rozczarowanie

Broszka

"rozczarowanie"

wpinałeś mi we włosy
nabyte na wyprzedaży
mądrości i ekscesy
a ja je wyrywałam
wraz z pękami awangardy
bo przecież ty kochałeś
nieład artystyczny

10.09.08

roślinawędrowna

Wiersz ciekawy i zachęca do wgryzania się w niego (przepraszam za skojarzenie z owocami na avatarze Razz

).
Dziesięć minut później... Chyba zrozumiałam wskazówkę w tytule. Smile

To nastąpiło po kolejnym ujrzeniu treści w inny sposób. Niesamowite, ale przez długi czas wydaje się, że jest to tylko wiersz o miłości do artysty, no ale dopiero później można zmiarkować, że on jest artystą przede wszystkim i jest tym oszołomiony, no i niekorzystnie się zatracił. Chociaż może to ironia z tym rozczarowaniem. Można się trochę pogubić i to zastanawia. Z resztą nigdy nic nie jest jednoznaczne w życiu...
Zdecydowanie dobór myśli, słów jest nastrojowo artystyczny i to daje uroku wierszowi. Każdy wers jest magiczny. Bardzo mi się podoba! Smile

Hien

Ja natomiast mam wrażenie, że chodzi o pseudoartystę. Te mądrości i ekscesy z wyprzedaży. Trochę jakby ironizowanie na taki artyzm na siłę, jakby podmiot liryczny spodziewał się artysty, a odkrył, że to tylko pozer i tym jest rozczarowana.
Ale jest dobrze. Niemniej jednak nadal brakuje mi chociaż rytmu. Poza drobnymi jednak narzekaniami, których nie serwować nie potrafię, wiersz, chociaż króciutki, podoba mi się.

Broszka

Już poraz n-ty słyszę o rytmie, tylko, że za bardzo nie wiem na czym on polega.
Z zamierzenia ma to być biała proza, więc na takie detale jak struktura nie zwracam uwagi, ale jeśli możesz to wyjaśnij pojęcie 'rytm'.^^

Hien

Chodzi mi o to, by wiersz, gdyby nie znaczenie słów, był monotonny. By była taka liczna sylab w wersie, takie akcenty, by sprawiał wrażenie stałości i spokoju. Nie wiem, no. Tak jak w muzyce jest rytm, tak w słowach też powinien być, jeżeli ktoś chce stwarzać wrażenie stałości - a dobry wiersz nie powinien swoją strukturą sprawiać wrażenia, że zaraz się rozsypie albo słówka poulatują do nieba jedno po drugim. Takie coś rozprasza, utrudnia odbiór.

Broszka

1.
wpinałeś mi
we włosy
nabyte na
wyprzedaży
mądrości i
ekscesy
a ja je
wyrywałam
wraz z pękami
awangardy
bo przecież
ty kochałeś
nieład artystyczny

2.
wpi-na-łeś mi we wło-sy 7
na-by-te na 4
wy-prze-da-ży mą-dro-ści 7
i ek-sce-sy a ja je 7
wy-ry-wa-łam 4
wraz z pę-ka-mi awan-gar-dy 7
bo prze-cież ty ko-cha-łeś 7
nieład artystyczny

Bo rozumiem, że o to mniej więcej chodzi?

Hien

Nie do końca. Ale owszem, rytm w większości opiera się na liczbie sylab w wersach, ale też i na akcentach. Ta wersja wiersza jednak jeszcze mniej mi się podoba, zbyt poenterowane. Pierwsza wersja jest ładna, lepiej jej nie zmieniać. Ale polecam zwrócenie uwagę na rytm przy pisaniu czegoś następnego. Czasami białej gorączki można dostać.
Wiesz, żeby utwór po prostu sprawiał wrażenie, jakby mógł stanowić rytm do piosenki, żeby był harmonijny i spokojny.

Bella

Capnęłam. - Krótko jakoś. Ugryzłam drugi raz. - Muszę to przemyśleć.
Ogólne wrażenie raczej dobre. Mnie rytm pasuje, może dlatego, że strasznie kocham się w Herbercie, a poeta ten rytmu używał dosyć różnie.
Taki krótki, romantyczny, trochę spontaniczny. Taki artysta, może trochę udawany, trochę sili się na artystę, i jego kochanka, może sztuka, może muzyka, któraś z dziesięciu obecnych muz (nie zapominajmy o telewizji drodzy Państwo). Mam wrażenie, że chodzi o stworzenie wielkiego dzieła, o wielkie zamiary, pomysły. I o to, że dzieło jednak spaliło na panewce. A sztuka jak zawsze - zawiedziona.