.

na pewnym przykładzie wiem, że potrzebna jest nam umiejętność poruszania się w społeczeństwie. osoby nie umiejące utrzymać pozytywnych relacji z innymi, czyli osoby aspołeczne, nie radzą sobie w świecie. ciągle szukają powodów do kłótni. nie umieją dostosować sie do zasad z czego wynikają konflikty i wielkie przykrości.

można powiedzieć, że przyjaźń, miłość, to stosunki i relacje między ludzkie oparte na potrzebie dobrej samooceny i innych korzyści. jednak te przyjaźnie w mniejszym lub większym stopniu często są prawdziwe, a potrzeby podświadome.

Hien

Czemu tak wszyscy się wyzjadliwiają na osoby aspołeczne? Ja jestem nieco aspołeczna i mi z tym dobrze. Nikt na dłuższą metę mnie nie zniesie, ani mnie, ani mojego artyzmu, nigdy nie miałam przyjaciół, nie potrafię się angażować ani ufać, nie potrafię zrozumieć zasad obowiązujących w towarzystwie. I dobrze mi z tym.

Miłość bardzo zniewala, zarówno sposób myślenia, jak i faktyczne działania, bo istnieje zazdrość. Ograniczamy i jesteśmy ograniczani, dla mnie jest to nie do przyjęcia.

Nitocris

Malario, z miłością po części się zgodzę, ale wiele osób chce poczuć to zniewolenie. przynosi też miłe uczucia i ich właśnie oczekujemy

Hien

Dla mnie chcieć być zniewolonym to paranoja. Ale ja nie jestem całkiem normalna.
Poza tym sam fakt ufania innym ludziom jest niewygodny. Owszem, chciałoby się móc powiedzieć wszystko komuś, ale... ale w sumie nigdy nie wiadomo, czy można. Tak naprawdę wszystkie "przyjaźnie" przemijają, a różne miłostki jeszcze szybciej.
"Nieważne, z kim spędzasz czas, na końcu jesteś sam"
Po prostu chyba nie wierzę w przyjaźń. Kiedyś jeszcze wierzyłam, ale to było już jakiś czas temu.

caislohen

Hien

Ja postrzegam miłość jako niewolę. Ale to pewnie dlatego, że jestem upośledzona społecznie i nijak nie potrafię nawiązywać bliższych relacji. Pech.
Niemniej jednak bez przyjaciół smutno żyć, trzeba mieć chociaż namiastkę tego, jakieś kumpelstwo, nawet jeśli się nie umie przyjaźnić. Bo to też jest sztuka, bardzo trudna i mało kto tak naprawdę to potrafi.