Twórczość blogowa.

Delilah

A te obserwacje poparte są jakąś statystyką (a statystyka i tak kłamie)? ;) To prawie jakby powiedzieć, że wszystkie powieści fantasy zawierają elfy.

admoni

Na świecie są dwa kłamstwa - kłamstwo i statystyka. Wink

Ale poprawiam się - znaczna większość.

Delilah

Poza tym, czy blogi to aby na pewno taka znowu strata czasu, żeby się twórczo spełniać? Zapomniałaś chyba, że blog to najłatwiejszy sposób na: a) zdobycie miejsca na ogólnodostępnym serverze, b) by zaisitnieć w internecie bez znajomości HTML'a, c) w dodatku w wielu przypadkach za darmo.

admoni

Internet, internet...wszystko rozbija się o internet.
"Jeśli na 10 o wątpliwym wydźwięku twórczym, znajdę 1 ciekawy to już będzie sukces." I jeśli nawet w przypadku opowiadań nie jest najgorzej, to "blogowa poezja" woła o pomstę do nieba.

Delilah

Bo te najpopularniejsze czasopisma i wydawnictwa to aż się rwą, by zaprezentować innym twórczość młodych i nieznanych... :) Tak, wszystko rozbija się o internet.

Heh. Nie znam się na poezji, więc nie będę negować twoich słów.

Sanai

Osobiście nie uważam opowiadań blogowych za kupę śmieci. Czasem są bardzo ciekawe (przykład - moje i mojej przyjaciółki). Możemy też polepszyć swój pisarski warsztat - tak uważam przynajmniej ja. Sama publikuję swoje twory na blogach i muszę przyznać, że są nawet popularne.

whyou

roślinawędrowna

Mam dobry stosunek do takiej twórczości, chociaż bywa ona w kiepskim stanie, ale to zawsze są przecież jakieś początki. Blog to mimo wszystko świetna sprawa, gdyż wiele osób ma zwyczaj od czasu do czasu napisać notkę i wtedy za każdym razem mają oni do czynienia z myśleniem twórczym. Na pewno wyobraźnia każdego blogera znajdzie sobie zajęcie i nie będzie się marnować. Nie trzeba od razu mówić, że taka twórczość jest zła, gdyż nikt nigdy nie zaczął od płynnego, sensownego pisania bez wcześniejszej wprawy. Kiedy ktoś zajmie się pisaniem czegoś dłuższego w kawałkach, to odwiedzając swoją opowieść blogową, częściej swoją pracę będzie ulepszał. Jest to miłe zajęcie i w dodatku zdecydowanie przydatniejsze od trwonienia czasu podczas nic nie robienia. Trzeba być wyrozumiałym i nie powstrzymywać kogoś przed ćwiczeniem swojego stylu, bo to jest trochę bezsensu.

noise

Ja kiedyś regularnie prowadziłam bloga i więcej nie zamierzam. Do tego stopnia przyzwyczaiłam się do pisania na komputerze, w edytorach, gdzie mogłam zmieniać czcionkę, kolory, pogrubiać słowa itd., że potem nie umiałam niczego sklecić na zwykłej kartce papieru. Pomysły pojawiały się tylko wtedy, gdy dotykałam klawiatury. Może też była "motywacja" - chciałam pisać jak najwięcej, bo może któryś tekst ktoś z czytających by docenił. Na szczęście to tylko tragiczna przeszłość.

killercola

Właśnie ja nie umiem pisać od razu w edytorze, jestem niewolnikiem kartek. Najwyżej coś przepisuję, ale nigdy nie piszę od razu.

roślinawędrowna

A ja lubię moją klawiaturę i nie muszę patrzeć na swoje koślawe literki. Poza tym wszystko nieustannie zmieniam, łączę i na kartce zrobiłby się olbrzymi bałagan. Dużo łatwiej jest po prostu wciskać palce w klawisze i potem szybciej się odszyfrowuje swoje wcześniejsze słowa. Smile

Kartka ma jednak ten plus, że można się dokładniej zastanowić, zanim się coś napisze, bo potem jest problem ze ścieraniem i się próbuje tego uniknąć. Wink

Cypisek

Twórczość blogowa?
Trudno teraz o dobrego bloga z dobrym opowiadaniem. Trudno o osobę, która przejmie się (w dobrym tego słowa znaczeniu) krytyką w komentarzach.
Sama kiedyś pisałam (jak większość osób od tego zaczynałam) na blogu. Historię Draco i Hermiony. Ostatnio znalazłam ten blog. Bożeświetywszechmogący, nie mam pojęcia co to.

Mad Len

Sparks

Hien

Moim zdaniem takie psioczenie na fanfiki jest sporą przesadą. Zdarzają się naprawdę dobre, a żeby oddać klimat oryginału, charakter pożyczonych postaci, nie sprzeczać się z kanonem i jeszcze napisać to dobrze, trzeba się również solidnie namęczyć. Nie mogę się zgodzić nazywania fanfików chodzeniem na łatwiznę, jest to tak samo trudne jak stworzenie czegoś własnego. Chochlik jednak jest taki, że tysiące panienek pisze debilne opowiadanka o ukochanym wokaliście/aktorze/sportowcu/postaci z filmu i są to koszmarki.
I ewidentnie NIE będę wspominać czasów bezfanfikowych z łzami w oczach, bo pamiętam jakość opowiadań, jakie mnie nawiedzały i jakie sama pisałam, gdy jeszcze mój kontakt z internetem wynosił dwie godziny wolnego dostępu w budzie.
Niech piszą co chcą, byle dobrze i ja to przełknę. Szlag mnie trafia od tego psioczenia na fanfiki.