Prozaik

Gothi

Boże – jak możesz tak nas pisać
powieść ludzkości na żółtym papierze
czy nigdy wiary Ci nie brak
bo ja Panie już tak trochę nie wierzę

Pisarzem jesteś o Panie
a jednak nas nie wydałeś
wciąż tkwimy w rękopisie
ledwo notatki kawałek

I lirykę próbujesz wplatać
w szarą prozę życia
choć wpływa tylko między uda
i jest taka… codzienna

Jak to jest że Ty tak możesz
podczas gdy my już nie
masz ambicje a może
po prostu nudzisz się?

Hien

Ładnie, prosto, ale dość zgrabnie. Tylko trzecia zwrotka taka ni z tego ni z owego nierymowana, trochę zakłóca mi pozytywne wrażenie. Wiersz zdaje mi się też lekko chaotyczny, i, jak zawsze, bardzo brak mi interpunkcji, ale chyba w wypadku wierszy muszę znieść, że nie jest wymagana.

sema

A mnie osobiście ta próba poetycka się bardzo podobała Smile

A mnie osobiście twoje komentarze podobałyby się bardziej, gdyby nie były takie krótkie... Mad

Obłoczek

Bardzo mądre.
Widać w tobie bunt, żal.
Lubię gdy uczucia przejawaiają sie w wierszu.
Gratuluję tego czegoś Very Happy