Wena, inspiracje...

Zuzia · Wysłany: Pią 19:48, 07 Mar 2008 Temat postu:

Jest to trochę dziwne, ale mnie wena najczęściej napada w łazience. Moja koleżanka ma to samo. :o) Wieczorem, w łóżku, tuż przed zaśnięciem też mam niezłe pomysły.

Nitocris · Wysłany: Pią 9:03, 14 Mar 2008 Temat postu:

heh, ja wyznaję zasadę: wen jest tylko chwilowy. piszę czy mam wena czy nie. natchnienie sama znajduję kiedy go potrzebuję. najwyżej piszę kilka wersji tego samego. ale podczas pisania lubię słucha muzyki, różnej. choć czasami pasuje tylko jedna konkretna muzyka, styl.

Aylya · Wysłany: Pią 11:22, 14 Mar 2008 Temat postu:

Co do filmów, to też bardzo często są mi potrzebne, żebym złapała Wena. Na przykład opracowałam (z grubsza) "Panią Tulipnaów" po obejrzeniu "K-PAX" w telewizji, i stąd poniekąd zakończenie mojego opowiadania.
Żałuję, że nie potrafię pisać niezależnie od czegoś, co szumnie nazywam Natchnieniem. Albo je mam, albo gapię się w ekran i wypróbowuję alternatywne formatowanie. Niestety!

Hien · Wysłany: Pią 13:47, 14 Mar 2008 Temat postu:

Ja tam mogę pisać bez jakiejś szczególnej weny, o ile mam już wszystko obmyślone. Gdy znajduję się w momencie, gdzie trzeba dalej wymyślać, muszę czekać na łaskę natchnienia. Na szczęście większość mam już w większości obmyślone, gdy siadam do pisania.

Aylya · Wysłany: Pią 14:25, 14 Mar 2008 Temat postu:

Ja tak nie potrafię. Siadam, znając albo jakieś miejsce, albo jakiegoś bohatera, albo jakiś bardzo ogólny zarys Czegoś. Może zresztą dlatego jestem tak mało wytrwała w swoim pisaniuXD Ale na samą myśl o planowaniu z góry, dostaję ciężkiej histerii i odechciewa mi się wszystkiego. Dlatego każde opowiadanie jest dla mnie mniej więcej tak samo zaskakujące jak i dla przypadkowego czytelnika.

Lieant

Obrazki, zdjęcia, nazwy, imiona, które przywołują wizje bohaterów i miejsc... Czasem, ale bardzo rzadko inspiruje mnie muzyka.

Hien

Ja muszę wszystko obmyślić starannie i szczegółowo, zrozumieć świat i bohaterów, opracować ich uczucia i nawyki. Muszę po prostu, inaczej ani słówka nie napiszę.
Wprawdzie teraz się zabrałam za pisanie opowieści, w której mam tylko zakończenie i spis porąbanych bohaterów, ale w sumie najbliższe wydarzenia i ostateczne rozwiązanie mam, więc staram się wymyślać jak najszybciej. I tak mam niż pomysłów, wpadam na tylko trzy na godzinę!

caislohen

Mnie przede wszystkim inspiruje życie. Tak - może to trywialne stwierdzenie, ale nic, jak codzienne zdarzenia i odczucia kształtują wszytko co może spłynąć na papier. Oczywiście, nie piszę tego, tak zwanego, "grania duszy", ale życie dostarcza wiele wizji i możliwości.
Historia jest opoką, na której lubię budować, ale to przecież też życie, tylko to przeszłe.
Świat nas otaczający, to dopiero świat fantastyczny, jakże dziwny. Wystarczy tylko wszystko przepuścić przez sito, czyli przez mózg. On jest pryzmatem, generującym taki obraz jaki chcemy, lub nie, lecz dzięki niemu możemy wszystko zainicjować.
Serce jedynie nam podpowiada co dobre, a co złe.
To życie jest moją inspiracją... Nie tylko moje życie...

Hien

Ja tam wolę społeczeństwo. I mam kota na punkcie opisywania klas i podziałów społecznych. Ja muszę dobrze stworzyć społeczeństwo.
Ale zwykłe życie? Moje pomysły są zbyt porąbane, bym mogła próbować coś brać z życia. W końcu nie zamierzam uwodzić księdza... na razie.

caislohen

Także miewam pomysły, które nie mają nic wspólnego z życiem, ale to są przypadki bardzo rzadkie, aczkolwiek długotrwałe. Jak się rozwiną to ciągną za sobą kolejne pomysły i tak dalej.
A co do szczegółowego opisywania. Ja również mam wszystko opisane, ale tylko 1/10 wykorzystuje w opowieści, jeśli w ogóle cokolwiek zostaje użyte.
Wole mieć wszystko białe na czarnym, wytłumaczone i stworzone. I pewnie dlatego tonę w wielu notatkach.

Lieant

Tak jak ja. Notuję praktycznie wszystko, co tylko mi przyjdzie do głowy. Najczęściej charakterystyki kolejnych bohaterów, którzy najprawdopodobniej nigdy nie zaistnieją w żadnej opowieści. Uwielbiam je pisać. Nawet, jeśli ktoś został już opisany dziesięć razy, to najczęściej i tak opisuję go jeszcze bardziej szczegółowo.

Hien

Ja nie mogę dowymyślać bohaterów, potrafię napisać przeraźliwie długie coś, 350 stron i poza długością, ma wszelkie cechy noweli. Dlatego muszę się bardzo postarać tworząc bohaterów.
Nie potrafię korzystać z życia, chyba że chodzi o ubrudzenie sobie czoła sosem od pizzy, ale to raczej bardzo malutkie wstawki. Wszystko pochodzi z mojej chorej wyobraźni.

Yen

caislohen

Lieant

U mnie lepiej sprawdzają się dokładne plany. Częściej nie mam bladego pojęcia o zakończeniu, niż "wielką dziurę".