Schizofreniczka [M]

cheeza

Wyjątkowo miniaturowa miniaturka.. Jedna z pierwszych powstałych w mojej krótkiej literackiej przygodzie, ale nadaj jedna z ulubionych, którą dażę wyjątkowym sentymentem..

Lodowate krople szastały jej twarz. Gardziły nią. Każdym styknięciem się z linią jej chłodnej i zobojętniałej skóry. Potępiał ją. Umysł, żyjący oddzielnie, własnym torem... Jadąc wzdłuż opuszczonych ogródków działkowych, udaje że pali. Jednak trzymany w dłoni papieros zgasł, wraz z pierwszymi symptomami deszczu. Wiatr szeleścił liśćmi i jej włosami, niby tak samo, lecz z większym obrzydzeniem. Kolory w głowie i tak były ciekawsze... Bez nich świat jest nudny, bez tego wielobarwnego monopolu. Nie zwróciła uwagi, gdy dotarła do autostrady. Zagubiony po drodze niedopałek, odebrał wszelkie uczucia. Została sama. Poza rzeczywistością. Gorejący płomień raził ją po oczach, lecz szła w jego kierunku nadal, nie zmieniając tępa. Równo i miarowo jak rytmiczne werble na państwowym pogrzebie. Zwabiona blaskiem i otaczającą aurą, chciała go pochwycić, dosięgnąć. Ogrzać się w tym blasku piękna, poczuć go na sobie. Mokre strąki włosów przyklejały jej się do skroni. Rozwiązane sznurówki zdezelowanych trampek kąpały się w przydrożnych bajorach, a w jaśniejących oczach dostrzec można było szaleństwo. Obrazy były piękne, a te świetliste punkty takie nadludzkie a tak bardzo dostępne. Wystarczy pochwycić... Złapać. Zbliżające się gwiazdy i towarzyszący im hałas. Powrót utraconej świadomości. Za późno. Pisk hamujących opon, ślady na mokrym asfalcie. Strach w jednych oczach, szaleństwo w drugich... Ostatnie spotkanie...
Leżące na szosie ciało oświetlały gwiazdy, wiatr zgarniał włosy z twarzy, deszcz zmywał brunatną ciecz...
Nikt nie pamiętał imienia, nikt nie zapytał o wiek. Wyryte w pamięci pozostały jedynie oczy, wpatrzonej w nicość schizofreniczki...

van Gogh New

Muszę stwierdzić, że właśnie się załamałem... Gdzież są przecinki? A wielokropki? Mój Boże! Wielokropek to TRZY kropeczki, a nie dwie! Może dla kogoś takie błędy nie są zbyt rażące, ale zdecydowanie wpływają na odbiór tekstu... Popraw to, błagam!
Tekst sam w sobie bardzo mi się spodobał. Niemalże taki kolaż odczuć bohaterki... Mniam Laughing

Czyta się to z głębokim przejęciem - a przynajmniej ja tak to czytałem. Tylko jednego bym się w tej miniaturce doczepił... Tak po prostu ta świadomość powraca? Bez jakiegokolwiek bodźca? Właśnie tego mi brakuje (prócz poprawnej interpunkcji) do pełnego spełnienia Wink

kamil2109

kolejny tekst na podobny temat muszę cie zapytać czy ty nie masz czasem myśli samobójczych? ;p Wink

bo czytam twoje kolejne opowiadanie i piszesz no może nie koniecznie teraz o samobójstwie ale cały czas o śmierci ;p a poza tymi znakami interpunkcyjnymi jak zauważył kolega powyżej tekst jest nawet dość dobrze napisany, pomijając że trochę za krótki jak na opowiadanie.....