Możesz mnie nienawidzić, ale żebyś mnie kochał(Harry Potter)

eWuŚka

Autorki : Psota i Ewuśka

Akcja tego opowiadania zaczyna się gdy nasi bohaterowie wkraczają w siódmy rok nauki w Hogwarcie.

Rozdział I
Tiara przydziału, jak co roku przydziela przestraszonych pierszoroczników do poszczególnych domów. Hermiona siedząc z przyaciółmi, przy stole Griffindoru wspomina jak to pani profesor McGonagall nałożyła na jej głowę Tiarę .Z wspomnień wyrwało ją przemówienie Albusa Dumbledora.
- Wiatam was drodzy uczniowie ... Smacznego ! - na stołach pojawiły się wytworne potrawy jak to zawsze bywało co roku w ten jakże uroczysty dzień.
Na łososia w sosie pomidorowym rzucił się jak zawsze nienajedzony Ron.
-Jak dobrze być w swoim domu , co Ron ? - zapytał Harry spoglądająć ukradkiem na Rona.
-Yhyym - potwierdził z pełną buzią jedzenia Ron. Hermiona i Harry wybuchli śmiechem.
-No i z czego się śmiejecie?
Po ukończeniu posiłku, wstali z swoich miejsc i udali się w kierunku wyjścia z wielkiej sali. W dzrzwiach dorgę zastąpił im sam Draco Malfoy.
-Oo wieprzlej , bliznowaty i ... Szlama Granger - wypalił Malfoy przy czym przy słowie "szlama" obijoł zgrabną sylwetkę Hermiony.
-Odwal się Malfoy! - rzucił Ron.
-Chodzmy, nie zwracajmy uwagi na tego telnionego dupka - powiedziała Hermiona kierując chłopaków w kierunku pokoju wspólnego Gryffonów .Harry i Ron posuchali Hermiony i udali się do pokoju wspólnego. Tymczasem Draco z grupą Ślizgonów udali się do swoich dormitoriów znajdujących się w lochach.
W pokoju wspólnym Gryffonów Ron oznajmił Hermionie która myślała o przystojnym chłopaku o bląd włosach i stalowych oczach, po jej głowie chodziła myśl jak on to bardzo się zmienił .. jak wydoroślał:
-Hermiono jak ty wyładniałaś przez te wakacje nie wyglądasz już jak kujonka tylko jak świetna laska.
-Ron ma rację - przytakną Ronowi Harry.
-No dziękuję chłopaki . Wy też wyprzystolnieliście. - powiedziała obojętnie Hermiona, bo wciąż jej myśli krążyły wokół Malfoy'a.
Tymczasem Draco brał orzeźwiający prysznic. Jego mysli błądziły po pewnej pieknej gryfonce. Jego myśli krążyły po zgrabnej sywetce Granger. Po chwili otrząsnoł się i powiedział do siebie :
- Boże o kim ja myslę. Przecież ona jest szlamą... - "szlamą" powtarzał sobie w głowie.

Hermiona połozyła sie w łóżku zagłębiając się w spokojnym śnie. Malfoy także sie położył.

Mad Len

O matko i córko…
Po pierwsze: kochana, pomyliłaś działy. To opowiadanie dziś wieczorem przeniosę do odpowiedniej kategorii: książki. Jest to ff oparty na kanwie opowieści o HP, więc nie tu jest jego miejsce.

Hm. Moje drogie drogi autorki, mam nadzieję, że nie zrazicie się krytyką i przyjmiecie ją w sposób dojrzały, nie stwierdzając jedynie „że oni są głupi, bo my piszemy genialnie i niech spadają!”. Jeśli jednak dojrzałości nie macie w zwyczaju okazywać, po prostu nie czytajcie dalszej części komentarza.

Okey, to zaczynamy. Może od błędów:

„przy stole Griffindoru”

Jak rozumiem Griffndor to jakiś nowy Dom, a cechą jego mieszkańców jest to, że lubią rysować graffiti?

„telnionego dupka”

Nie wiem, co to znaczy telniony. Co więcej nie chcę się dowiedzieć.

„Bląd”

Jestem Błąd. Wielbłąd…

„nie wyglądasz już jak kujonka tylko jak świetna laska.”

Pomijając fakt, że wyraźnie macie okropny uraz do przecinków, to jeśli ktoś jest brzydki, znaczy się, że to kujon?

Długość kwitu z pralni, a błędów co nie miara. Mam wrażenie, że mój komentarz wyjdzie dłuższy. Na przyszłość proszę mi się tu nie pokazywać bez części porządnej długości co najmniej dwóch stron worda i sprawdzonych pod kątem błędów.
Co dalej? Pomysł: oklepany niesamowicie, bo ile już było Hermion, które nagle wypiękniały przez wakacje i już pierwszego dnia szkoły zauważa to Dracon? Nie, nie, nie! Czy naprawdę tak trudno wymyślić cokolwiek innego o tej parze? To ani ciekawe, ani oryginalne. Styl też niestety bardzo kiepski, zdania krótkie.

Przykro mi, ale nie ma ani jednej rzeczy, którą mogłabym pochwalić, oprócz samej chęci do pisania. Moja rada: czytać, czytać i jeszcze raz czytać. A także pisać – ale przez co najmniej rok tylko i wyłącznie do szuflady. No, chyba, że zależy wam na nieszczerych opiniach „super! Wpadnij do mnie!”. W takim wypadku załóżcie bloga.

Sonia Garton

Radziła bym Ci potrenować najpierw na blogu np. zakładając go na [link widoczny dla zalogowanych] bo tam piszą wszyscy którzy zaczynają i ich start jest... kiepski. Ale przede wszystkim cały czas musisz krytycznie patrzeć na to co piszesz, a na komentarze innych blogowiczów, raczej nie zwracać uwagi. Ale popieram Madlen, przede wszystkim czytaj! Czytaj opowiadania na forum, czytaj książki. Patrz jak inni opisują i co opisują. Wzoruj się na nich.
Jak już osiągniesz odpowiedni poziom to najpierw ZNAJDŹ BETĘ, bo bez porządnej bety to ani rusz na forum.
Przynajmniej takie jest moje zdanie, ze względu na to, że mało kto potrafi spojrzeć na siebie krytycznie.
Pozdrawiam pamiętając o swoich pierwszych krokach
Sonia Garton

Coin · Wysłany: Nie 17:12, 29 Mar 2009 Temat postu:

Hm, cóż. Skoro już najprawdopodobniej pogodziłyście się z myślą, że nie za bardzo wam się udało napisanie pierwszego rozdziału, nie widzę sensu w jeszcze większym was pogrążaniu. Zastosujcie się do rad, a może pewnego dnia lepiej wam to wyjdzie. Najlepiej zacznijcie od przykładania większej wagi do lekcji języka polskiego - zaskakujące, ale jednak czasem opłaca się słuchać monotonnych wywodów nauczyciela [chyba, że komuś trafił się wyjątkowy egzemplarz] choćby po to, żeby następnym razem nie zostać tak pogrążonym na forum, a nawet jeśli to nie jest w stanie was usatysfakjonować, po prostu dla siebie.

Kuma

Nie, nie, NIE! Wybacz, ale naprawdę ciężko powiedzieć coś innego. Tekst jest tak okropny, że nie da się go wręcz czytać. I nie, nie zaczęłam się śmiać, tylko pozostałam przed komputerem z ustami szeroko otwartymi...
Sam tytuł jest co najmniej intrygujący. Z lekka bezsensowny, jednakże, nie wiedzieć dlaczego, nakazał mi tu wejść i przeczytać to dziełko.
Nie dość, że jest to kwitek z pralni, można by powiedzieć, że wręcz drabbułki, które rzekomo miały być pierwszym rozdziałem, to jeszcze w tych Twoich drabbułkach jest tak dużo błędów, że to wręcz okropne i żenujące. Ja rozumiem - literówka, ale że niemalże w każdym zdaniu błąd?

Będę okropna, ale muszę.