Decyzja o zostaniu pisarzem

suki-neczka

Kiedy ludzie podejmują decyzję o zostaniu pisarzem?

Może znacie jakieś utwory na ten temat? Macie własne doświadczenia?

aniama87

Zastanawiałam się kiedyś nad tym. Wydaje mi się, że w większości przypadków to nie jest tak, że budzisz się pewnego dnia i myślisz sobie - chyba zostanę pisarzem.
No nie wiem...

Hien

Po pierwsze: na miano pisarza zasługuje osoba wydawana. W tej kwestii decyzję o zostaniu takowym podejmuje się, wysyłając swoje wypociny wydawnictwu i to one decydują, kto tym pisarzem (często niesłusznie) jest.
Zaś co do drogi pisania... nie sądzimy, by można było ją sobie wybrać. Kiedyś zaczęło się pisać - zwykle wcześnie - i kwestia raczej w tym, jak serio się owo pisanie traktuje.

hundzia

Pisarzem zazwyczaj zostaje się z przypadku Razz

Wysyła opowiadanie na konkurs i O.O - wygrało... Stamtąd jest już z górki. Trza tylko bardzo uważać, by do dna nie dobić i pozostać na tych skał góroszczycie Very Happy

Pierre de Ronsard

Ja wygrałem raz ulubiony film na DVD. Wysłałem minirecenzję filmową, a recenzji przecież pisać nie umiem, nigdy nie pisałem i nie napiszę. Zgadzam się więc z przedmówczynią, że można zostać kimś lub dostać coś z przypadku.
A pisarzem chyba nie będę nigdy, jeśli wierzyć w definicję Malarii. Jakoś nie ciągnie mnie do wydawnictw Smile

hundzia

Hien

Chyba mówimy innymi językami.

hundzia

Marmolada

W tym pytaniu chyba jednak chodzi o osobistą decyzję, bo na decyzję wydawnictwa, jak wiadomo wpływu się nie ma. Wydaje mi się, ze po prostu trzeba to czuć. Tylko tyle, albo aż tyle. W pewnej chwili człowiek sobie uświadamia co chce robić w życiu, a jak na prawdę che to robić to do tego dąży.

Mefatiel

Jeśli o zostaniu pisarzem (strasznie wielkie słowo) decyduje się dla celów czysto zarobkowych, moim skromnym zdaniem nie ma to sensu. Rzadko kiedy twory pisane na siłę wnoszą coś ciekawego. Poza tym, na to miano trzeba zasłużyć, jak wspomniała Malaria.
Skoro mówimy o osobistej decyzji. Hm. Jak wspomniałam w nawiasie - pisarz to wielkie słowo. Na pewno nie powinno się do tego podchodzić "łoop, będę pisarzem, bo to takie dżezi". Kiedy zaczynamy swoją przygodę z pisaniem (nie jako byt pisarza, tylko jako istotka, która lubi tworzyć), kierujemy się zainteresowaniem i tym, co sprawia nam przyjemność, a co z tego wyniknie to już inna sprawa.
Podsumowując: nie decydujemy o zostaniu pisarzem, tylko możemy się nim stać po tworzeniu dla przyjemności albo nie.

(Jestem zmęczona, mam nadzieję, że ma to choć odrobinę sensu.)

Marmolada

No ale co innego jet pisać sobie dla przyjemności z myślą, ze wszystko trafi pod poduszkę a co innego pisać dla innych. Fajnie to Irving opisuje w swojej ostatniej powieści. Jego bohater po prostu czuje, ze chce być pisarzem i już. Trochę się tego na początku wstydzi ale innej opcji nie rozważa, bo wie, ze to jego droga życiowa.

WorldOfDreams

Lill

Uważam, że pisarz to rzemiosło, ale też talent. Nie ma czegoś takiego jak "profesjonalizm" pisarza, chyba że mówimy o tak technicznym aspekcie jak poprawność gramatyczna, ortograficzna, interpunkcyjna. Bez talentu jest się po prostu zdolnym rzemieślnikiem.

Hien

Nu, Lill. To samo jest ze słówkiem "artysta". Nas mierzi, gdy pacykarze tak się nazywają, a odmawia się tego określenia osobie bez malarskiego wykształcenia, bo to tylko amator. Pisarz też, kurde. Mnóstwo gryzipiórków i grafomanów dostaje to szlachetne miano, a sporo osób z dużym potencjałem nawet nie próbuje publikować z różnych powodów.

Pirusz ładnie to ujęła - że możemy się stać pisarzem po decyzji o pisaniu hobbystycznym. Tak mimochodem.

Pierre de Ronsard

Ktoś kiedyś pisał tutaj, że na miano PISARZa zasługuje osoba wydawana Smile