Plagiaty

Mad Len

Na założenie tego tematu natchnęło mnie bieżące wydarzenie. A mianowicie plagiat, którego dopuściła się pani Anneczka.
Otóż opowiem wam bajkę:
Nie tak dawno temu i nie tak daleko stąd, żyła sobie pani pseudonimem Anneczka. Przeczytała na forum mirriel genialne opowiadanie o tytule Szpieg. Opowiadanie spodobało się jej tak bardzo, że postanowiła je sobie przywłaszczyć.
Anneczka skomentowała to opowiadanie, pisząc komentarz o takiej treści

"oj, mój pości k zniknął! napiszę jesxcze raz

bardzo mi się to opowioadanko nie podoba, jest bez sensu./ nic z niego nie rozymiem. skaczesz po tych wszystkich miejscach,. musiala bym otworzyć mape i sprawdzi ć, gdzie te miejsca sa. i jest za dużo bohaterów,, nie umiem się wpołapać. kto jest kto. i nie wiem,. co si ę właściwie dzieje. raz ten twój cały żyd jest we Francji,. a zaraz potem w mieście, któregho nazwy nie umiem nawet wymówić.

oo, właśnie, i muszę to napisać,. żeby nie zapomnieć. przecież to jest antysemityzm! twój główny. bohater jest żydem, to jakaś paranoja, modziki powinni to usuńą ć i to jak najszybciej. chyba że też popireają antysemityzm, wcale bym się nie zdziwił a/.

i beznadziejne to opk"

Bardzo możliwe, że zrobiła to w nadziei, że załamana autorka usunie swoje opowiadanie, czyniąc w ten sposób Anneczce wielką uprzejmość, gdyż zdążyła je ona skopiować i wkleić na forum Kącik Złamanych Piór. Nie wiedziała, że akurat po mirriel szaleje sobie pewna Mad Len, która zajrzała do tematu Szpieg, zaczęła czytać i dostrzegła głupiutki komentarz Anneczki. Następnie zaś wyszła na Kącik Złamanych Piór, gdzie była adminką... dojrzała plagiat i szlag ją trafił. Wściekła zaraz zajęła się najpierw zp, następnie pognała napisać do moderatorów mirriel, wreszcie zaczęła przeszukiwać net i odnalazła forum erynie, gdzie także pojawił się ten plagiat. Tak oto panna Anneczka została zdemaskowana i okryta niesławą.

Moi drodzy! Jak myślicie, dlaczego ludzie w ogóle robią takie rzeczy? A co ważniejsze: jak ty z tym walczyć? Mnie osobiście plagiaty doprowadzają do szału. Raz coś takiego przydarzyło się mi, dwukrotnie znalazłam plagiat cudzych tekstów i zawsze interweniowałam jak tylko mogłam. Co wy o tym sądzicie?

Lill

Myślę, że tacy ludzie jak Ty, Mad, to skarb. Zresztą, to Ci już mówiłam prywatnie. Właściwie nie znam osoby, której plagiat nie wścieka - ale mało kto z tym walczy.

Osobiście nigdy nie zetknęłam się z plagiatem mojego tekstu - choć raz posądzono mnie o splagiatowanie... hmm... samej siebie. Ale sądzę, że w takim wypadku wypatroszyłabym, zabiła, wbiła na pal, wydłubała oczy i co tylko jeszcze. Nienawidzę. To brak poszanowania dla cudzej pracy, skrajna bezczelność i najzwyklejsze w świecie oszustwo. Nie wiem, po co ludzie to robią - jak żyję, nie spotkałam osoby, której plagiat uszedłby na sucho.

Ale ludzie są dziwni.

noise

Dlatego właśnie ja troszkę boję się umieszczać swoje prace w internecie. Ludzka nieuczciwość nie zna granic, z zazdrości zrobią wszystko. A plagiatów chyba nikt nie lubi. Takich ludzi jak Anneczka zdecydowanie powinno się tępić! Jakby wszyscy tak postępowali czytalibyśmy w kółko to samo i nikt by się nie rozwijał, ani ten kto pisze ani ten kto czyta.

Vampire

Ja również mogę opowiedzieć bajkę.
Stawiająca chwiejne kroki w tworzeniu osoba, znana na forach internetowych jako Vampire, w gimnazjum trafiła na niesamowitą polonistkę, której zawdzięcza nabranie pewności w pisaniu, debiut literacki i udział w wielu konkursach literackich. Z nadzieją wysyłała tam swoje wiersze, starannie wybierając według niej co lepsze i próbując zwrócić na siebie uwagę.
Pewnego słonecznego, wiosennego dnia Vamp właśnie siedziała na korytarzu pod klasą polonistki, kiedy ta, nienaturalnie zaaferowana, poprosiła ją o podejście. Odeszły na bok.
"Justyna, nie sądzę, żebyś była zdolna do plagiatu, ale muszę zapytać: wiersz (...) jest na pewno twojego autorstwa?''
Osłupiała Vampire oczywiście od razu potwierdziła, zdumiona absurdalnym przecież pytaniem. Polonistka pokręciła wściekle głową.
"Jury konkursu (...) znalazło twój wiersz na dwóch blogach internetowych, podpisanych jako cudzą własność. Domagają się wyjaśnienia sytuacji.''
Vampire na początku miała ochotę się roześmiać, choć wcale do śmiechu jej nie było.
Do jury owego konkursu napłynęło ponad tysiąc wierszy. Pięćdziesiąt miało przejść do dalszego etapu, między innymi wiersz Vampire. Jednak nie można przepuścić dalej plagiatu, nieprawdaż?
Wściekła Vampire w domu natychmiast przystąpiła do odszukiwania swojego wiersza. Znalazła, i napisała do dwóch właścicielek owych nieszczęsnych blogów, z prośbą o kontakt, wyjaśnienie sprawy i usunięcie wpisu. Wiersz został usunięty, kontaktu nigdy się nie doczekała.
Rozmowy z jury, dyrektorem i wyszukiwanie swojej własności nie należały do przyjemnych. Jury z początku nie chciało dać wiary, że wiersz należy do piętnastolatki, a nie pełnoletniej (!) osoby, umieszczającej go na blogu. Dodatkowo tata Vamp potwornie się wściekł, gdy usłyszał o plagiacie; choć nie chciał, to jednak wyładował złość na plagiatora właśnie na niej.

Niejeden raz później znalazłam swoje wiersze na innych blogach. Ba! Zbiegiem okoliczności ktoś kiedyś... przysłał mi do oceny mój wiersz. Podpisany, jako jego, oczywiście.

Nie rozumiem, jaki jest sens podpisywania się pod czyjąś pracą. Okej, jestem w stanie pojąć powielanie czyjegoś pomysłu, wzorowanie się podczas szlifowania, jednak zawsze powinno się zaznaczyć, że 'z kogoś się wzięło'. Chyba, że to nieświadomie. Ale nie uwierzę w nieświadome zerżnięcie słowo w słowo.

Lill

WSpółczuję, Vampire. Naprawdę.

Jak tak czytam, to sama zaczynam się bać, że ktoś mnie kiedyś splagiatuje. Póki co mam raczej czystą sytuację, albowiem większość społeczeństwa, z którym się stykam, wie, że jeśli w necie krąży coś z żużlem w tle, to jest zapewne moje. Ale i tak strach zostaje.

Hien

Ja niezachwianie wierzę w ludzi i jestem dość głupawo naiwna, więc zapominam w ogóle, że istnieją plagiaty, dopóki nie okazuje się, że na nasze forum zawitał plagiator.
Plagiat... oj wkurza, wkurza, nawet jeśli jestem za wolną kulturą i ograniczeniem praw autorskich. Ale jak się publikuje coś innego autora, powinno się uszanować jego pracę. Nawet jak koniecznie chce się u siebie opublikować, to chociaż no, link do autora i przyznanie się, że nie jest się autorem, ale tekst zachwycił i... no nie wiem. Coś takiego. Żeby się nie podawać za autora.
Chyba jestem zbyt naiwną idealistką, żeby pojąć coś takiego jak plagiat, chociaż zastanawiałam się nad zrobieniem eksperymentu, żeby wkleić na bloga uznane dzieło i zobaczyć, która z ocenialni pozna się na tym, która oceni wysoko, która nisko, ale uznałam, że to byłoby nie w porządku.
No nie chciałabym mojego tekstu zobaczyć u kogoś podpisanego czyimś imieniem. Nie, nie. Absolutnie nie.

Vampire, okropność. Współczuję, chociaż mi by do głowy nie wpadło, że może mnie ktoś splagiatować. Chyba aż poszukam...

Vampire

Co innego zachwycanie się czyjąś pracą, co innego plagiat. Czasem rzeczywiście trudno pokazać granicę plagiatu a wzorowania się, ale to też zależy od konkretnego przypadku i osoby, noż.
Sama często zapisuję sobie utwory, które szczególnie mnie ujęły (o czym między innymi Mal wie, bo i jej opowiadanie mam w swoich zbiorach), ale staram się powiadomić o tym autora w miarę możliwości, na forach na przykład wysyłając wiadomość nawet, jeżeli na tym forum nie pojawia się już długo lub wykopując spod ziemii e-mail czy cokolwiek. Zwłaszcza, iż zdaję sobie sprawę, że często schlebia to autorowi i po ludzku sprawia przyjemność.

killercola

Vampire, historia robiąca wrażenie. Dlatego sama bardzo niewiele zamieszczałam, istotnie nie wiadomo, co z tym robić. Publikowałam na stronach chronionych hasłami i podsyłałam tym, którym chciałam, ale to jednak nie o to chodzi. Nigdy nie wiesz, kto i kiedy.

cichyszelest

kiedy zaczynałam swoją przygodę z poezją zamieszczałam utwory na onetowskim blogu. wszystko szło pięknie i sprawnie, gdyby nie to, że jakaś nieznajoma mi osoba napisała do mnie, że znalazła mój wiersz na jakimś tam innym blogu. podała adres, sprawdziłam i rzeczywiście. w notce autorki bloga - mój wytwór, z którego jak na tamten czas byłam strasznie dumna. zaczęłam sprawę wyjaśniać, dziewczyna przeprosiła i stwierdziła, że więcej się to nie powtórzy.

a tak to ciężko znaleźć plagiat. nie lubię tego, bo każdy w swoją pracę wkłada serce i przykro jest, kiedy ktoś podpisuje naszą twórczość swoim imieniem. ale zawsze spotka się kogoś kto jest zdolny do złodziejstwa. tak już niestety pozostanie.

killercola

No właśnie to miłe, że ktoś Cię o tym poinformował, zawsze jakaś wiara w człowieka. I że plagiatorka przeprosiła. Wspomniana Anneczka to perfidna bestia - i wiecie, co mnie dziwi? Że nawet nicka nie zmieniła.

Bajkopisarz

Jeżeli chodzi o sprawę Vampire to proponuje pozwać dwie osoby o kradzież własności intelektualnej... Jedyny sposób na walkę z plagiatami. Jeżeli był to liczący się konkurs to może sprawa nie byłaby umorzona ze względu na niską szkodliwość społeczną...

Enigmatyczny

Hien

Wiesz, nie byłabym taka pewna. Natknęłam się kiedyś w mojej ocenialniowej, wątłej karierze na wielką aferę plagiatową. Jedna panienka skopiowała opowiadanie, które było w najwyższym stopniu denne. Odkryta oddała bloga prawowitemu autorowi, ale i blog i opowiadanie wołały o pomstę do niebios.
Nikt nie może być bezpieczny. Nawet autorka Zakazanej Kochanki (fragmenty do znalezienia w temacie Kfiatki, hyhy).

Pierre de Ronsard

Witam!
W renesansie i średniowieczu, kiedy literatura była pisana "ad maiorem..." itp itd plagiaty były na porządku dziennym i raczej nikt się za to nie obrażał Smile

Patrz hasło "Petrarka" i np. Ronsard. Nawet ponoć Dumas splagiatował jedno opowiadanie od Nataniela Hawthorne'a. [z czego Hawthorne się tłumaczył. bo to jego oskarżano]
Dlatego też ja bym osobiście nie przywiązywał wielkiej uwagi, kto i co sobie przywłaszcza. No, ale w dzisiejszych czasach bardziej chodzi o autorstwo i prawa. Nikogo nie bronię.

Pozdrawiam!

Lill

Pierre, wydaje mi się, że nie rozumiesz sytuacji. Owe "plagiaty", o których mówisz, nie były plagiatami sensu stricto, raczej zapożyczeniami - faktycznie, czasem podobieństwo aż biło po oczach, ale wkład własny wciąż istniał. Tutaj zaś mówimy o sytuacji, gdy dziewczyna kopiuje cały tekst z innego forum i wkleja go bezczelnie jako swój, przy czym w jej wypowiedziach widać dokładnie, jak wielki jest rozdźwięk pomiędzy stylem owej panny a stylem, jakim napisano opowiadanie. Nie powiesz mi chyba, że coś TAKIEGO istniało w literaturze i nikt "się za to nie obrażał"?