Problemy

An-Nah

Ponarzekam sobie, co?

Ostatnio (koło świąt...) się dowiedziałam, że, tak, owszem, piszę dobrze, ale nie umiem utrzymać uwagi czytelnika, czytelnik się nudzi po dwóch rozdziałach, bo za dużo wątków i postaci, za ciężki język i tak dalej...
Niby nie powinnam się przejmować, bo napisała mi to laska, która obecnie chce czytać tylko o tym, jak się postaci z jednego serialu miziają, ale jakoś nie umiem wybić sobie tego ze łba.

Siedzę teraz nad otwartym plikiem, w pliku - dwie i pół strony, początek nowego (nowego/starego, tak, to jest to co zapowiadałam ^^) tekstu. I zamiast pisać, myślę tylko nad tym, jak to napisać, żeby nie zanudzić i czy jeśli będę się starała "nie nudzić" nie okaże się, że wyjdzie mi zamiast tego, co chcę napisać jakaś popularna słabizna - bez psychologicznych niuansów i zabaw językiem, które lubię.
Gdzieś tam jest kompromis, wszystkich nie zadowolę etc, ale zamiast pozwolić tekstowi popłynąć - siedzę i się zamartwiam.

Przy tym cięcie materiału i starej wersji wydaje mi się... proste.

roślinawędrowna

Chętnie i ja bym ponarzekała z bardziej przyziemnych powodów, że mi wyobraźni zabrakło, nie wiem jak poprowadzić tekst, mam ze wszystkim kłopoty i napiszę parę zdań i zaraz kasuję, to jest dopiero nieszczęście. An, nie przejmuj się, w ogóle niekiedy czytanie z ekranu bywa zniechęcające, w wersji papierowej wyszłabyś na plus, w końcu dobra literatura zawsze zostanie ostatecznie doceniona. To największy dylemat pisać dobrze i gdy ktoś każde obniżyć loty, bo polecenie bez sensu. Pisz najlepiej jak możesz, przykładaj się, bo w końcu to twoje nazwisko przy tym zawiśnie, a czytelnicy ręczę, że się znajdą. To takie niepotrzebne obawy tylko. Każdy czytelnik ma inny gust, to zróżnicowana grupa.

Sama ogólnie jestem kompletne beztalencie, czytam swoje stare twory i już nie tylko wydają się bełkotem, jeszcze dostrzegam masę innych wad, a nawet błędów, których na razie nie potrafię wyeliminować. Mimo to mam dobry humor i się nie łamię, do wszystkiego trzeba dojrzeć, grunt że po raz kolejny przejrzałam na oczy i teraz lada moment nadejdzie kolejny krok w odwrotnym kierunku niż przepaść (przypomniał mi się sławetny tekst, w który wtargnęłam z butami, a przedtem był bardziej zabawny).

"Róbmy swoje, róbmy swoje!" ; ) Akurat tekst. : D

Hien

Kwestia gustu, rzeklibyśmy. Chociaż w sumie też i wyrobienia, bo pamiętamy, że na początku naszej czytelniczej kariery, czyli dawno temu i nieprawda, Zmierzch był dla nas ciężki i męczący, ale na tyle żeśmy już poważnie czytali, żeśmy to na siebie zwalili. Długo później czytaliśmy fragmenty Lady Drugeth i Przez zasłonę i czytało się dobrze. Mnóstwo wątków i postaci to raczej nie zarzut, a pochwała, chociaż faktycznie przedstawianie wielu postaci naraz, albo w niewielkich odstępach czasu, miesza wszystko czytelnikowi, zwłaszcza gdy próbuje on odnaleźć się jakoś w nieznanym mu uniwersum. Wolno się czyta, owszem. Styl przyciężkawy - owszem. Ale w miarę wyrobiony czytelnik ów nieco ciężkawy (i przez to w sumie bardzo Anowy) styl zniesie i nawet uzna za dość ciekawy. Czasami taki lekko przyciężkawy styl wcale nie jest wadą, a hienim zdaniem nie jest na tyle ciężki, by uczynić czytanie wyjątkowo trudnym. I zgadzamy się z Rośliną, że na ekranie wszystko gorzej się czyta.

My natomiast zaczynamy mieć problem z ukazaniem relacji między postaciami. Mamy problemy z opisaniem głębszej przyjaźni, na ślepo idziemy, jak próbujemy opisać fascynację skierowaną raczej w stronę romansu (a nie na zasadzie "och jaki ciekawy obiekt psychologiczny"). Ni w ząb nie idzie, podobnie jak nie potrafimy wyobrazić sobie żadnej postaci w rodzinie, choćby za młodu. To stawia nam przed ślepiami straszny obraz bohaterów powracających tylko z innym wyglądem, a tak naprawdę będących tymi samymi aspołecznymi samotnikami bez żadnych więzi. Jakkolwiek, jedna taka postać jest ciekawa. Ale nie tuzin, zwłaszcza dla au(ł?)tora.

Cedalia

Roślinka błagam Cię chcesz w łeb za to beztalencie? Bo ja z chęcią przejdę do tej metody ^^ Ja też tam od czasu do czasu przeglądam stare teksty, ale jakoś nie chce szukać w nich błędów, są to są. Mam cholerny sentyment do nich i nigdy nie skasuje.
Początki są najpiękniejsze ;D
Ja z czym mam problem? Znaczy teraz, oczywiście się lenie, ale jak już się za coś wezmę, to te cholerne emocje nie umiem ich opisywać -.-'
No i ten opisy przestrzeni tak żeby ciekawe i lekkie były, poza tym nie chce rozerwać, tego co już napisze, za bardzo się do tekstu przywiązuje. A to bardzo, bardzo źle.
A do An-Nah krytykę trzeba każdą słuchać Wink

Ale nie zawsze każdą tak samo interpretować i to jest ta zasadnicza różnica.
Jeśli ten twój czytelnik miał zastrzeżenia do stylu i ciężkości tekstu, to przeczytaj sobie ten swój jeszcze parę razy i zastanów się czy warto, jak tak to zmień.
Jeśli chodzi o fabułę, to tu czytelnik nie może nic doradzać, nie zmienisz horroru na romansidło, bo ktoś ma takie widzi mi się. Bezsensu. Fabuła to twoja indywidualna część, jak ktoś się będzie do niej przypierdzielał, gryź nie oszczędzaj intruza! ;D

Hien

An-Nah

Nie, Cedalia, to są rady porównywalne do "Wymyśl jakiś chwytliwy tytuł, na przykład 'Pocałunek z zaskoczenia'"
To nie były uwagi osoby, którą powinnam się sugerować. A mimo to mnie zblokowały. Mam dość. Chcę pisać.

Lill

An-Nah

Ludzie zawsze obsmarowywali żyjące osoby i jakoś im to na sucho uchodziło, choć książki często lądowały na indeksie XD

Sprawa śliska, ale ja bym zaryzykowała. Najwyżej jeśli to gdzieś do wydawnictwa pójdzie, redaktor cię zbluzga i będziesz zmieniać.

Lill

Nie za bardzo mam jak zmienić, bo musiałabym jeszcze bardziej zaingerować w historię ;P Już wystarczy, że dorabiam szlachetnie urodzonemu nieślubnego potomka z mieszczanką (acz szlachetnie urodzony ma to szczęście, że od blisko stu lat nie żyje).

Bardziej mnie martwi śliskość sprawy wywiadu. Znalazłam kilka tekstów, za które dałabym platynowe usta i które aż się proszą o wykorzystanie choćby w lekko zmienionej formie - ale to będzie aluzyjny szczyt perfidii xD

Hien

W pewnym sensie czaimy kwestię. Nasze Polując zaczyna każdy rozdział od artykułu z gazety, to z lokalnej, to z ogólnej. Jako kompletnie nieobeznani z kwestią artkułowatości, mieliśmy niepomierne problemy z napisaniem ich, chociaż to tylko króciuchne urywki, bardziej na zasadzie strony tytułowej i świstka tekstu podpisanego "czytaj więcej na stronie n-tej".
Naszym zdaniem dobrze byłoby wyciągnąć najważniejsze z wywiadów, a potem sklecić własny. Parę aluzji nie zaszkodzi, podobnież jak odrobina fantazji w zmienianiu świata na użytek opowiadania.
Innymi słowy - hien znów daje kolejną bezużyteczną radę w rodzaju trzymania się złotego środka i kompromisów. Ale że hien na tym dobrze wychodzi (zwykle... czasami... zdarza się... no dobra, rzadko), to i Lillchen może by dobrze wyszła.

Mad Len

An, twój Zmierzch jest bardzo i moją uwagę potrafi przyciągnąć i utrzymać, ale faktycznie, postaci i wątków jest strasznie dużo. Ja się w nich trochę gubiłam, bo tekst czytałam na bieżąco jak był publikowany, pewnie przy lekturze całości na raz tak by nie było, ale ciężko ocenić, jak inni. I jeśli piszesz to od nowa (dobrze załapałam, że o ten tekst chodzi?) z zamiarem wydania, to rzeczywiście powinnaś rozważyć, czy wszyscy są naprawdę niezbędni. Jeśli uznasz, że tak, nie przejmuj się i po prostu pisz, ale jeśli nie... to pewnie w razie przyjęcia redaktor i tak chciałby ich wyciąć.
Ale nie nudzisz;p O tym mogę zapewnić z czystym sumieniem.

Lill, a co jest złego w aluzjach? Żywcem przepisać nie powinnaś, ale takie łagodne odniesienie... to w literaturze normalka;p

An-Nah

Postaci mi się miziają, zamiast robić coś konkretnego, do tego stopnia, ze się zacięłam == Wiem, co ma się stać, ale bohaterowie nie współpracują i upierają się, że to mizianie jest niezmiernie istotne dla rozwoju ich wzajemnej relacji i osobowości ==

roślinawędrowna

Jak to Malaria nie tak dawno powiedziała na naszym małym czacie, że postacie niech robią, co chcą, ale w końcu ich coś kopnie w tyłek jak będą niegrzeczne. Trzeba im znaleźć jakiś bodziec, który przeszkodzi im w robieniu tego, co lubią naprawdę, żeby chociaż na jakiś czas sobie przerwały. Trzeba utrudniać życie, bo łatwo można każdego rozpieścić, sama też nie jestem surowa dla nikogo, ale chociaż tak delikatnie się z nimi podrażnić, czy może ich czymś skusić, że im się opłaci zacząć działać, może jakieś długo skrywane marzenia się w końcu spełnią. Nie wiem jak wygląda fabuła, ale mam nadzieję, że wszędzie takie zabiegi się sprawdzą.

Hien

Nasze postacie mają o tyle źle, biedactwa, że mają nad łepetynami bat. Może przydałby się bat, jakieś kłopoty, coś, co nastraja raczej do szukania opcji, jak tu kurde przetrwać, bo brak takowej skutecznie odciąga od miziania. Chociaż akurat hienich postaci od miziania odciągać nie trzeba, bo i tak co innego we łbach mają. Bo jeśli chodzi o Jeńców, to tam i tak wszystko na razie dość leniwie się rozwija, a jakby jeszcze to spowolnić, to by się rozlazło.

Ostatecznie możesz postawić im ultimatum - albo się streszczą, albo fora ze dwora i tragycznie zakończy się ich historya XD

Lill

Daj im czas, An. A nuż coś konstruktywnego wymyślą podczas miziania.

Mam taki problem, że nie wiem, co pisać. Za dużo wizji naraz - odświeżanie starej powieści, pisanie nowej, pisanie dramatu, pisanie opowiadania...