zamilkłem

siddhartha777

miotany sprzeczności granicą

pochylam głowę czasem

pana nie znając już wcale

rozbiły się myśli o skałę

wiatrem północnym powiane

gdy pana ujrzałem

zamilkłem

Enigmatyczny

Z góry przepraszam za moje słowa, ale do głowy po prostu nie przychodzi mi nic innego - czy ten wiersz traktuje o zagubionym psie? Ewentualnie pasowałoby mi stwierdzenie, że chodzi o człowieka wołającego do tego Pana Niebiańskiego, ale wtedy musiałbyś użyć wielkiej litery. Kiedy już się będziesz naśmiewał z mojej interpretacji, wiedz, że nigdy w tym jakiś dobry nie byłem. Wink

Do głowy nie przychodzi mi nic więcej. Wiersz prosty. Mam wrażenie, że chcesz w nim się odnieść do uczuć, ale nie do tych drzemiących w sercu, lecz tych odległych, które ciągle pozostawiają zakryte, i o których trudno cokolwiek mówić. I kompletnie nie wiem, skąd mi to do głowy przyszło.