Choroby psychiczne a twórczość

vyvy

Czy choroba psychiczna sprzyja kreatywności?
Czy teksty pisane przez osoby chore są lepsze/inne/ciekawsze/oryginalniejsze? Znani są przecież chorzy psychicznie pisarze, min. Virginia Woolf, Jerzy Kosiński, Sylvia Plath, Edward Stachura.
?
?

Hien

Choroba psychiczna... yh. Nie lubim tego całego boomu na depresje, załamania nerwowe i inny szajs, który ludzie sobie wymyślili, by tylko mieć wymówkę, by nie wziąć się samemu w karby i usprawiedliwić swoją życiową nieudolność. I to faszerowanie psychotropami z powodu byle niezadowolenia. Szczerze mówiąc nawet nie wiemy, czy czytaliśmy autorów chorych psychicznie, bo nas to po prostu nie interesuje, czy zostali uznani za wariatów.
Chyba że mówimy o Freudzie czy o Nieztschem, gdzie wyłazi na wierzch wyraźnie, że coś z tymi panami było nie tak. Szklany klosz Sylvii Plath na nas aż takiego wrażenia nie wywarł, nie było w nim nic szczególnie rzucającego się w oczy jako przejaw skrzywionego postrzegania.

vyvy

"Nie lubim tego całego boomu na depresje, załamania nerwowe i inny szajs, który ludzie sobie wymyślili, by tylko mieć wymówkę, by nie wziąć się samemu w karby i usprawiedliwić swoją życiową nieudolność. I to faszerowanie psychotropami z powodu byle niezadowolenia."
oczywiście, że są ludzie, którzy zupełnie niepotrzebnie faszerują się psychotropami, a ci naprawdę chorzy nie leczą się, i kończy się jak kończy.
nie można tutaj generalizować i mówić, że ludzie sobie wymyślili załamania nerwowe, bo to tak jakby powiedzieć: ludzie wymyślili sobie grypę i tym podobne, by wylegiwać się w łózkach i odpoczywać od pracy/szkoły.

Edit:a Freud był psychiatrą. to że był twórcą psychoanalizy nie świadczy o tym, że był chory psychicznie.
czy każdy psychiatra jest chory psychicznie?

robinson_c

vyvy

Kreatywność a choroba maniakalno-depresyjna

[link widoczny dla zalogowanych]

Kto chce może poczytać Wink

Starlicker

Cóż, choroba psychiczna wzmaga bardzo silne emocje wśród twórców, a jak dobrze wiemy, uczucia to chyba najważniejsze, co towarzyszy pisarzowi. Trochę zgadzam się z Malarią - jest pewna granica w wykorzystywaniu własnych "demonów" w celu pobudzenia swojej weny twórczej, tutaj też można wyróżnić lepszych i tych gorszych, niczym nie wyróżniających się od innych artystów.

Hien

roślinawędrowna

Bez psychotropów parę dni wiłam bym się w bólu wywołanym przerażeniem, rwąc włosy, krzycząc jak opętana, a potem organizm by wysiadł, bo nie mógłby zaznać ani chwili odpoczynku, nękany. Bardzo dziękuję, sama zdecyduję, czy chcę żyć, czy nie. Psychotropy są potrzebne w przypadku schizofrenii, przynajmniej tak ciężkiej jak moja, może są inne przypadki, kto wie.
Edit: Zresztą o co tu się kłócić, psychiatrzy sporo widzieli i to wiedzą i tak ; )

Hien

Jesó, mówiliśmy, że tak było przed ich wynalezieniem, no. Jak są ci potrzebne, to są i tyle. Nam chodziło faszerowanie psychotropami ludzi, którzy są po prostu zbyt leniwi, by cokolwiek ze sobą zrobić czy też wolą zwalić swoje lenistwo i nieudolność na chorobę psychiczną czy też nie jest to nic tak poważnego, by ich z życia wykluczało. Przecie napisaliśmy - nie wyrabiasz, bierz. Schizofrenia to zła rzecz, nijak się ma do wspomnianych przez nas wcześniej diagnozowanych z byle powodu depresji i załamań nerwowych, które nijak mają się do prawdziwej depresji czy załamania. I nie dotyczy to tylko wymyślania sobie chorób, ale masowego stawiania wydumanych diagnoz przez psychiatrów.
Czytać ze zrozumieniem, nie chce mi się pięć razy powtarzać tego samego, tylko dlatego, że z całego postu w oczy się komuś rzuciło jedno, straszniście kontrowersyjne zdanie wyrwane z kontekstu. Grr.

Antuanette

Hm... coś faktycznie jest w tym, że choroby psychicznego uaktywniają jakby w człowieku większe emocje i wrażliwość, która zwykłym "zjadaczom" chleba jest po prostu obca. Pewnie dlatego wśród kultowych dziś, już nieżyjących autorów jest tylu wariatów...
Wink

Mad Len

Roślino, schizofrenia to poważna choroba i branie na nią leków jest naturalne;) Ale Mal ma trochę racji, jak się rozglądam dookoła, to mam wrażenie, że zrobiła się wręcz moda na depresję. Znam przynajmniej kilka osób, które wiecznie są w depresji i uwielbiają wręcz to okazywać, naprawdę nie mając ku temu powodów. Eksponat pierwszy: dziewczyna niebrzydka, z dostateczną ilością pieniędzy, na studiach, które lubi, z mnóstwem znajomych, a uwielbia narzekać bez powodu i dostaje histerii i/lub wpada w czarną depresję na parę dni jak ktoś sam mając na głowie prawdziwe problemy nie ma dość sił aby ją przez całą noc pocieszać, bo chce iść spać (i faszeruje się lekami, od których chudnie, a potem płacze, że chudnie). Eksponat drugi: panna ładna, bogata, z łatwością nawiązująca kontakty, depresja półroczna, bo nie lubi jej chłopak... I takie przykłady mogłabym mnożyć;p Chociaż znam też kobietę, która miała taką prawdziwą depresję, gdzie bez leczenia mogłoby skończyć się niewesoło, a później jakoś się z niej wykaraskała i zaczęła cieszyć się życiem. Ale to chyba bardziej do kafejki taki temat by pasował;p

Nie uważam, żeby istniał jakiś związek między chorobą psychiczną a zdolnościami twórczymi. Jest paru znanych pisarzy, którzy mieli jakieś tam depresyjne skłonności i napisali coś dobrego, ale jest jeszcze więcej pisarzy w pełni zdrowych umysłowo, którzy też tworzyli wiekopomne dzieła. Jak dla mnie nie ma tu zasady, ot co. Sądzę, że częściej taka choroba/depresja/nerwica i tak dalej wykańcza człowieka niż dodaje mu weny twórczej.

Pierre de Ronsard

No cóż, Emile Nelligan był dobrym poetą zanim dopadła go choroba psychiczna. Później był tylko strzępkiem człowieka i żadnym twórcą. Tak więc nie ma co przeceniać możliwości chorób psychicznych i ich wpływu na artystów.

Antuanette

ale lekceważyć ich też nie wolno:)
Ilu ludzi, tyle przypadków

albercik7

To jeszcze zależy, co masz na myśli pisząc o chorobie psychicznej i o jakiej chorobie myślisz. Sa choroby praktycznie uniemożliwiające pisanie albo raczej czytanie, tego co zostało przez osobę chora psychicznie napisane. Są też teksty bardzo ciekawe wychodzące spod pióra osób z melancholią, nerwicą czy schizofrenią.

suki-neczka

Odwiedzając koleżankę z załamaniem nerwowym napatrzyłem się na rózne przypadki. M.in.: rozdwojenie jaźni u młodej kobiety- inspiracja na niezła powieść, koleś, któremu wydaje się, ze jest archaniołem Gabirelem, inny michałem Aniołem... coś w tym może być... Patrząc na Petrarcę czy Kochanowskiego też można odniesć wrażenie, że pogranicze depresji bywa twórcze.