Twórczość blogowa.

Nessal

Nie chcąc nikogo poniżać, obrażać, wyśmiewać czy wyszydzać, chciałabym obiektywnie spytać Was, jakie macie zdanie o twórczości blogowej - opowiadaniach umieszczanych na blogach.
Nudzą was, są banalne czy oryginalne? Zmieniły wasz styl pisania i podejście do życia, czy raczej uważacie szeroko pojęte blogowanie za wysypisko śmieci?

Proszę się tylko nie wyżywać na biednych grafomanach od kalekich ficków potterowskich. Bądźmy wyrozumiali.
Opowiadania o TH nie wchodzą w rachubę Wink

Zauważyliście tylko, że większosc młodych twórców blogowych zaczyna od fantasy i w tym stylu ma zamiar tworzyc w przyszlosci?

Aylya

Po pierwsze - nie można skreślać niczego, tylko dlatego, że traktuje o TH. Utarło się, że wszystkie teksty o nich są fatalne, ale wcale nie musi tak być. Osoba inteligentna i/lub utalentowana byłaby w stanie napisać o nich coś dobrego, w końcu to temat jak każdy inny.

Co do ogólnego zagadnienia - nie, nie mogę uważać opowiadań blogowych za jedną kupę smieci. Ponieważ
a) są one różnorodne;
b) przynajmniej kilka z nich wpędza mnie w prawdziwe kompleksy;
c) jestem oceniającą;
d) sama publikuję swoją twórczość na blogach, właśnie jako Młody Twórca od Fantastyki.

Fantasy to mój ulubiony gatunek - pisałam opowiadania o tej tematyce zanim jeszcze odkryłam blogi, i zanim zamontowano u mnie Sieć Internetową.
Uważam, że to dobre miejsce, w którym można rozwijać swój talent - wystarczy mieć silną osobowość, i nie słuchać za bardzo "sweetaśnych komęcikuff", co to wychwalają cie pod niebiosa, jednocześnie polecając własnego bloga i odnaleźć sensowne zakamarki wśród powszechnej mowy trawy i migających animacji.

Mad Len

Zacznę od ostatniego zagadnienia - mianowicie fantasy.
Nie, nie zauważyłam. Wręcz przeciwnie. Większość osób rozpoczyna od historii o TH (no, niektórzy sądzą, że to też podpada pod fantastykę) albo pamiętników Lilek. Co do samej twórczości związanej z fantasy - sama piszę właśnie takie opowiadanie i w tym też stylu mam zamiar pisać w przyszłości. Trwam w tym postanowieniu od dawna, a początkującą w tworzeniu na blogach i forach już dawno przestałam być.

Co do twórczości blogowej w ogólnym zarysie - niestety, osiemdziesiąt procent opowiadań, czy też „opek” prowadzonych na blogach jest absolutnie nic nie warte. I to samo dotyczy także niestety komentarzy, jakie na takich blogach można znaleźć. Nie mniej - czasem można znaleźć coś naprawdę cudownego, niemniej trzeba przerzucić wiele śmieci, aby odnaleźć historię wartą uwagi.

Co do wpływu na mnie - mój gust literacki i styl pisania wyrobiły bardziej fora niż blogi. To na nich stawiałam pierwsze kroki i to na nich zapoznałam się z interesującymi historiami - pewnie, gdyby tak się nie stało mogłabym trochę dłużej pożyć w przekonaniu, że pamiętniczek Lily Evans jest cudowną lekturą, wartą uwagi. Własne „miejsce w Sieci” czy raczej miejsca posiadam gdzieś tak od roku. Moje umiejętności zmieniają się (o ile w ogóle się zmieniają) dzięki opowiadaniom, które pisze, a nie dzięki temu, że publikuję je na blogach. Natomiast czytanie cudownych opowieści, które mimo wszystko można czasem
w Sieci znaleźć wciąż mobilizuje do pracy nad sobą i pewnie także kształtuje gust

An-Nah

Jest pewna różnica między twórczością blogową a twórczością publikowaną na blogach. Zapewniam, że gdyby istniało (a właściwie funkcjonowało, bo istnieć istnieje) coś w rodzaju polskiego fanfiction.net, tam właśnie bym publikowała.
Nie mówię tu o moich autorskich projektach. Z nimi wiążę większe nadzieje, sądzę, że nie bezzasadnie. Ale żal by mi było "Zmierzch" na dysku trzymać.

Podejście do życia? Styl? Pracuję nad moim stylem oraz podejściem do życia i literatury od wielu lat i nie sądzę, żeby publikowanie na blogu wpłynęło na nie w drastyczny sposób. Co innego ocenianie - nauczyłam się sporo, przede wszystkim na szukaniu właściwych słów na wyjaśnienie autorom, na czym polega ich błąd.
Przyszłam do sieci z wyrobionym gustem. Przyszłam na bloga z wyrobionym stylem. To dla mnie tylko kanał do publikacji - jeśli znajdę lepszy, przeniosę się. I sądzę, że nie jestem jedyną osobą z takim podejściem.

Fantasy? Miałam pięć lat mama czytała mi hobbita. W wieku lat ośmiu pierwszy raz przeczytałam "Władcę". Lubię ten gatunek. Nie zamierzam się do niego w przyszłości ograniczać, ale to już inna sprawa.

Paya

Ja natomiast zaczynałam na blogach i na blogach dalej trwam. Nie wiem czemu ale publikowanie na forach jakoś do mnie nie przemawia. Cały czas zastanawiam się czemu tak jest ale nie mogę do tego dojść.
Zgadzam się z tym, że trzeba się dobrze naszukać, by coś dobrego w sieci znaleźć, ale znam wiele przypadków "od zera do bohatera". Zdarzają się beznadziejne opowiadania autorów o ogromnej sile przebicia i umiejętności samodoskonalenia.
Co do opowiadań o TH to się nie wypowiadam ale ogromnie chciałabym gdzieś znaleźć jakieś dobre opowiadanie o tej tematyce. Racja, to temat jak każdy inny, a ja chętnie zapoznałabym się z mądrym podejściem do tej tematyki.

Hien

Cuś dawno nikt tu nic nie mówił... No ale dobra.

Nitocris · Wysłany: Pią 9:14, 14 Mar 2008 Temat postu:

ja nic nie mam do twórczości blogowej, sama publikuję. uważam, że jest to dobry sposób na pokazanie się, dowiedzenie, co jest nie tak. no bo powiedzmy szczerze. rodzina nie zawsze powie prawdę. ja dzięki blogom się rozwinęłam. spotkałam kilku wspaniałych ludzi, którzy pomogli mi się rozwinąć i pisać lepiej. dzięki nim właśnie dowiedziałam się jakie błędy robię. i za to jestem wdzięczna blogom. poza tym jak coś publikuję, to przynajmniej mam motywację by pisać.

Zaheel · Wysłany: Pią 16:37, 14 Mar 2008 Temat postu:

Zaczynałam od bloga, co prawda było to w zamieszchłej przeszłości i w tej chwili już żaden z nich nie istnieje, ale to akurat dobrze, jeszcze bym zawału serca dostała znajdując te teksty gdzieś. W każdym bądź razie były to tylko grafomańskime bohomazy (bochomazy?). To fakt, większość blogów to słodkie nastolatki i ich przygody z idolami, albo Hogwarckie pamiętniki. Rozumiem od czegoś trzeba zacząć, a światy juz stworzone są przecie opisane i "łatwiejsze", a codzienność przecież mamy na tacy. To wcale nie znaczy, że blog jest beznadziejny, bo czasami pomysł kjest straszny, ale autor ma potencjał. Czasami da sie znaleść diamencik lub chociaż by rubin wśród blogów, ale najczęściej trzeba się sporo nastarać, żeby wynaleźć dobry tekst. CHyba dla tego wolę fora, bo łatwiej na nich szukać, a ulubieni autorzy zazwyczaj publikują na tych samych portalach.
W blogach dobijają mnie wymiany za komentarze, dobry koment u mnie, to ja tobie też dam pozytywny. No cóż, ludzie nie maję włsnego zdania.

Nitocris · Wysłany: Sob 16:14, 15 Mar 2008 Temat postu:

ja osobiście mówię co mytślę na komentarzach i osobiście tego samego oczekuję. ale racja, są ludzie których choćby najmniej sza krytyka denerwuje. to dziwne, bo moim zdaniem pisze się by pisać coraz lepiej, a nie by mieć powód by siedzieć na kompie.

Monika · Wysłany: Sob 17:10, 15 Mar 2008 Temat postu:

Ja tęz pisze na blogu. Mam powiesć fantasy, która pisze na blogu. A SPAM to jedyna rzecz, która doprowadza mnie do szału. Ja lubie fantasy i chcę tworzyć ten gatunek w przyszłości.
Jesli ktoś jest zaintersowany zapraszam do siebie XD (adres w dziale strony www)
Z Szafirowym Mieczem wiążę duze nadzieję, to moje pierwsze własne opwoiadanie. Dotychczas cwiczyłams ię tylko an fanfikach Tolkienowskich. A ta powieść jest pisana od kilku miesiecy przesżła wiele gruntownych poprawek. często pisana od nowa.

<Do zapraszania na swój blog, jest specjalny dział ochrzczony "strony www". Notabene tam już zareklamowałaś więc pozwolę sobie z tego posta adres wyrzucić. Craig>

Lieant

Większość blogów jest nic nie warta, ale ja osobiście znalazłam wśród nich parę godnych uwagi. To co prawda wyjątki (potwierdzają regułę?), ale się zdarzają.

Hien

Co do blogów i pamiętników hogwarckich... osobiście piszę dwie opowieści na podstawie HP, w tym pamiętnik. Przymierzam się także do pisania dalszych tomów świata "Po drugiej stronie szuflady", który prowadzę z kumpelą. I przynajmniej jedno z tych dwóch opowiadań uważam za większe dzieło.

Yen

Ja powiem tak – na blogu każdy może zamieścić wszystko, prawda? Więc to oczywiste, że zdarzają się zarówno opowiadania wielkie, jak i tragiczne. Co bardziej uzdolnieni, młodsi pisarze chcą spróbować swoich sił, publikując anonimowo i niezobowiązująco. I tu pojawia się problem – bo o wiele rzadziej, niż dobre historie, zdarzają się dobrzy czytelnicy – grad ulotek i napisanych od niechcenia pochwał zalewa nas gęstą mazią. Jeśli komuś uda się wyszukać pośród tego potoku konstruktywnej, szczerej opinii, to znaczy, że jest niezłym szczęściarzem.

Lieant

Taak... Z tym się zgadzam. Wcale nie uważam, żeby moje blogowe opowiadanie było dobre. A opinie? Oczywiście, że to jest cudowne, piękne etc. Zero krytyki. Powoli dochodzę do wniosku, że blogi są dla ludzi, którzy bardziej ambitnej lektury nie prztrawią.

Yen

No, nie zawsze, rzecz jasna. Tyle, że podstawowym założeniem blogów nie jest wypromowanie TAmy (Twórczości Ambitnej), tylko możliwość wylania na światło słoneczne śluzu ze swojej głowy. A potem jakoś tam poszło w te ficki i wesołe bajeczki. To winach lepszych autorów, że zamiast pokombinować, wrzucić swoje perełki na jakieś bardziej krytyczne strony, marnują je dla szarej masy, o! (odezwała się ta, co notorycznie zamieszcza swoje wypociny na tym-pieprzonym-mylogu. Przemilczmy, proszę.) No, ale z drugiej strony, gdzie, jeśli nie tam? Można szukać, ale blogi pozwalają na łatwe zamieszczenie, ładną oprawę graficzną, jakieś przyprawy pokroju muzyczki etc. i, rzecz jasna, nietrudnego dostępu do większego grona czytelników. O jakości tych czytelników już powiedzieliśmy. Ale zdarzają się przecież wyjątki. I to dla nich się pisze, nie?