POLNA GRUSZA

czarnulka969

,,POLNA GRUSZA"
Dziś znów zobaczyłam tę gruszę z młodości.
Stoi tam sama jak ja w samotności.
Pamiętasz kochany? Gdy wiosną wczesnym wieczorem...
Pod polną, kwitnącą gruszą żeśmy na siebie wyczekiwali?
Pamiętasz tę magię, tajemnicę chwili?
Tacy młodzi żeśmy byli...
Te słowa mówione szeptem.
Dłonie szukające przez gałązki Twych dłoni.
I niezapomniany gruszy kwiatów woni...
A ona w milczeniu nas wypatrywała.
Gdy pod nią do siebie się tuliliśmy, szumiała.
Jakby rozumiała.
Jakby wiedziała.
Gdy nie dane nam było ujrzeć siebie.
Pływaliśmy marzeniami po niebie.
O miłości, tęsknocie pisaliśmy.
W jej korze listy do siebie skrywaliśmy.
A teraz? Nie ma już nas...
Dawny to czas...
Lecz ona nadal rośnie tam...
I widząc ją, łzy w oczach mam...
Jest niemym świadkiem tej młodzieńczej miłości.
I zawsze polna grusza w mym sercu gości.

Gothi

Nie podobały mi się rymy... Za proste mi się wydawały [tak samo robię i nie mogę jakoś się tego oduczyć, więc jak najbardziej rozumiem].
Pomijając to. Podoba mi się nieregularna kompozycja, emocje, dynamika. Choć temat oklepany, to wszystko "się dzieje", żyje w jakiś sposób.
I tytuł. Też fajny =]
Wydaje mi się, że stać Cię na coś naprawdę dobrego.

Mad

Jeśli chodzi o "oklepany temat" to do tej kategorii można wpakowac naprawdę bardzo, bardzo wiele tematów. A w rzeczywistosci każdy wiersz chocby i na ten sam temat jest inny i ma swoją wartośc.

A tak poza tym mi się podoba, nawet bardzo. Od razu widzę białą kopertę schowaną pod naderwaną grubą korą wiekowej gruszy. Ahh...
Tak. Zdecydowanie mi się podoba. I czyta się jakoś lekko...