syjamskie dni

Mała_mi

odmierzam okresami
miesiące szybkonogie
przelewają się między
zdziwionymi udami

syjamskie dni zroślaki
jak koty są bezszumne
złączone jednym mózgiem
symetrycznie wtórne

kasieńka

Pierwszy wiersz jaki czytam tutaj po dość długiej przerwie, no i cóż... muszę przyznać, że ciekawy.

Powiedziałabym, że w zamyśle autora miała to być spontaniczna refleksja filozoficzna współczesnej kobiety. A stwierdzam, że kobiety... no cóż ze względu na pierwszą strofę. Uświadamia sobie, że minął kolejny miesiąc dopiero gdy stanie się coś co stać się musi podczas kobiecej egzystencji - no, zakładamy, że musi. I wtedy zdaje sobie sprawę, że wszystkie dni są takie same, umykają niewinnie jakby nigdy nic, a na dobrą sprawę nic nie wnoszą, nic się nie dzieje, nic w jej życiu nowego, ciekawego. Wszystko niemalże identyczne, dotyczące jednej osoby. Taka monotonia życia. Życia, które na dobrą sprawę ucieka jej przez palce - bezszelestnie, bezszumnie. Brawo. W tak krótkim tekście zamieścić tyle treści i tak głębokie przesłanie.

Oprócz tego tych kilka neologizmów dodaje uroku. Bardzo rzuca się w oczy pierwszy wers drugiej strofy 'syjamskie dni zroślaki'. Na początku pomyślałam, że to nieudany zabieg, ale momentalnie zmieniłam zdanie. Taki ostry akcent. A właściwie śliski. Bo 'zroślak' kojarzy mi się nie wiem czemu z połączeniem 'ślimaka' i 'maślaka'; co ma symbolizować beznadziejność tej sytuacji, że wszystko jej się z rąk wyślizguje właśnie - aczkolwiek to może być już moja nadinterpretacja, do której niestety mam tendencję.

Podoba mi się. - na koniec takie 'konstruktywne' zdanie Razz

Pozdrawiam, kasieńka Smile