Pragnienie pokuty

rootsrat

Pragnienie pokuty

nieprzespane noce zmieniają
jaskrawe poranki w blade wieczory
łatwo jest wtedy pomylić niebo z bogiem
- gdy godzina niczyja i świat czarno-biały

wtłaczam się w sen miękkością poduszek
mój anioł stróż jest made in china
znad miski z ryżem czuwa przy łóżku

czasem upija się samotnie
włazi z bełkotem pod kołdrę
i przytula jakby się bał
że niebo mu spadnie na głowę

podnoszę wtedy palec
skaranie boskie z tobą mówię
i nic - nawet szlag mnie nie trafia

Leeds, 17-18.05.2010

Jacobus

Wiersz oryginalny, nawet trochę prowokujący wizualnie, zwłaszcza w pierwszej i drugiej strofie, co zachęca do przeczytania całego, potem jednak nudzi. Niezbyt mi się podoba. Przykro mi- nie tym razem.