kap kap kap

Mała_mi

kap kap kap
to spadają krople złotych gwiazd
kap kap kap
nie to tylko dziura w dachu
a pada deszcz
zwykła skisła codzienna rzecz
kwaśne krople wrzynają się
pomiędzy strop
i wpadają do blaszanej misy
kap kap kap
brzęczy metaliczny strach

Hien

No cóż, może to zakrawa na nieuczciwe komentowanie, ale hiena nie miała ochoty zabierać się za niczyje inne wiersze. Hiena nie chce sobie nastroju psuć, a po Małej Mi spodziewa się, iż nie zepsuje hieniego nastroju. I słusznie zresztą.
Chociaż do wiersza hiena mogłaby mieć sporo różnych "ale" - jak chociażby niepotrzebne "nie" w czwartej linijce. Bez interpunkcji wygląda to niezbyt dobrze, a i bez tego "nie" byłoby zrozumiałe, iż są to dwa punkty widzenia - taki realistyczny i taki... no... wyobraźniowy, o. Taki, jak to artyści, mądre dzieci i inne takie stworzenia lubią. Ładnie tutaj ukazana ta sprzeczność, ale wydaje mi się, że można byłoby wiersz nieco rozbudować. Obecnie sprawia mi wrażenie raczej szkicu niż wiersza. Do pełni ładnego dialogu dwóch nierozumiejących się wzajemnie sposobów postrzegania, dodałabym jeszcze jedną kwestię wyobraźni i jedną realizmu. Na razie jest krótko i trochę... hm, łyso.
Hm. Ale faktycznie dźwięk kapania do blaszanej misy jest trochę przerażający. Hiena go nie lubi.

Pierre de Ronsard

Megalohienizm jakiś? << Brzęczy metaliczny strach >>, to taka całozdaniowa onomatopeja, która oddaje charakter wiersza. Nieskładne, z rymami i bez, ze złym doborem słownictwa. Otóż 'spadają krople złotych gwiazd' - zbyt łatwe, przewidywalne i banalne VS 'skisła codzienna rzecz' - kontrast nie wyszedł, bo są to zwykłe słowa, z nieudaną metaforą, po prostu nie udało się podtrzymać estetyki. Chociaż druga część pozwala mi zobrazować sytuację i świat przedstawiony. Poza tą jedną wadą, że wiersz jest brzydki i z pozoru prosty, kiczowaty, nie mam więcej pretensji. Skłania on bowiem do myślenia, pokazuje, że jest wielką metaforo-parabolo-alegorio-metonimią. Za to plus, za wykonanie minus.

Złote gwiazdy nie mają racji bytu. Wolałbym coś z konstelacji i ulewy drogi mlecznej. Przerobić formy czasownikowe i przeczytać od tyłu - zdecydowanie bardziej tajemniczy utwór.