Przełomowe momenty[NZ/M]

Broszka

(tak w sumie to nie wiem jaka to powinna być kategoria; M- bo krótkie, NZ- bo nie zakończone)

Przełomowe momenty.
Prolog
U nas wszystko jest absurdem. Chorym, nierealnym nonsensem, z którym już zdążyłyśmy się pogodzić. Bo tak naprawdę jesteśmy tylko zachwyconymi własną nieporadnością, nastoletnimi dziewczynkami, z przerośniętą ambicją i zbyt wielką ochotą na tę cholerną odrobinę dorosłości.
Kiedyś było nas więcej- w sumie cztery małe, porcelanowe laleczki; my- z wymalowanym na twarzy strachem, podpiętymi czerwonymi kokardkami kucykami i markowych dżinsach z maleńką dziurką na kolanie, przedartych podczas wspinania się po drewnianym płocie.
Zawsze trzymałyśmy się razem, bawiłyśmy wspólnie lalkami, czytałyśmy książki, później uciekałyśmy z lekcji i chowałyśmy się w ciasnych i ciemnych magazynach za sklepem obok szkoły. Wspólnie też kopałyśmy piłkę, i wybuchałyśmy śmiechem na widok, patrzących na nas z politowaniem, chłopaków. Gotowe byłyśmy wskoczyć za sobą w ogień, wylać niezliczone ilości łez z tęsknoty, zabić wzrokiem każdego, kto ośmielił naruszyć się panujący skądinąd spokój i harmonie. Nie miałyśmy przed sobą tajemnic; byłyśmy my i nic nie mogło nas złamać ani rozdzielić, gdy trzymałyśmy się kurczowo za wypielęgnowane dłonie.
Nie widziałyśmy dzielących nas różnic, których w ostatnim czasie namnożyło się zbyt wiele.
Teraz się podzieliłyśmy, autodestrukcja naszej przyjaźni przyszła sama, niewiadomo skąd, chociaż klarowna nie jest do tej pory. Chcecie nas poznać? Dowiedzieć się, jakimi ścieżkami najniebezpieczniej jest wkraczać w dorosłość? Chcecie dotkać naszej ówczesnej głupoty, dziwkarskich zapędów i zgoła niezgorszych zamiarów? Jeśli tak...czytajcie dalej, jeśli nie...kliknijcie krzyżyk u góry i, wstając z fotela, puśćcie na cały regulator jakąś dobrą, hip-hop -ową nutę. Może to wyjdzie wam na dobre.

Hien

Tylko opowieści mieszczące się w jednym poście można uznać za miniaturę. Wszelkiej maści wieloczęściowce do NZ lub Z w wypadku umieszczenia na forum całości.
Myślniki - przed nimi także musi być spacja.
Brak ogonka przy "harmonię".
Po wielokropku spacja.

Bajkopisarz

Dziwi mnie, że niektórzy mają jakiś wzór matematyczny na dobre opowiadanie... 1/3 tego, czy tamtego, pomnożona przez 3 i podniesiona do drugiej potęgi będzie stanowić dobry rozdział... większych niedorzeczności to w życiu nie słyszałem...

Co do samego tekstu to jest on napisany dosyć poprawnie, ale mam jedno zastrzeżenie... Skądś znam już te bohaterki - nierozłączne przyjaciółki z dzieciństwa, wszystko robią razem. Osobiście kojarzy mi się z lajdis.

Hien

Człowieku, pierwsza rzecz: nie masz nic do powiedzenia, nie mów, bo posty będą kasowane. I czytaj ze zrozumieniem, bo nic nie pisałam o przepisie na dobre opowiadanie. I odczep się wreszcie od szanownej moderatorki, jakichś prywatnych krucjat tutaj nie będę tolerować.
Każdy następny post zawierający dwie linijki na temat, ale pozbawione większej treści, będzie kasowany. I za każdy następny wyjazd w kierunku kogokolwiek - ostrzeżenie.
Edit: Słowo ciałem się stało, kolejny bezsensowny post wyleciał.

Craig Liath