Rytm świata

Agyness5

O dźwiękach dnia codziennego i niecodziennego, oraz o emocjach jakie im towarzyszą

Tonę! w szumie, tupocie, dźwiękach
W muzyce świata tkwi moja męka
Jestem sama, a ludzie tak blisko
Stuki, jęki, jakieś wyzwisko

Męczy mnie to! chcę być sama!
Ich kłopoty, nie obchodzi mnie to!
Chcę być sama!
Od dzwięków się nie wyzwolę
Pretensje, żale, lamenty
Powoli wiercą mi w duszy otchłanie
A gdy ja płaczę, nikt nie słyszy mojego wołania.

Pogrzeb - minuta ciszy
Sen - bezgłośny choć słyszysz
Koniec utworu - moment przed burzą
oklasków, które w krople deszczu
przechodzą, we łzę na policzku o brzasku
Gdy wschód słońca rozedrze krzyk mewy
i kropla na dno jeziora opadnie.
Gdy emocje wygładzą się, znikną
i w oddali umilkną dzwoneczki
poczuję się spokojna lecz pusta.
Odejdę i tego również nie usłyszysz.

kasieńka

Ja uważam, że każdy utwór żyje własnym życiem (no może jeszcze trochę życiem autora ;p). I ten również ma swoje własne, odrębne, no ale mniejsza o to, bo odchodzę od tematu, a nie mogę. Twój utwór bardzo mi się podoba ze względu na to, że użyłaś wielu przenośni, a jednocześnie nie zrobiłaś z tego niezrozumiałego bigosu. To ważne Smile

Przekaz jest jasny. Treść ciekawa, bo to nie kolejny wiersz o miłości bądź śmierci (nie żebym ich nie lubiła. Są piękne!). I to tyle z mojej strony. Życzę dalszych sukcesów!