x

ZŁAMANA

Gdy wyrok Boży zawisł znów
Brakuje łez brakuje słów
Gdy promyk słońca znowu zgasł
Gdy nie ma Jego blada twarz
Gdy usnął anioł co strzec cie miał
Zaczynasz mówić, że dosyć masz

A oni szli tacy mali
Wiedząc co ich czeka
Że piec nie ogrzeje, że spali
Że chleb nie ocali
Patrzyli smutnie na kraty
Dumnie kroczyli aby zlec
Popioły rozwiał wiatr zapomnienia
Krwi ślady zmył już deszcz

Agatelle

W czasie czytania zgrzytały mi nieco te inwersje niczym piasek między zębami. Mam wrażenie, że rymy są utworzone na siłę. Ale to tylko moja osobista sugestia.
Za to tematyka bardzo przypadła mi do gustu. Widać wyraźnie motyw przemijania w nawiązaniu do pokolenia wojny. Choć nie jest dość odkrywczy, bardzo miło mi się czytało ten wiersz.

Pierre de Ronsard

Ten "x" to jakiś ideogram? Krzyżyk postawiony na jednych i drugich. Gloryfikowanych i wzgardzonych. Rymy męskie strasznie mnie odrzucają. Piękna linearność i przemyślane wykonanie.
Ostatnia linijka pierwszej zwrotki burzy ośmiozgłoskowiec. W drugiej 8-6-9-6-8-8-10-6. Wątpię, żeby to nie było przypadkowe. Inaczej czytałoby się ten wiersz jako twór rytmiczny.
Piec, który nie ogrzeje, ale spali. Nadinterpretacja dobrych intencji, przeliczenie się, niedokładny pomiar sił i zamiarów lub... zdrada. Pomysł, dzięki któremu czytelnik jest zmuszony do myślenia. Krew zmyta przez deszcz, motyw deszczu, który zmywa, obmywa, podmywa, wymywa etc. jest na miejscu, ale to już któreś użycie, niezbyt odkrywcze. Powielam opinię u góry. Deszcz... przydałaby się metafora, jako paralela "wiatru zapomnienia".
Ładna byłaby z tego pieśń, nawet patriotyczna, jak zauważyła Agatelle. Ale gdzie tutaj przemijanie, Bóg raczy wiedzieć. Raczej konflikt pokoleń Wink

Niedocenienie i zapomnienie. Każde pokolenie jest słabsze (m.in. fizycznie) od poprzedniego, pamiętajmy o tym. Dobrze, że nasze pokolenie nie musi porównywać się na siłę z tamtymi, że nie kroczymy smutnie i dumnie (czy to się nie wyklucza?), że mamy mniejsze problemy. To nasze szczęście lub ich pech, do wyboru.

Agatelle

W sumie masz rację. Teraz to widzę, jak się bardziej wczytałam w wiersz. Obecne pokolenie zapomniało o odwadze swoich przodków, dlatego wystarczy małe niepowodzenie, by je zniechęcić.
Ale, żeby tak było wartości, które dawne pokolenia uważały za priorytetowe musiały przeminąć, bo nie zostawili po sobie nic.
"Popioły rozwiał wiatr zapomnienia
Krwi ślady zmył już deszcz"
Może to jest nadinterpretacja, ale ja tak rozumiem ten wiersz.