"Ostatni skowyt wilka" [NZ]

Vincent Vega

- Młody ja Cie dobrze rozumiem.... ja też mam raty... przestań narzekać, a co ja mam powiedzieć? Żona i dzieciaki same się nie nakarmią, nie mówiąc już o tym tłustym kundlu -Jacek starał mówić spokojnie, żeby osoba po drugiej stronie słuchawki nie zorientował się, że ma łzy w oczach. Przecież nie wypada płakać czterdziestoletniemu chłopu... nie wypada, ale jak miał sobie wyobrazić jak to będzie kiedy już całkiem skończą się pieniądze, to oczy same zapełniały się słoną wydzieliną.
Jacek był taksówkarzem, a ceny benzyny pięły się w górę jak fasola z bajki o Jasiu i tak samo jak bajkowy Jaś, i on będzie się wspinał po tej 95cio oktanowej fasoli, aż wejdzie na samą górę, gdzie spotka wielkiego wychudzonego olbrzyma ubranego w brudną koszulkę z napisem „NĘDZA”. Olbrzym zje malutkiego Jacusia i jego całą rodzinę, która mimowolnie wspina się z nim po tym abstrakcyjnym pnączu dziewięćdziesiątki piątki. Ta surrealistyczna wizja wepchnęła go w jeszcze głębszy dół.
- Tak jestem, przepraszam... jutro im pokarzemy, zobaczymy jak te cholerne japiszony dadzą sobie rade bez nas przez jeden dzień... tak i podzwoń po chłopakach jutro zrobimy na ulicach mały kocioł. Dobra, już późno, to do jutra, zobaczysz, że się złamią.
Jacek odwiesił słuchawkę po czym ruszył w stronę dużego pokoju Chwila jaka była mu potrzebna, aby dojść do wygodnego fotela i spocząć wygodnie zdawała się ciągnąć w nieskończoność. W końcu mógł się zrelaksować i nie myśleć już o...
A jeżeli oni się nie złamią?
Tak to było wielce prawdopodobne, mogą ich wziąć na przetrzymanie i nic na tym wszystkim nie zyskają tylko stracą wszystkie pieniądze, jakie mogliby zarobić w ciągu tego całodniowego cyrku. Tak cyrku, cyrk to dobre słowo, bo co niby sobie wyobrażał, że cała władza w Polsce ugnie pod presją kilkudziesięciu taksiarzy, którzy staną pośrodku miasta i będą trąbić tak długo aż usłyszy ich sam premier. Może niech wytrąbią dziewiątą symfonie Beethovena, wtedy ten cyrk zostanie nagrodzony burzą oklasków.- Boże co ja mam robić?- zadał sobie po ciuchu to pytanie, a potem kilka sekund patrzył w pożółkły sufit jakby oczekiwał odpowiedzi. Po chwili zwiesił głowę i teraz jego otępiałe ślepia wpatrywały się w podłogę.
Mieliśmy kupić nowy dywan na święta- mówił do siebie, ale tym razem tylko w myślach- jest dopiero październik i dzieci nie mają jeszcze wszystkich książek, Marysia prosiła mnie o tę ładną błękitną sukienkę, byłoby jej w niej pięknie i wszystkie dziewczynki w podstawówce by jej zazdrościły. Tomek chciał buty do koszykówki, pewnie kosztują majątek. Jolka ma w tym roku studniówkę... matko ile tego jest! Co powiem dzieciom kiedy zaczną się upominać o to wszytko co im obiecałem? Że ich ojciec jest nieudacznikiem ot co, że po za jazdą samochodem niczego się w życiu nie nauczył. Że jest nikim, kompletnym zerem...
Samobójstwo.
Tak skończę to wszystko, pójdę do garażu i powieszę się na kablu od przedłużacza, rano żona zobaczy, że nie ma mnie w łóżku i pójdzie mnie szukać, znajdzie mnie wiszącego na rurze od ciepłej wody i... o czym ja myślę? Nie mogę tego zrobić, oni mnie potrzebują, nie mogę, nie mogę- z tą myślą Jacek zasnął w jakże już zasłużonym, powycieranym fotelu.
Rano obudzi się ze strasznym bólem głowy, tak uciążliwym, że nie da rady wziąć udziału w proteście. Nie przejąłby się tym tak bardzo gdyby zdawał sobie sprawę, że za niecałe trzy miesiące, podczas badań do nowej pracy, okaże się, że umiera...

Mad Len

Po pierwsze, będę wdzięczna, jeśli prośba o komentowanie zostanie usunięta z tytułu.
Po drugie uprzejmie proszę, aby szanowny użytkownik najpierw zapoznał się z regulaminem, a potem odpowiednio otagował tekst, inaczej dostanie ostrzeżenie.
Mad.