Gitara

Nekromanta BOOM

GITARA

Tuż przy ścianie leży gitara
Stara, brudna, niechciana, zapomniana
Leży i wspomina dawne chwile
gdy lekcji muzyki było co niemiara

Jej struny jak żyły
Progi niczym kręgi
Wąska w talii
Szeroka w ramionach

I tylko jakby kurz na niej ciążył,
Pozostał kawałek żółtej wstęgi
Niegdyś prezent dla Julii, dla Natalii
Dziś jedynie staroć

Nie ma komu grać
i nie ma na czym grać
Stara gitara już spróchniała
Struny zapomniały swoich nut
i nie wydobyły dźwięku z ust
Umarła... i nikomu szczęścia nie dała

Hien

Na początku jeszcze próbujesz rymować, ale później to już co chce, to się dzieje. Tak jak i wiersz o głąbie, ten kojarzy mi się z czymś, co nawet nie jest nędznym hip hopem.
Nie sądzisz, że można napisać ładniej? Dla mnie to brzmi okropnie prozaicznie, jak pierwsze moje wiersze, gdy miałam osiem lat i napisałam koszmar pijanego wierszoklety o samotności i samobójstwie.

Broszka

Zeczywiscie jakas nedzna odmiana hip-hopu, o braku sensu i totalnej banalnosci(przekazanej w nieprzyjemnej formie) nie wspomnę.